Η επίτευξη των κριτηρίων του Μάαστριχτ και των όρων που θέτει για την ικανοποίησή τους το πρόγραμμα "σύγκλισης" δεν μπορεί παρά να σημαίνει όλο και περισσότερους φόρους για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Το αποδεικνύουν τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη της φορολογικής επιβάρυνσης που έχουν υποστεί από τη συγκεκριμένη εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή οικονομική πολιτική στο διάστημα από το 1991 μέχρι το 1996 οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, σε αντίθεση με τους βιομηχάνους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Το αποδεικνύει επίσης η όλο διευρυνόμενη άνιση σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων. Το αποδεικνύουν τέλος οι δυσβάσταχτες συνέπειες που είχε η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας από το 1992 για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Αδιάψευστο μάρτυρα της παραπάνω διαπίστωσης, αποτελεί το γεγονός ότι σε όλη την περίοδο 1991 - 1996, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι αποτελούσαν τα συνήθη "υποζύγια" του ισχύοντος φορολογικού συστήματος. Για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την περίοδο 1991 - 1996, ο συνολικός φόρος εισοδήματος όλων των φυσικών προσώπων (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, βιομήχανοι κλπ. ) ανήλθε σε 2,576 τρισ. δραχμές. Από το ποσό αυτό, τα 1,093 τρισ. δραχμές ή το 42,4% του συνολικού φόρου το κατέβαλαν οι μισθωτοί, και τα 415,8 δισ. δραχμές ή το 16,1% το κατέβαλαν οι συνταξιούχοι! Συνολικά, δηλαδή, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πλήρωσαν στη συγκεκριμένη περίοδο φόρο εισοδήματος 1,509 τρισ. δραχμές ή το 58,6% του συνόλου και το υπόλοιπο 41,4% όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες. Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο για τις κατηγορίες εκείνες που συγκεντρώνουν μεγάλα εισοδήματα, αφού τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι την περίοδο 1991 - 1994, ο συνολικός φόρος που κατέβαλαν οι μερισματούχοι του συνόλου των ανωνύμων εταιριών της χώρας ανήλθε σε 14,2!! δισ. δραχμές ή το 0,9%!! του συνόλου!

Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα του βαθιά αντιλαϊκού χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος που καθιερώθηκε και εφαρμόζεται στις περιόδους διακυβέρνησης της χώρας μας από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ενα φορολογικό σύστημα που έρχεται να συμπληρώσει τις απώλειες που υφίστανται στο πραγματικό τους εισόδημα οι εργαζόμενοι με την παράλληλη "σφιχτή" εισοδηματική πολιτική που εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια από τις "γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις.

Το μέγεθος της αντιλαϊκότητας του ισχύοντος φορολογικού συστήματος, αποδεικνύει επίσης η εξέλιξη των συνολικών φορολογικών εσόδων στην παραπάνω περίοδο, καθώς και η εξέλιξη της σχέσης άμεσων και έμμεσων φόρων. Μια ματιά στα στοιχεία των προϋπολογισμών των ετών '91 - '96, θα δείξει ότι τα συνολικά φορολογικά έσοδα όλη αυτή την περίοδο έφτασαν περίπου το ποσό των 30 τρισ. δραχμών, ενώ από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι τα συνολικά φορολογικά έσοδα του συγκεκριμένου διαστήματος αυξήθηκαν με ρυθμό αρκετά υψηλότερο του επίσημου πληθωρισμού της ίδιας περιόδου. Συγκεκριμένα, ενώ ο πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 73,1%, τα συνολικά φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 101,4%!

Σημαντικός όμως παράγοντας που συμβάλλει στο να γίνεται ακόμη πιο ταξικό και αντιλαϊκό το ισχύον φορολογικό σύστημα είναι η σχέση των άμεσων και των έμμεσων φόρων. Κι αυτό γιατί οι έμμεσοι φόροι είναι άδικοι, αντιδημοκρατικοί και αντιλαϊκοί, καθώς πληρώνονται χωρίς καμία απολύτως διάκριση από πλούσιους και φτωχούς. Αρκεί να σημειωθεί ότι ο ΦΠΑ συνεισφέρει σήμερα περίπου το 33% του συνόλου των φόρων, ενώ οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης συμμετέχουν κατά 25% περίπου στα συνολικά φορολογικά έσοδα. Επιπλέον, στην περίοδο 1991 - 1996, κατά την οποίο ο πληθωρισμός σε μέσα επίπεδα αυξήθηκε κατά 73,1%:

• Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης αυξήθηκαν κατά 115,6%. Ο φόρος που επιβάλλεται στα καύσιμα αυξήθηκε κατά 131,8%, ενώ οι φόροι που επιβάλλονται στον καπνό και στα οινόπνευμα αυξήθηκαν κατά 216,2%.
• Ο ΦΠΑ αυξήθηκε κατά 81,2%.
• Τα συνολικά φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 101,4%.

Πέρα από όλα τα παραπάνω όμως, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φρόντισαν στην παραπάνω περίοδο να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τα λαϊκά στρώματα, διατηρώντας τη φορολογική κλίμακα στο καθεστώς που ίσχυε το 1992. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε παλαιότερα στη δημοσιότητα το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ), στην περίοδο 1992 - 1996 ο κάθε μισθωτός έχασε κατά μέσο όρο πάνω από 175.000 δρχ. εξαιτίας της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας. Για τον ίδιο λόγο οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα έχουν το 1997 απώλειες ύψους τουλάχιστον 60 δισ. δρχ., ενώ το σύνολο των φορολογούμενων αναμένεται να επιβαρυνθεί επιπλέον 105 δισ. δρχ. Πρόκειται για μία άλλη πλευρά της ληστείας που υφίστανται οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες από το ισχύον φορολογικό σύστημα.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