Ο φετινός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς θα πραγματοποιηθεί υπό το φως δυο νέων δεδομένων: Πρώτον, συμπίπτει χρονικά με μια πρωτοφανή επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Δεύτερον, συμπίπτει με το ξεδίπλωμα, εκ μέρους των πολιτικών υπασπιστών της πλουτοκρατίας, της συγκεκριμένης μεθόδευσης, βάσει της οποίας ξεδιπλώνεται η παραπάνω επίθεση. Πρόκειται, για το σχέδιο της επιβολής της ταξικής "συναίνεσης", με πολιορκητικό του κριό το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο".

Στα παραπάνω πλαίσια, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ, με προεξάρχουσα την ΠΑΣΚΕ και πιστούς συνοδοιπόρους τη ΔΑΚΕ και τους συνδικαλιστές του ΣΥΝ, έχουν κάνει τις επιλογές τους. Οχι μόνο φιλοδοξούν να συρθούν, σέρνοντας μαζί τους το κίνημα, στο δρόμο της άνευ όρων παράδοσης απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και επιδιώκουν να βαφτίσουν τη μετατροπή τους σε κερασάκι της τούρτας του "κοινωνικού διαλόγου", σαν "υπεύθυνη υπεράσπιση" των εργατικών, λαϊκών συμφερόντων! Το γεγονός αυτό είναι ένα, ακόμη, νέο δεδομένο και ταυτόχρονα ο απροκάλυπτος πλέον τορπιλισμός από μέρους τους του νοήματος και του μηνύματος της Πρωτομαγιάς. Τακτική, που βεβαίως δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία από τους "εγκάθετους" των εξουσιαστών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ομως, τώρα πια, αφ' ενός οι μεθοδεύσεις τους σημαδεύουν ευθέως και επισήμως τους λαϊκούς αγώνες (αρκεί να θυμηθεί κανείς τη στάση τους στις κινητοποιήσεις αγροτών, ναυτεργατών, εμποροϋπαλλήλων και εκπαιδευτικών), αφ' ετέρου, εκδηλώνονται την ώρα ακριβώς που οι πολέμιοι των λαϊκών στρωμάτων αρχίζουν την εφ' όλης της ύλης αντικοινωνική τους εκστρατεία.

Οταν, λοιπόν, τάσσεται κανείς ευθέως κατά των αξιών που πρεσβεύει η Πρωτομαγιά, ουσιαστικά, ναρκοθετεί κάθε έννοια απόδοσης τιμών στο μήνυμα της επετείου. Ναρκοθετεί κάθε αναγκαιότητα για ενωτική πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των εργατών. Και αυτό γιατί, για να είναι κανείς ενωτικός και αληθινός μαχητής των ιδανικών της 1ης Μάη, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να λειτουργεί ως πραγματικός εκπρόσωπος της τάξης που εκπροσωπεί. Οχι ως υποκριτής, που τα "παχιά του λόγια" στις επετείους έρχονται να "καθάρουν" την ανυπόκριτη συστράτευσή του με τους εκμεταλλευτές της εργατικής τάξης. Σήμερα, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν μπορεί να υπάρξει ανοχή στην υποκρισία!

Γι' αυτό και στην Αθήνα, θα υπάρξουν δυο χωριστοί γιορτασμοί. Εκεί που οι κυβερνώντες και οι υπόλοιποι πολιτευτές της "συναίνεσης" θα βρουν πρόσφορη"πασαρέλα", για τη διαφήμιση της "ταξικής ειρήνης". Και εκεί, που οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι νεολαίοι, οι άνεργοι θα διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική της σύνθλιψής τους. Θα συναντηθούν για να ενώσουν τις φωνές τους υπέρ της οργάνωσης μιας ενιαίας, μαζικής, ταξικής αντεπίθεσης απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης και της ολιγαρχίας. Εκεί, στο Σύνταγμα, θα χτυπήσει την Πρωτομαγιά η καρδιά της εργατικής τάξης. Εκεί, όπου το αίμα των εργατών του Μάη δε βολεύεται σε "διαλόγους" αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, θα βρεθούν όλοι οι εργαζόμενοι. Εκεί πρέπει να βρεθούν και οι συνδικαλιστές, που πολιτικά μπορεί να ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΣΥΝ, αλλά τιμούν την εντολή των εργατών. Την εντολή να παλεύουν για τα συμφέροντα της τάξης τους.