Με μια επιστολή του υπουργού Εσωτερικών - Δημόσιας Διοίκησης προς την ΑΔΕΔΥ,όπου (ξανα)εκδηλώνει την "εκπεφρασμένη (σ.σ. από 15ετίας...) βούλησή της", απαντά η κυβέρνηση στο αίτημα για την κατοχύρωση επιτέλους των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων στο Δημόσιο, έναν ολόκληρο χρόνο μετά την κύρωση από τη Βουλή των σχετικών Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας 135 και 154!

Το νεώτερον, βέβαια, δεν είναι αυτή καθ' εαυτή η επιστολή, που είναι φανερό ότι στάλθηκε μπροστά στο γενικό "κράξιμο" της κυβέρνησης, εξαιτίας της παροιμιώδους ασυνέπειάς της στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά στο περιεχόμενό της. Ετσι, ο Αλ. Παπαδόπουλος επιβεβαιώνει ουσιαστικά τις ανησυχίες που έχουν επανειλημμένα διατυπωθεί ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης δεν είναι η θέσπιση του δικαιώματος της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας - τουλάχιστον ως προς το κύριο ζήτημα που έρχονται να ρυθμίσουν οι ΣΣΕ, το μισθολογικό - αλλά η, τύποις, αναγνώριση απλά των συλλογικών διαπραγματεύσεων!

Επικαλούμενος ο υπουργός συνταγματικά κωλύματα και ειδικότερα τα άρθρα 80 και 103, "σύμφωνα με τα οποία δεν επιτρέπεται η ενδεχόμενη συμφωνία κυβέρνησης και δημοσίων υπαλλήλων για τα θέματα μισθών, συντάξεων, οργανικών θέσεων να προσλάβει χαρακτήρα συλλογικής σύμβασης", προτείνει την πιο κάτω"μεταρρύθμιση":

α.Να κατοχυρωθούν νομικά, απλώς, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης - δημοσίων υπαλλήλων για τα πιο πάνω ζητήματα, με προοπτική την επίτευξη μιας άτυπης συμφωνίας μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών, η οποία "θα προωθείται στη Βουλή κατά την άσκηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας των αρμοδίων υπουργών"... Επίσης, να προβλεφτεί ο θεσμός του μεσολαβητή, που "θα βοηθά στην επίτευξη συμφωνίας, εφόσον αυτή δεν καταστεί δυνατή κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων".

β.Να κατοχυρωθούν νομικά οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, αλλά και οι συλλογικές συμβάσεις για θέματα εκπαίδευσης, χρόνου εργασίας, όρων υγιεινής και ασφάλειας, συνδικαλιστικά δικαιώματα, άδειες. Γι' αυτά, δε, να προβλεφτεί και ο θεσμός της διαιτησίας.

Σύμφωνα με τα παραπάνω - όπως παρατηρούν στελέχη της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας" - είναι φανερό ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να διατηρήσει ουσιαστικά το σημερινό καθεστώς της εισοδηματικής πολιτικής για τους δημοσίους υπάλληλους. Να βαφτίσει, δηλαδή, "συλλογικές διαπραγματεύσεις" τις διαπραγματεύσεις, που, έτσι και αλλιώς, γίνονται και σήμερα μεταξύ υπουργών - ΑΔΕΔΥ, πράγμα εξάλλου που είχε αφήσει να εννοηθεί κατά την τελευταία συνάντησή του με την ΑΔΕΔΥ και ο υφυπουργός Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης.Και αυτό, σε μια περίοδο που είναι γενική η επίθεσή της στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στον ιδιωτικό τομέα. Η επίκληση των συνταγματικών κωλυμάτων δεν πείθει. Και γιατί η ίδια είναι που το 1985 άφησε άθικτους, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, αυτούς τους περιορισμούς. Και γιατί δε φαίνεται να αντιμετωπίζει το θέμα αυτό και ενόψει της νέας αναθεώρησης.

Ωστόσο, με αισθήματα ...ενθουσιασμού έκανε αποδεκτή την επιστολή Παπαδόπουλου η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, η οποία - ας σημειωθεί - το 1985 είχε απορρίψει το αίτημα της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας" να αξιώσει η ΑΔΕΔΥ την απάλειψη των συνταγματικών διατάξεων που βάζουν φραγμό στις ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις στο Δημόσιο. "Ελλιπέστατο", χαρακτηρίζει το κείμενο της επιστολής ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Δημοσίου,ενώ αντίθετη εμφανίζεται και η ΑΠ.