Με κομμένη την ανάσα φαίνονται να παρακολουθούν τις τελευταίες μέρες τα κυβερνητικά επιτελεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οι παρατρεχάμενοί τους τις εξελίξεις στη γειτονική Αλβανία. Δεν κρύβουν την έκπληξή τους γι' αυτές, την ανησυχία τους για την τροπή που παίρνουν, το φόβο τους για την κατάληξή τους και τις επιδράσεις, που θα προκαλέσουν στην ευρύτερη περιοχή.Εχουν δίκιο να ανησυχούν οι ιμπεριαλιστές και τα επιτελεία τους. Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα, σε μια ιστορική περίοδο που οι ίδιοι φαίνονται - και οι πανίσχυροι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί τους το διαλαλούν σε όλους τους τόνους - παντοδύναμοι, να παρουσιάζεται μια λαϊκή εξέγερση με τέτοια χαρακτηριστικά:

- Να ξεκινά από τους κατοίκους - όλους, όμως, τους κατοίκους - μιας πόλης, να εξαπλώνεται πολύ γρήγορα στις γειτονικές, να επεκτείνεται στην ίδια την πρωτεύουσα, να αγκαλιάζει με τη μορφή χιονοστιβάδας όλη τη χώρα. Μια χώρα που, ας σημειωθεί, είναι απόλυτα εξαρτημένη - πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά - από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

- Να αποκτά πολύ γρήγορα ένοπλα τμήματα, που κι αυτά να πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς και οι μαχητές τους να δείχνουν αποφασισμένοι για όλα.

- Να αποκτά με την ίδια ταχύτητα σημαντικά στοιχεία αυτοοργάνωσης, έκφραση της οποίας αποτελούν μια σειρά καθημερινά γεγονότα, από τις επιτυχημένες στρατιωτικές κινήσεις μέχρι τη λύση απλών προβλημάτων της καθημερινής ζωής.

- Να δείχνεται έτσι σ' όλο τον κόσμο ότι ένας λαός - όλος ο λαός - δε θέλει να κυβερνιέται πια από τα ανδρείκελα που οι ιμπεριαλιστές είχαν προκρίνει και στηρίξει και που με τη δικιά τους καθοδήγηση, αλλά και για το δικό τους συμφέρον, τού έχουν ρουφήξει το μεδούλι. Οτι τολμά και ξεσηκώνεται ενάντια στους τοποτηρητές των ιμπεριαλιστών στη χώρα του, αψηφώντας τη θέλησή τους. Οτι για να πάψει να κυβερνιέται από αυτά τα ανδρείκελα - δικτάτορες είναι αποφασισμένος να χύσει και το αίμα του και αυτή του την απόφαση την κάνει γνωστή με τον πιο παραστατικό τρόπο.

Εχουν δίκιο, όμως, να ανησυχούν ακόμη περισσότερο οι καπιταλιστές και τα επιτελεία τους. Γιατί στην Αλβανία δεν παρατηρείται μόνο το φαινόμενο ολόκληρος ο λαός να μη θέλει να κυβερνηθεί άλλο από τον Μπερίσα και την παρέα του. Εχει, επίσης, γίνει φανερό σ' όλο τον κόσμο ότι ούτε ο Μπερίσα μπορεί πια να κυβερνήσει. Αυτό φανερώνουν:

- Το σμπαράλιασμα, που έχει, κυριολεκτικά, υποστεί ο διοικητικός μηχανισμός του κράτους. Κυβέρνηση, δημόσιες υπηρεσίες, κρατικός μηχανισμός, τίποτα δε λειτουργεί σήμερα στην Αλβανία.

- Η πλήρη διάλυση της αστυνομίας και του στρατού. Χαρακτηριστική έκφραση αυτής της διάλυσης είναι το "περάστε κόσμε" των στρατιωτικών σ' όλα τα στρατόπεδα και η μαζική προσχώρησή τους, στη συνέχεια, με το μέρος των εξεγερθέντων.

- Η φυγάδευση της ίδιας της οικογένειας του Μπερίσα έξω από την Αλβανία, για λόγους κατανοητούς, προφανώς, από όλους.

Ξέρουν πολύ καλά οι καπιταλιστές και τα επιτελεία τους ότι στην Αλβανία έχει διαμορφωθεί αυτό που οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού θεωρούν σαν μία από τις τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις, που πρέπει να οικοδομηθούν για να γίνει η επαναστατική αλλαγή. Εχει διαμορφωθεί μια κατάσταση, όπου οι "κάτω" δε θέλουν να κυβερνώνται από τους "πάνω" και, ταυτόχρονα, οι "πάνω" δεν μπορούν να κυβερνήσουν τους "κάτω". Δηλαδή, έχει στοιχεία επαναστατικής κατάστασης.

