"Οχι στις απολύσεις!", "Οχι στη λιτότητα!", "Θέλουμε δουλιά", ήταν μερικά από τα κεντρικά συνθήματα που επικράτησαν το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη στις μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις. Τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ και οι ανάλογες πολιτικές των εθνικών κυβερνήσεων έχουν αναστατώσει τους εργαζόμενους των χωρών αυτών, που βλέπουν κατακτήσεις τόσων χρόνων να παίρνονται πίσω και χιλιάδες από αυτούς να γράφονται στις νέες λίστες των ανέργων, καθώς πλησιάζουμε το 2000.

"Μπαράζ" εργατικών κινητοποιήσεων και απεργιών έχει ξεσπάσει στην Ιταλία. Εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλοί εργαζόμενοι πραγματοποίησαν στα τέλη του Μάρτη μαζική, δυναμική πορεία στο κέντρο της Ρώμης, διαδηλώνοντας ενάντια στην ανεργία και απαιτώντας από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Βασικό σύνθημά τους: "Λέμε ΟΧΙ στην Ευρώπη του κέρδους"!Στην Ιταλία η ανεργία έφτασε ήδη το 12,5%,όμως στον ιταλικό νότο το ποσοστό ανέργων είναι αισθητά υψηλότερο. Οσον αφορά τις νεαρές ηλικίες, η ανεργία φτάνει και μέχρι το 50% του συνόλου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι, γενικά, ένας στους τέσσερις σε ηλικία για απασχόληση δεν έχει πλέον μόνιμη εργασία.Ωστόσο, παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για μέτρα ενάντια στην ανεργία, είναι πλέον σε όλους γνωστό πως δεν είναι διατεθειμένη στην ουσία να διαθέσει περισσότερα χρήματα, εξαιτίας των όρων που θέτει η ΕΕ για την ένταξη της χώρας στη νομισματική ένωση.

Ούτε οι εργαζόμενοι στα ταχυδρομεία της χώρας φαίνεται να έχουν περισσότερη τύχη, μια και πρόσφατα (το Μάρτη) η κυβέρνηση ανακοίνωσε συγκεκριμένα σχέδια για το κλείσιμο περίπου 4.000 ταχυδρομείων της χώρας, με αποτέλεσμα να χάσουν τη δουλιά τους περίπου 10.000 εργαζόμενοι.Στην ανακοίνωση αυτοί οι ταχυδρομικοί απάντησαν με απεργία και άλλες μαζικές κινητοποιήσεις.

Αγανάκτηση και κινητικότητα, ωστόσο, επικρατεί στον τομέα των μέσων μαζικής μεταφοράς,εξαιτίας των σχεδίων "αναδιάρθρωσης" διάφορων επιχειρήσεων, που θα φέρουν μαζικές απολύσεις, και της καθυστέρησης της υπογραφής των συλλογικών τους συμβάσεων.

Εκρηκτικές εξελίξεις φαίνεται πως θα υπάρξουν και στη Γερμανία, όπου τόσο οι ανθρακωρύχοι,όσο οι χαλυβουργοί και πολλοί άλλοι κλάδοι εργαζομένων βλέπουν πως σύντομα θα μείνουν χωρίς δουλιά.

Κάτω από την πίεση δεκάδων χιλιάδων ανθρακωρύχων, που για αρκετές μέρες έμειναν στους δρόμους, η κυβέρνηση του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ αναγκάστηκε να βρει μια συμβιβαστική λύση, απαλύνοντας κάπως τις επιπτώσεις που θα έχουν οι περικοπές των κρατικών επιδοτήσεων στα ανθρακωρυχεία της χώρας, ενέργεια που σημαίνει την κατάργηση περισσότερων από τις μισές θέσεις εργασίας μέχρι το 2005. Μεγάλο μέρος των ανθρακωρύχων είχαν συγκεντρωθεί στη Βόννη, ενώ υπήρξαν και αντιδράσεις σε άλλες περιοχές της Γερμανίας. Αλλοι είχαν αλυσοδεθεί στα πόδια, άλλοι είχαν στήσει αντίσκηνα στην κύρια συγκοινωνιακή αρτηρία προς το κυβερνητικό τετράγωνο. Το κύμα αυτό της διαμαρτυρίας ξέσπασε μετά την απόφαση των κυβερνητικών κομμάτων να μειωθούν οι κρατικές επιδοτήσεις προς τα ανθρακωρυχεία από 9 δισ. σε 3,8 δισ. ως το 2005. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο των περισσότερων ορυχείων και την εγγραφή στους καταλόγους ανεργίας άλλων 60.000 ανθρακωρύχων. Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι είναι τελείως ασύμφορη και αδύνατη η συνέχιση της επιδότησης.

