Ως υπουργός Εσωτερικών (2001-2004) της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ήταν από τους πρωτεργάτες στη μετατροπή της Αυτοδιοίκησης σε μοχλό εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής. Κεντρικός συντελεστής στη μετατροπή της ΤΑ σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό, σε φορέα αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων.
Κύρια στοιχεία στο πρόγραμμά του: «Προσφυγή σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια καθώς και σε επενδυτικού χαρακτήρα συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην υλοποίηση αυτοχρηματοδοτούμενων αναπτυξιακών έργων».
Ζητά «οκταετές Αναπτυξιακό Σχέδιο που εμπεριέχει τις επενδυτικές δράσεις που υλοποιούνται μέσω των Συμβάσεων Σύμπραξης του Δήμου με τον ιδιωτικό τομέα». Σε αυτό το πλαίσιο ζητά χωροθέτηση «Μπίζνες Σέντερ» και Διεθνούς «Χρηματοπιστωτικού Κέντρου». Προτείνει «επανασχεδιασμό των χρήσεων γης με τη δημιουργία ζωνών μεγάλων επενδύσεων και οικονομικής δραστηριότητας στο Λεκανοπέδιο».
Θέλει «μια Δημοτική Αστυνομία άξια να αναλάβει την αστική αστυνόμευση και λειτουργία της πόλης».
Προωθεί «την ανάπτυξη της πρωτότυπης επιστημονικής έρευνας και της καινοτομίας, στη διά βίου εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση». Θέλει να βάλει την Αυτοδιοίκηση μοχλό στη διάσπαση του ενιαίου της εκπαίδευσης: «Δημιουργούμε κατ' αρχάς το περιβάλλον και τις υποδομές, και συνεργάζεται με την πολιτεία για τη στελέχωση και το περιεχόμενο σπουδών ενός Πρότυπου ή Πειραματικού Δημοτικού και Γυμνασίου σε κάθε Διαμέρισμα της πόλης».
Εχει δώσει τα «διαπιστευτήρια» στην ΠΑΕ ΠΑΟ, δηλώνοντας πως «θέλει να βοηθήσει» για να αποκτήσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα γήπεδο.
Επιδιώκει να εμφανιστεί σαν ο... καλός διαχειριστής της ίδιας πολιτικής. Λέει, για παράδειγμα, ότι θα εφαρμόσει «σωστά» την ανταποδοτικότητα. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι θα εξακολουθούν να πληρώνουν πλουσιοπάροχα τους υπέρογκους φόρους και τέλη.