Φυσικά, γίνεται φανερό ότι η διαμόρφωση αυτής της επαναστατικής κατάστασης δε φτάνει από μόνη της για να οδηγήσει και σε επαναστατική αλλαγή. Πολύ περισσότερο, όταν λείπουν ορισμένοι άλλοι απαραίτητοι παράγοντες. Δεν είναι, λοιπόν, η προοπτική της επαναστατικής αλλαγής του κοινωνικού συστήματος στην Αλβανία, που ανησυχεί τους ιμπεριαλιστές. Αλλα, καθόλου ασήμαντα, ζητήματα είναι που τους τρομάζουν:

- Το γεγονός ότι η διαμόρφωση αυτής της κατάστασης κάρπισε πάνω στα οξύτατα προβλήματα, που είναι απόρροια της βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού. Προβλήματα, που, στην ίδια μάλιστα οξύτητα, δεν πρόκειται να πάψουν να υπάρχουν με την όποια κατάληξη αυτής της εξέγερσης και που δεν τα μονοπωλεί η Αλβανία. Υπάρχουν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

- Το γεγονός πως η "τυχούσα σπίθα", που απαιτείται για να "ανάψει" τα οξυμένα προβλήματα - στην περίπτωση της Αλβανίας ήταν το σκάνδαλο με τα αεροπλανάκια - δεν είναι κάτι το σπάνιο. Ξεχειλίζουν από "τυχούσες σπίθες", οι καπιταλιστικές κοινωνίες, σκάνδαλα, που, όλο και πιο συχνά, βγαίνουν στην επιφάνεια και τις χαρακτηρίζουν.

- Το γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να εμποδίσουν τη δημιουργία ανάλογων καταστάσεων, ακριβώς γιατί οι παράγοντες που συμβάλλουν στη διαμόρφωσή τους - η οξύτητα των προβλημάτων και οι απαραίτητες "σπίθες" - είναι αντικειμενικοί. Οφείλουν την ύπαρξη και τη δράση τους στην ίδια την κρίση του καπιταλισμού και λειτουργούν ανεξάρτητα από τη θέληση του οποιουδήποτε.- Το γεγονός ότι η ίδια η λαϊκή εξέγερση και τα αποτελέσματά της - πολύ περισσότερο, όταν υπάρχει και επαναστατική κατάσταση - γίνεται αφορμή για να συνειδητοποιηθεί από τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία η αναγκαιότητα ύπαρξης επαναστατικού κόμματος, θέτει σ' αυτούς επιτακτικά το καθήκον της συγκρότησής του.

Εκείνο, όμως, που πραγματικά τους γεμίζει τρόμο, είναι το γεγονός ότι ο αλβανικός λαός, καθώς και όλοι οι λαοί της Βαλκανικής διδάσκονται από την εξέγερση του αλβανικού λαού. Διδάσκονται ότι:

• Ο ενωμένος λαός είναι πανίσχυρος. Η δύναμή του είναι σε θέση να κονιορτοποιήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των ανδρεικέλων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα όποια σχέδια εκφυλισμού και ποδηγέτησης του αγώνα του.
• Ο ιμπεριαλισμός και οι τοποτηρητές του δεν είναι πανίσχυροι. Τα βρίσκουν σκούρα, όταν απέναντί τους έχουν έναν ενωμένο και αποφασισμένο να ματώσει για τα δίκια του λαό.
• Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές που ανοίγει. Δεν μπορεί ούτε να σταματήσει να τις βαθαίνει. Δεν μπορεί, ακόμα - ακόμα, να σταματήσει να ανοίγει νέες πληγές. Για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν μπορεί να πάει κόντρα στη φύση του. Και όσο αυτές οι πληγές υπάρχουν, βαθαίνουν και πολλαπλασιάζονται, τόσο οι λαοί θα ξεσηκώνονται. Για να απαλλαγούν από τους ηγέτες - ανδρείκελα, σε πρώτη φάση, από τον ίδιο τον καπιταλισμό, σε επόμενες φάσεις, και εφόσον μέσα από την ίδια τους την πείρα συνειδητοποιούν το είδος και το βάθος της αλλαγής, για την οποία πρέπει να παλέψουν.

Για τους κομμουνιστές, για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους που έχουν θέση σκοπό της ζωής τους να "διευκολύνουν" με τη δράση τους την ιστορία να προχωράει προς τα εμπρός, η εξέγερση του λαού της Αλβανίας θα αποτελέσει μια μεγάλη πηγή άντλησης πείρας, διδαγμάτων και συμπερασμάτων. Ετσι κι αλλιώς πάντως, ένα πράγμα έχει, ήδη, επιβεβαιωθεί: Τα χρόνια που ακολουθούν θα είναι χρόνια γεμάτα δράση.

Ξέρουν πολύ καλά οι καπιταλιστές και τα επιτελεία τους ότι στην Αλβανία έχει διαμορφωθεί αυτό, που οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού θεωρούν σαν μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις που πρέπει να οικοδομηθούν για να γίνει επαναστατική αλλαγή. Εχει διαμορφωθεί μια κατάσταση, όπου οι "κάτω" δε θέλουν να κυβερνώνται από τους "πάνω" και, ταυτόχρονα, οι "πάνω" δεν μπορούν να κυβερνήσουν τους "κάτω"