Παράλληλα, χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι στα δύο μεγαθήρια της γερμανικής χαλυβουργίας "Κρουπ" και "Τίσεν",τα οποία αναμένεται να συγχωνευτούν, θα βρεθούν στο δρόμο χωρίς δουλιά. Η αγανάκτηση ξέσπασε με διάφορους τρόπους κατά του διευθυντή του "Κρουπ" με αυγά και φρούτα, ενώ οι εργαζόμενοι κατέλαβαν και κεντρικό κατάστημα τράπεζας. Αλλού άρχισαν στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις και πορείες. Οι δύο επιχειρήσεις έχουν ανακοινώσει πως η συγχώνευση θα έχει σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη δουλιά τους μέχρι και 8.000 εργαζόμενοι μέχρι το 2001.

Το τελευταίο διάστημα έχει ταρακουνηθεί το Βέλγιο από διάφορες εργατικές συγκεντρώσεις, εξαιτίας των σχεδιαζόμενων μαζικών απολύσεων στους τομείς μετάλλου, αυτοκινητοβιομηχανίας, τηλεπικοινωνιών και άλλων. Μία από τις πολλές κινητοποιήσεις, η οποία και πήρε κοινό χαρακτήρα και με άλλους εργαζομένους, είναι ο αγώνας στη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία "Ρενό".

Ο αγώνας των εργαζομένων στη "Ρενό" είναι πολύ σοβαρός, μια και συνδυάζει τη μαζικότητα, αλλά και την κοινή δράση τους τόσο στο Βέλγιο, την Ισπανία και τη Γαλλία, αλλά και στη Βρετανία. Ενα ακόμα βασικό στοιχείο είναι πως έχει και την υποστήριξη και άλλων κλάδων εργαζομένων και φοιτητών. Οι κινητοποιήσεις ξέσπασαν λόγω της απόφασης της "Ρενό" να κλείσει το εργοστάσιό της στο Βιλβόρντε του Βελγίου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη δουλιά τους 3.100 εργαζόμενοι και επίσης λόγω της απόφασής της να απολύσει 2.764 Γάλλους. Το κλείσιμο του εργοστασίου του Βιλβόρντε θα γίνει, σύμφωνα με την εργοδοσία, στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της παραγωγής της, με στόχο την εξοικονόμηση περίπου 825 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων το χρόνο. Οι εργαζόμενοι όλων των εργοστασίων της "Ρενό" στο Βέλγιο, την Ισπανία και τη Γαλλία προχώρησαν σε κοινή στάση εργασίας μιας ώρας στις 7 Μάρτη με μεγάλη επιτυχία.

Στην πρώτη όπως τη χαρακτήρισαν "ευρω-διαδήλωση", που σύντομα ακολούθησε και δεύτερη, προχώρησαν αρκετές χιλιάδες διαδηλωτές από τη Γαλλία και το Βέλγιο και την Ισπανία στις 11 Μάρτη στο Παρίσι - σε μια πρωτοφανή πράξη αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων της "Ρενό".

"Αυτοί οι επιχειρηματίες δημιουργούν ένα ευρωπαϊκό οικονομικό μπλοκ, είναι ώρα να δημιουργήσουμε εμείς ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό μπλοκ",τονίζουν.

Στο μεταξύ και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο "Κλαμπέκ" του Βελγίου βρέθηκαν πολλές φορές στο δρόμο αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις, όπου και ξέσπασαν βίαια επεισόδια και συγκρούσεις στις Βρυξέλλες. Απαντώντας σε αυτές, δηλώνουν αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να κρατήσουν τις δουλιές τους.

