Η συνέντευξη του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα, Τόμας Νάιλς, πέρα από το ότι επιβεβαιώνει πανηγυρικά τον ιμπεριαλιστικό ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, έχει και μια άλλη σημαντική αξία. Ερχεται να "φωτίσει" την εξωτερική πολιτική της... κυβέρνησης Σημίτη. Διαβάζοντας τη συνέντευξη εύκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα ανοιχτά θέματα της εξωτερικής πολιτικής και να διακρίνει τις στρατηγικές επιδιώξεις της, τόσο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Αιγαίο και το Κυπριακό, όσο και όσον αφορά την Αλβανία και την ιμπεριαλιστική πρακτική της. Φυσικά, δεν πρόκειται για κάτι παράδοξο. Αποδεικνύει το μέγεθος και το βάθος της εξάρτησης της κυβέρνησης από τους υπερατλαντικούς συμμάχους. Αρκεί να αναφερθεί, για το λόγου το αληθές, ότι ο Αμερικανός πρεσβευτής διακηρύσσει, "μετά παρρησίας", ότι συμφωνεί σε όλα τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής με την κυβέρνηση Σημίτη.

Αν κάποιοι απορούσαν, γιατί οι ΗΠΑ δε συμμετέχουν στη στρατιωτική επέμβαση στην Αλβανία - αφήνοντας έτσι στην κυβέρνηση να κάνει λόγο για πρωταγωνιστικό και ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή - ο Τ. Νάιλς, απαντά ευθέως: Πρόκειται για μια νέα ιδέα στρατιωτικών αποστολών, στο πλαίσιο του νέου ρόλου και δομής του ΝΑΤΟ, στην οποία δεν έχουν ευθεία ανάμειξη οι ΗΠΑ. Δηλώνει χαρακτηριστικά: "Αυτή η ιδέα στρατιωτικών αποστολών, των οποίων ηγείται η Ευρώπη και τις οποίες στηρίζουν πολιτικά οι ΗΠΑ, χωρίς απευθείας ανάμειξη, είναι ίσως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των μελλοντικών δράσεων. Θα δούμε πώς θα προχωρήσει αυτή η ιδέα στην Αλβανία" (!).

Ιδιαίτερα "αποκαλυπτικός" είναι ο πρεσβευτής των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κατ' αρχάς θεωρεί σκόπιμο να υπενθυμίσει τον επιδιαιτητικό ρόλο των Αμερικανών ανάμεσα στις δύο χώρες και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το Αιγαίο. Στο πλαίσιο αυτό δε διστάζει να δηλώσει ότι "οι ΗΠΑ θα κάνουν το παν, για να σταματήσουν οποιοδήποτε επεισόδιο", ενώ υπενθυμίζει με νόημα τη στάση των ΗΠΑ στην κρίση των Ιμίων, τονίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αντιδράσουν και πάλι "αν κάτι τέτοιο συνέβαινε και πάλι" (!). Δηλαδή, θα ενισχύσουν τη θεωρία των "γκρίζων ζωνών" στο Αιγαίο, στην κατεύθυνση, βέβαια, της διχοτόμησής του και της μετατροπής του σε "θάλασσα των ΗΠΑ". Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, όπου παρουσιάζει πολύ παραστατικά την πολιτική των ΗΠΑ. Ειδικότερα, τονίζει ότι "δεν υπάρχει πολύς χρόνος πέραν του τέλους του 1997 για τις διακοινοτικές συνομιλίες", πιέζοντας έτσι για άμεσα αποτελέσματα.