Επίγνωση των δυσκολιών, που έχουν φέρει εργαζόμενους, συνταξιούχους και λαϊκά στρώματα σε θέση "άμυνας" απέναντι στη γενικευμένη επίθεση που δέχονται από κυβέρνηση και κεφάλαιο, αλλά και αισιοδοξία, η οποία απορρέει από την πλούσια αγωνιστική εμπειρία, αποτυπώνει η ζεστή κουβέντα που κάναμε με συνδικαλιστές συνταξιούχους. Τον Δ. Μαυροδόγλου, πρόεδρο της Ομοσπονδίας συνταξιούχων ΙΚΑ, τον Β. Γεωργαντά μέλος της διοίκησης, τον Χ. Τριάντη,πρόεδρο της Ομοσπονδίας του ΤΕΒΕ, τον Α. Μπίμπη γραμματέα της ίδιας Ομοσπονδίας και τον Δ. Κούστα,οργ. γραμματέα της Ομοσπονδίας συνταξιούχων αυτοκινητιστών.

Με σαφήνεια, σιγουριά και σεμνότητα, που αποτελεί βίωμα δεκαετιών, "ξεδίπλωσαν" τις σκέψεις τους για την Πρωτομαγιά, τον "κοινωνικό διάλογο"...

Την κουβέντα "ανοίγει" ο Δ. Μαυροδόγλου,τονίζοντας την ιδιαίτερη σημασία της φετινής Πρωτομαγιάς. Οπως θα πει, "το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα μετά το '90, η εργατική τάξη στην Ελλάδα, και παγκόσμια θα έλεγα, βρίσκεται σε άμυνα. Οι καπιταλιστές, οι ιμπεριαλιστές οι πολυεθνικές έχουν περάσει σε γενική επίθεση ιδιαίτερα μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών και παίρνουν μια μια πίσω τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ιδιαίτερα μετά τις εξαγγελίες Σημίτη για τον "κοινωνικό διάλογο", γίνεται φανερό ότι έχουν σκοπό να μην αφήσουν τίποτα όρθιο ότι πάνε να μας γυρίζουν πίσω στον εργασιακό μεσαίωνα. Απ' αυτή την πλευρά η φετινή Πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Η επιτυχία της συγκέντρωσης, όπως γίνεται από τις ταξικές δυνάμεις, θα δώσει θα έλεγα μια αγωνιστική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης και των εργοδοτών".

Και ο Β. Γεωργαντάς συμπληρώνει: "Δεν μπορείς προς χάρη της ενότητας να πας μαζί με ένα πρόγραμμα υποταγής που εκθειάζει την αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου. Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, είναι η πραγματική ενότητα. Ο κόσμος καταλαβαίνει τι γίνεται και ποιος είναι ο ρόλος των ταξικών δυνάμεων, που προβάλλουν τα προβλήματα και τον αγώνα για τη λύση τους. Ξέρουν πως ό,τι κατακτήθηκε έγινε με αγώνα. Ας θυμίσουμε ότι σε Πρωτομαγιά κατακτήθηκε το 8ωρο που τώρα θέλουν να το πάρουν πίσω προς χάριν του μεγάλου κεφαλαίου για τον πλουτισμό των βιομηχάνων".

Οι συνταξιούχοι δεν πρόκειται να συμμετέχουν στον "κοινωνικό διάλογο" που εξάγγειλε η κυβέρνηση και αυτό, θα πει ο Χ. Τριάντης,γιατί, "πρόκειται για ψευδεπίγραφο διάλογο με σαφείς και συγκεκριμένες αποφάσεις που ήδη πάρθηκαν και εκφράστηκαν με σαφήνεια απ' τον πρωθυπουργό. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε να ξεχάσουμε το κράτος πρόνοιας, και να δεχτούμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για την υγεία μας, τη σύνταξη, για τη στέγη μας. Είναι φανερό ότι είμαστε μπροστά σε μια προγραφή δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες θυσιών και αίματος, πολυετείς. Ωρομίσθιο, μερική απασχόληση, μείωση ωρών εργασίας με ταυτόχρονη μείωση μισθού, ο "απασχολήσιμος" (ανατριχιάζεις με τη λέξη και μόνο), σηματοδοτούν την πιο βίαιη ανατροπή εργασιακών σχέσεων. Μέσα σε ένα τέτοιο διάλογο, όπου τινάζεται στον αέρα εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικό, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, δεν είναι δυνατόν να έχουν θέση. Να υπογράψουν δηλαδή την καταδίκη τους".

Ο Α. Μπίμπης παρεμβαίνει για να επισημάνει: "Ο δήθεν διάλογος, στον οποίο μας καλεί η κυβέρνηση, είναι ουσιαστικά έτοιμα πακέτα αποφάσεων που καλεί τις κοινωνικές ομάδες να αποδεχτούν. Δηλαδή, υπογραμμίζω ότι θέλουν να μας κάνουν συνενόχους. Γι' αυτό όχι μόνο δεν πρέπει να πάρουμε μέρος, αλλά να ενημερώσουμε τον κόσμο, να εκλαϊκεύσουμε τι σημαίνει αυτός ο διάλογος, και να δουλέψουμε πάνω σε αυτό για να μη βοηθήσουμε σε αυτό το έγκλημα".