Χορός απεργιών έχει σαρώσει και τη Γαλλία τους τελευταίους μήνες, καθώς όλο και περισσότεροι εργασιακοί κλάδοι πραγματοποίησαν απεργιακές κινητοποιήσεις, αντιδρώντας στις προσπάθειες της κυβέρνησης Ζιπέ να μειώσει τα έξοδα του προϋπολογισμού, με στόχο να προσεγγιστούν τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Ετσι, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα βρέθηκαν στους δρόμους του αγώνα για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερις μήνες. Στις κινητοποιήσεις συμμετείχαν περίπου 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι, από τους δασκάλους και τους οδοκαθαριστές έως τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και στα ταχυδρομεία.

Εικοσιτετράωρη προειδοποιητική απεργία πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στους γαλλικούς σιδηροδρόμους,διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια της γαλλικής κυβέρνησης να προχωρήσει στη μείωση του προσωπικού, αλλά και των παρεχομένων υπηρεσιών, προκειμένου να καλυφθεί το μεγάλο χρέος του οργανισμού σιδηροδρόμων. Την ίδια στιγμή, τα εφτά μεγαλύτερα εργατικά συνδικάτα της χώρας έπαιρναν ομόφωνη απόφαση πραγματοποίησης και συμμετοχής σε γενική απεργία, στις 6 Μάρτη, για να δείξουν την αντίθεσή τους στην απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης να "παγώσει" τους μισθούς και να περικόψει τις κοινωνικές παροχές.

Μετά τους σιδηροδρομικούς απέργησαν για τρεις βδομάδες και οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.Ηταν η δεύτερη φορά, μέσα σε λίγες βδομάδες, που οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς απείχαν από την εργασία τους, ζητώντας το όριο συνταξιοδότησής τους να κατέβει στα 55 χρόνια και να μειωθούν οι ώρες εργασίας τους ανά βδομάδα. Κύρια αιτήματά τους ήταν να μην ξεπερνούν εβδομαδιαίως οι ώρες εργασίας τις 35.

Παράλληλα, οι εργαζόμενοι της κρατικής τράπεζας "Κρεντί Φορσιέ" προχώρησαν σε κατάληψη του κεντρικού κτιρίου για τρεις βδομάδες, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της κυβέρνησης να κάνει περικοπές 3.300 θέσεων εργασίας.

Απεργιακές κινητοποιήσεις έκανε και το προσωπικό εδάφους και οι πιλότοι της "Air France Europe",ζητώντας την έναρξη διαπραγματεύσεων για την εξομοίωση του μισθολογίου και των εργασιακών σχέσεων με εκείνα των εργαζομένων στη μητρική "Air France".

Σε μαζικές διαδηλώσεις, που κράτησαν περισσότερο από πέντε βδομάδες, προχώρησαν και χιλιάδες νοσοκομειακοί γιατροί,διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της κυβέρνησης Ζιπέ να προχωρήσει σε περικοπές στον τομέα της δημόσιας υγείας. Στο πλευρό των απεργών νοσοκομειακών γιατρών βρέθηκαν και οι εκπαιδευόμενοι, αλλά και το νοσηλευτικό προσωπικό.

Στον αγώνα βρέθηκαν και οι εργαζόμενοι στον Τύπο,διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της κυβέρνησης να προβεί σε σημαντικές περικοπές στις κρατικές επιχορηγήσεις προς τον κλάδο.

Με τις συγκεντρώσεις προς τιμή της Πρωτομαγιάς οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, έχοντας και υπόψη τους τις πλούσιες εμπειρίες από τις κινητοποιήσεις τους, τιμούν τους αγώνες και τις θυσίες που διαχρονικά έδωσαν τις όποιες κατακτήσεις τους. Και δίνουν την υπόσχεση πως δε θα επιτρέψουν τις κυβερνήσεις τους να προωθήσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα για τη συνέχιση της λιτότητας και της υλοποίησης των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