Δε θα κλείσει η χωματερή των Ανω Λιοσίων για τα απόβλητα βιολογικού καθαρισμού του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων Ψυττάλειας (ΚΕΛΨ), παρά την αντίθετη απόφαση του Πολεοδομικού Γραφείου και του δημάρχου της πόλης.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέστειλε την απόφαση του δημάρχου Ανω Λιοσίων, κρίνοντας ότι "προς αποφυγή βλάβης του δημοσίου συμφέροντος και προστασίας του Σαρωνικού" θα πρέπει να δέχεται η χωματερή τα απορρίμματα και τα βιομηχανικά απόβλητα από το Κέντρο Ψυττάλειας (αφυδατωμένη λάσπη και εσχαρώματα). Η κύρια δικάσιμος έχει προσδιοριστεί για τις 9 Μάη 1997.

Στην απόφαση του ΣτΕ (167/1997) επισημαίνεται ότι η απαγόρευση εναπόθεσης αποβλήτων από το Κέντρο Βιολογικού Καθαρισμού της Ψυττάλειας στη χωματερή των Ανω Λιοσίων θα είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία λειτουργίας του Κέντρου Ψυττάλειας, ενώ η παροχέτευση των λυμάτων του Λεκανοπεδίου στον κόλπο του Σαρωνικού θα επιβάρυνε τη θαλάσσια περιοχή και το περιβάλλον.

Στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο προσέφυγε η ΕΥΔΑΠ και ζητούσε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η απόφαση του Δήμου Ανω Λιοσίων για αναστολή της χωματερής, που πάρθηκε στις 21 Γενάρη 1997.

Η ΕΥΔΑΠ έχει δύο συμβάσεις με τον Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΕΣΔΚΝΑ) για τη μεταφορά χωνεμένης αφυδατωμένης λάσπης από το Κέντρο Ψυττάλειας, ενώ στην προσφυγή της υποστήριξε ότι η απαγόρευση εναπόθεσης των λυμάτων ουσιαστικά αχρηστεύει το έργο της Ψυττάλειας, το οποίο το χαρακτήριζε "έργο πνοής και εγγύησης για μια βιώσιμη και ανθρώπινη ανάπτυξη της Αττικής". Παράλληλα, η ΕΥΔΑΠ ισχυρίζεται ότι δε δημιουργείται κανένας κίνδυνος ή πρόβλημα στη χωματερή από τις ποσότητες της αφυδατωμένης λάσπης.