"Η διανοητική φυσιογνωμία μιας ολόκληρης περιοχής, της Αναγέννησης, είναι η μελαγχολία, η οποία έχει προσλάβει διαστάσεις επιδημίας".Με την πρώτη ανάγνωση φαίνεται, ίσως, περίεργο. Αυτό όμως διαπιστώνει ο καθηγητής φιλοσοφίας, Θεοδόσιος Πελεγρίνης,στο βιβλίο του "Η μελαγχολία της Αναγέννησης",το οποίο παρουσιάστηκε, χτες, από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα".

Ο συγγραφέας, μέσα από την ιστορία του διανοούμενου, Ρόμπερτ Μπάρτον συμπεραίνει ότι στην Αναγέννηση συνυπήρχαν δύο διαφορετικές έννοιες της μελαγχολίας: Αφ' ενός ήταν μια αρρώστια, η επιτομή κάθε μορφής τρέλας, αφ' ετέρου ήταν δείγμα διανοητικής υπεροχής και σπάνιας καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Και όσοι κατείχαν αυτή την "ευαισθησία" σηματοδότησαν την καλλιτεχνική έξαρση της εποχής. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Μπάρτον, ο οποίος, προκειμένου να αποσπάσει το μυαλό του από την "αρρώστια", έγραψε την "Ανατομία της Μελαγχολίας".