Η Ευρώπη δεν ξέρει πολλά για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ούτε για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ούτε για τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τη μιζέρια που προκαλούν τα σχέδια των Βρυξελλών και η εφαρμογή τους από τους εδώ υποτακτικούς τους. Τα βιώνει, όμως. Τα νιώθει στο πετσί της, σε μια πρόχειρα στημένη παράγκα. Αυτή με την οικογένειά της. Μαζί με τόσες άλλες άστεγες οικογένειες, που, "άγιες μέρες" τώρα, "γεμίζουν" το πρόγραμμα των τηλεοπτικών σταθμών και προκαλούν τον οίκτο της "όμορφης" και "αγγελικά πλασμένης" κοινωνίας μας.

Σε μια παράγκα, στη συμβολή των οδών Πεντέλης και Αττικής, πίσω από το γήπεδο του Χαλανδρίου, στα σύνορα Αμαρουσίου - Χαλανδρίου, η Ευρώπη Στεργιοπούλου πασχίζει "να τα φέρει βόλτα". Εχει να φροντίζει πέντε παιδιά, ηλικίας 11, 10, 9, 8 και 2 χρονών, μια μητέρα που πάσχει από την καρδιά της και έναν πατέρα που εξαιτίας εγκεφαλικού επεισοδίου κινείται, μόνο, με αναπηρικό καροτσάκι. Ζούσαν στο Περιστέρι. Η Ευρώπη, όμως, πάσχει από την ασθένεια "Λύκος". Ετσι τρέχει συνέχεια στους γιατρούς. Ξοδεύει χρήματα για τα αναγκαία φάρμακα και ως αποτέλεσμα έφτασε να χρωστά δύο ενοίκια και τους λογαριασμούς για το φως και το νερό. Οι ιδιοκτήτες ζητούσαν, συνέχεια, τα ενοίκια και η οικογένεια αναγκάστηκε να φύγει. Τώρα, μέσα στην παράγκα, μέσα σε άθλιες συνθήκες, "ζεσταίνεται" με μια συσκευή γκαζιού. Χρειάζεται χρήματα, όχι μόνο για την τροφή, αλλά και για τα φάρμακα. Ευτυχώς, όπως λέει η οικογένεια, τους τα αγοράζουν κάποιοι από τη γειτονιά που τους λυπούνται. Να σημειωθεί πως η "τυχερή" Ευρώπη παίρνει το "ιλιγγιώδες" ποσό των 56.000 δραχμών το δίμηνο, ως επίδομα πολυτεκνίας. "Για τι να φτάσουν αυτά τα λεφτά; Τι να πρωτοπάρω; Καταδικασμένοι είμαστε να μένουμε εδώ, μέχρι να βρεθεί μια στέγη", καταλήγει η ίδια.

Λίγα μέτρα πιο κάτω, στην οδό Αττικής, άλλη μια οικογένεια, τρεις βδομάδες τώρα, "κατοικοεδρεύει" σε παράγκα. Ζούσαν στο Περιστέρι, αλλά έφυγαν επειδή χρωστούσαν τρία ενοίκια. Ο άντρας πάσχει από επιληψία και για να βρει λίγα χρήματα πουλά χαρτομάντιλα στους δρόμους. Η σύζυγος, Χριστίνα Θεοδώρου,μιλά για το δράμα των τεσσάρων παιδιών της, ηλικίας 6, 4, 3 και 1 χρονών. Το μικρότερο βγήκε από το νοσοκομείο την προηγούμενη Πέμπτη. Πάσχει από μηνιγγίτιδα και ζει με φάρμακα. Η Χριστίνα μιλά, ακόμα, για τις "μαύρες" γιορτές που περνάνε. Για το κρύο και τη βροχή. Για τον απλό κόσμο που σπεύδει να βοηθήσει, αλλά πέρα από μια πρόσκαιρη ανακούφιση δεν μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω. "Μια κυρία, συνεχίζει, μας είπε ότι μίλησε με τον δήμαρχο Αμαρουσίου και αυτός προτείνει, με έξοδα του δήμου, να περάσουμε τις γιορτές σε ένα ξενοδοχείο. Δε δεχτήκαμε. Να ξεστήσουμε την παράγκα, να πάμε στο ξενοδοχείο για μερικές μέρες και μετά τι; Αφού πάλι στην παράγκα θα καταλήξουμε".

Στην ίδια περιοχή, στη λεωφόρο Αμαρουσίου - Χαλανδρίου 58, σε μια παράγκα, "ζει", περίπου δυο βδομάδες τώρα, και η οικογένεια Δημοπούλου.Αντρας, γυναίκα και τέσσερα παιδιά, ηλικίας 17, 14, 12 και 7 χρονών. Ο άντρας ήταν οικοδόμος, αλλά λόγω επιληπτικών κρίσεων, από τις οποίες υποφέρει, είναι άνεργος. Η οικογένεια είναι άστεγη εδώ και έξι μήνες. Από το τελευταίο σπίτι, στο Περιστέρι, έφυγαν επειδή χρωστούσαν ενοίκια και δεν μπορούσαν να τα ξοφλήσουν. Εδώ και μισό χρόνο στους δρόμους. Η Παρασκευή,σύζυγος και μάνα, ανησυχεί για τα παιδιά της. Τα παιδιά που στεναχωριούνται και φοβούνται μήπως από τον αέρα πέσει η παράγκα. Οπως λέει, η μόνη βοήθεια που τους δίνεται είναι από τους ανθρώπους της γειτονιάς. Από τη βοήθεια αυτή κατάφεραν να συγκεντρώσουν χρήματα για δυο ενοίκια. Για τη συνέχεια, ελπίζει να βρει κάπου δουλιά ως καθαρίστρια. Μήπως και καταφέρουν να ξεφύγουν από την παράγκα.