Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε προχτές η περιοδεία, στο Νομό Ιωαννίνων, της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα.Στο κλιμάκιο του Κόμματος συμμετείχαν επίσης οι Γεράσιμος Αραβανής,μέλος της ΚΕ και γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Κώστας Αλυσσανδράκης,μέλος της ΚΕ και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, Αποστόλης Τασούλας,βουλευτής του Κόμματος και πολλά στελέχη της ΝΕ Ιωαννίνων.

Μετά την επίσκεψη στη συνεταιριστική επιχείρηση "Πίνδος", στο Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και τη συνέντευξη Τύπου (που εκτενές ρεπορτάζ δημοσίευσε ο χτεσινός "Ρ"), η ΓΓ της ΚΕ μίλησε στις 8.00 μ. μ. σε ανοιχτή συγκέντρωση του γιαννιώτικου λαού στο κινηματοθέατρο "Παλλάδιο".

Στον τελευταίο αυτό σταθμό της, μέσα σε ένα χώρο γεμάτο ελπίδα και ζωντάνια, με τον ενθουσιασμό των νέων κομμουνιστών, η Αλέκα Παπαρήγα είχε την ευκαιρία πέρα των άλλων να αναπτύξει τις θέσεις του Κόμματος για την καταιγίδα των μέτρων που σχεδιάζει η κυβέρνηση μέσω του "κοινωνικού διαλόγου", τονίζοντας ότι δεν πρόκειται για κάποια πρωτοτυπία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά για μέτρα που παγκοσμίως παίρνονται, στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης του καπιταλιστικού συστήματος.

Παραθέτουμε παρακάτω αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία της:

"Εχουμε μια κυβέρνηση πολύ εργατική και δεν είναι αλήθεια αυτό που λένε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι καθυστερεί και αναβάλλει. Αυτή είναι μια λύση που έχουν βρει τα άλλα κόμματα, γιατί δεν έχουν καμία διάθεση να κρίνουν επί της ουσίας αυτό το σοβαρό έργο που γίνεται και ξεμπερδεύουν με τέτοιες διαδικαστικές παρατηρήσεις. Η κυβέρνηση παίρνει μέτρα και μέσα σε λίγο διάστημα μετά τις εκλογές ξεκινάει και τον περίφημο "κοινωνικό διάλογο" που γίνεται εφ' όλης της ύλης. Ποιος είναι ο χαρακτήρας και γιατί παίρνει αυτά τα μέτρα, που και η ίδια βλέπει ότι αργά ή γρήγορα θα τη φέρουν σε σύγκρουση με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού;

Πρέπει να πούμε ότι και οποιοδήποτε κόμμα να ήταν σήμερα στην κυβέρνηση, που έχει αυτή τη φιλοσοφία - περί απελευθέρωσης της αγοράς, παγκοσμιοποίησης και ανταγωνιστικότητας - αυτά τα μέτρα θα έπαιρνε. Επομένως, η κυβέρνηση είναι συνεπής ανάμεσα στα λόγια και τα έργα της. Μόνο που είναι εχθρική, εχθρικότατη, απέναντι στα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Είναι ανάγκη της κυβέρνησης να πάρει αυτά τα μέτρα, τα έχει ανάγκη το καπιταλιστικό σύστημα αυτήν την περίοδο, και ακριβώς δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτά τα μέτρα παίρνονται και στις χώρες της Ευρώπης και όλης της Γης. Απλώς υπάρχουν υπάλληλοι, κόμματα και κυβερνήσεις, που τα διεκπεραιώνουν αυτά τα μέτρα.Αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω, οι εργαζόμενοι, το κίνημα κάθε χώρας να αντιδράσει και οι λαοί να βγουν στο προσκήνιο".

Αναφερόμενη στην προηγούμενη 20ετία, η Αλέκα Παπαρήγα υπενθύμισε ότι ήταν σύνηθες οι εργαζόμενοι να παλεύουν μέσα από συνδικαλιστικούς, και ως ένα βαθμό πολιτικούς, αγώνες που έφερναν κατακτήσεις και ιδιαίτερη μνεία έκανε στις σημαντικές κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών. Υπογράμμισε στο σημείο αυτό: "Η περίοδος αυτή όπου ο καπιταλισμός έκανε, με την πίεση των αγώνων, κάποιες παραχωρήσεις, πέρασε. Βρισκόμαστε σήμερα σε μια φάση που αυτό το σύστημα έχει περάσει πια στην πιο αντιδραστική και πιο σάπια μορφή του. Οι λαοί πια δεν μπορούν να περιμένουν ελιγμούς και προσωρινές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με ένα σύστημα, που ό,τι υπήρχε θα προσπαθήσει να το πάρει πίσω, και με το χειρότερο τρόπο, μέσω της πολιτικής των κομμάτων που κυβερνούν.Τα μέτρα παίρνονται γιατί το σύστημα έχει φτάσει σε ένα σημείο που όλο και πιο δύσκολα μπορεί να πραγματοποιήσει υπερκέρδη και προσπαθεί να διασώσει τα κέρδη του με την πιο βίαια και κοσμοϊστορικής σημασίας επίθεση που έχουμε γνωρίσει. Στόχοι αυτής της επίθεσης είναι να εφαρμοστούν νέες μορφές άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, γι' αυτό και η κυβέρνηση Σημίτη, όπως και όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ και χωρών εκτός ΕΕ, εκπονεί ένα πρώτο πακέτο μέτρων που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, το σταθερό χρόνο απασχόλησης και οδηγεί σε σχέσεις εργασιακές που είναι ζούγκλα, ένα σύγχρονο δουλεμπόριο. Θέλουν να καταλήξουν σε ατομικά συμβόλαια εργασίας. Δηλαδή ο εργάτης, ο υπάλληλος, απομονωμένος απέναντι στον καπιταλιστή εργοδότη - είτε κράτος είτε ιδιώτης είναι αυτό - θα διαπραγματεύεται τους όρους που θα πουλάει την εργατική του δύναμη. Και θα έχει τα λεγόμενα ατομικά συμβόλαια, που στην πορεία θα είναι και άγραφα, αφού δε θα υπάρχουν συλλογικές δεσμεύσεις. Θέλουν δηλαδή ο άνθρωπος να σκέφτεται σαν άτομο, απομονωμένος και μόνος απέναντι στο σύστημα".

Δίνοντας το στίγμα του ΚΚΕ για συλλογικούς ενωτικούς αγώνες, υπογράμμισε: "Μπαίνει σήμερα επιλογή, οι εργαζόμενοι να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, να αμφισβητήσουν τη συνολική πολιτική που ακολουθείται και να οργανώσουν και τον συνδικαλιστικό και πολιτικό αγώνα. Αν δε χτυπηθούν τα βάθρα αυτής της πολιτικής, δεν πρέπει να περιμένουν λύσεις".