Και ο Δ. Κούστας θα συμπληρώσει: "Τέσσερις συναντήσεις είχαμε τον τελευταίο χρόνο με τον Σημίτη, μια με τον Τσοχατζόπουλο και τους υπόλοιπους, δέκα και πάνω φορές με τους τρεις αρμόδιους υπουργούς. Αρνηση και απαράδεκτη συμπεριφορά, όπως στην πρόσφατη συνάντησή μας με τον Φαρμάκη. Λες και μας πέρασε για μαθητούδια και ήθελε να μας κάνει το δάσκαλο, μας είπε ότι δεν έχουμε προτάσεις! Πέντε χρόνια λέμε τα ίδια. Στο 80% η σύνταξη των υπαλλήλων κατώτερη σύνταξη ίση με τα 20 μεροκάματα. Μας τα δώσανε;". Και ξεσπά με αγανάκτηση: "Μας λένε ότι ο διάλογος ξεκινά από μηδενική βάση. Ποιαμηδενική βάση; Το δικό μου ταμείο είναι 36 χρόνια, έχει έναν κανονισμό και έλεγε ορισμένα πράγματα. Αυτά θα τα βάλουμε στην άκρη; Ολοι οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές δυνάμεις έχουν κάποιες κατακτήσεις. Πού ακούστηκε να τα βάλεις στην άκρη όλα αυτά; Εμείς όταν πληρώναμε ασφάλιση, πληρώναμε για καλή σύνταξη για καλό φάρμακο για πρόνοια για σωστή περίθαλψη και νοσοκομεία. Και μας λέει τώρα είναι μονόδρομος η κατάργησή τους!".

Το λόγο ξαναπαίρνει ο Δ. Μαυροδόγλου, για να σημειώσει ότι "το συνδικαλιστικό κίνημα δεν ήταν και δεν είναι κατά του διαλόγου. Το πρόβλημα είναι τι διάλογος γίνεται. Και εδώ γίνεται ένας διάλογος, για να εφαρμοστεί μια ταξική αντεργατική πολιτική. Δεν κρύβει η κυβέρνηση πού το πάει, ότι έχει στόχο να υπονομεύσει και τα τρία μεταπολεμικά επιτεύγματα. Το κοινωνικό κράτος, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, την πλήρη απασχόληση.Αυτά λέει ο Σημίτης".

Για τον Χ. Τριάντη "δεν είναι μονόδρομος οι αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης. Υπάρχει και ο άλλος δρόμος, που είναι το ευρύ παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης,που σίγουρα θα τους φράξει το δρόμο".

Ο Χ. Μπίμπης απευθύνει κάλεσμα προς εργαζόμενους και συνταξιούχους "να ανεβάσουν το κίνημα. Η προοπτική είναι στο συνεχή αγώνα. Να ξεφύγουμε απ' την αντίληψη της αναποτελεσματικότητας του αγώνα. Ποτέ κανένας αγώνας δεν πήγε χαμένος. Αργά ή γρήγορα, όλοι οι αγώνες στέφονται με επιτυχία. Κάθε αγώνας βάζει ένα λιθαράκι, κάνει συσσωρεύσεις ποσοτικές που λέμε για να φτάσουμε σε ένα ποιοτικό άλμα".

Το ιδιαίτερο βάρος που επωμίζονται, επισημαίνει ο Β. Γεωργαντάς,λέγοντας πως "οφείλουμε εμείς σαν γεροντότεροι που έχουμε αγώνες στην πλάτη μας, διώξεις, φυλακίσεις κλπ. να ενημερώσουμε τους νέους εργαζόμενους και όλο το λαό, να βοηθήσουμε να κατανοήσουν ότι θα πρέπει ιδιαίτερα σήμερα να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ετσι που το συνδικαλιστικό κίνημα να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και τη βελτίωση της θέσης τους. Το αστικό καθεστώς δίνει μεγάλη σημασία να ελέγχει το συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό σε καμιά περίπτωση εμείς δεν πρέπει να το επιτρέψουμε".

Κλείνοντας τη συζήτηση ο Δ. Μαυροδόγλου θα τονίσει: "Εδώ έχουμε μια συγκεκριμένη πολιτική, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα του λαού. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Το πρώτο που θα πρέπει εργαζόμενοι και συνταξιούχοι να κάνουν είναι να απαντήσουν αγωνιστικά σε αυτή την πολιτική και ταυτόχρονα και πολιτικά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δεν μπορεί να αγωνίζεσαι ενάντια σε αυτή την πολιτική και μετά να ψηφίζεις τα κόμματα που τη στηρίζουν, γιατί είναι σαν να την επιβραβεύεις. Πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα, να δυναμώσει το ταξικό ρεύμα, ώστε πραγματικά η ΓΣΕΕ να γίνει ο οργανωτής, ο καθοδηγητής των αγώνων των εργαζομένων και απ' την άλλη πρέπει να αλλάξει και το πολιτικό σκηνικό προς όφελος των προοδευτικών αριστερών δυνάμεων, που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη απ' αυτό που λένε Μάαστριχτ, Λευκή Βίβλο".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