Ο Μισέλ Γκοντρί λειτούργησε σαν υπάλληλος δισκογραφικής εταιρείας. Σαν ιδιωτικός ή και δημόσιος ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός σταθμός. Πρόβαλε το «προϊόν». «Ενημέρωσε» τον θεατή, τον ακροατή, για την καινούρια δουλιά των καλλιτεχνών, χωρίς σχόλια! Ετσι θέλεις δε θέλεις παρακολουθείς ένα video clip. Ενα ζωντανό, έστω, video clip.

Βέβαια, για να γίνει ελκυστικό το «προϊόν» έβαλε τον εξαιρετικό κωμικό - μουσικό παρουσιαστή να μιλάει λίγο για ρατσισμό, λίγο για πολιτικές ελευθερίες, λίγο για ανθρώπινα δικαιώματα. Μην ξεχνάμε πως υπάρχει και «πολιτικοποιημένη» πιτσιρικαρία. Αμέσως, όμως, ξαναγυρίζαμε στο ρυθμό! Στη μουσική. Κουβέντα για τους λόγους, τις αφορμές και κυρίως τις αιτίες, που γέννησαν αυτού του είδους τη μουσική και τι αυτή εκφράζει και αν το εκφράζει σωστά. Αυτά σε κάποια άλλη ταινία!

Ωστόσο, αν κάποιος περάσει την είσοδο του κινηματογράφου σε αρκετές στιγμές θα νιώσει να ...χορεύει! Είναι γνωστό, η μουσική των μαύρων ξεσηκώνει. Οι αλυσίδες που έδεναν τα πόδια τους τους ανάγκασαν να εκφράζονται σε ελάχιστο χώρο. Με το κορμί τους, λοιπόν, με τα χέρια τους, με τη μέση τους, με τους γοφούς και με τους ώμους, έπρεπε να μάθουν να επικοινωνούν. Και το κατόρθωσαν. Οι χορευτικές κινήσεις των μαύρων είναι μια πλήρης γλώσσα.

Εμφανίζονται: Dave Chappelle, Kanye West, Mow Def, Talid Kweli, Common, Dead Prez, Erykah Badu, Jill Scott, the Roots κ.ά.