«Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί κρατάω βιβλία που μόνο σ' ένα απώτερο μέλλον είναι δυνατόν να μου φανούν χρήσιμα, τίτλους άσχετους προς αυτούς τους οποίους συνήθως ανατρέχω, βιβλία που διάβασα κάποτε και δεν πρόκειται να ξανανοίξω για πολλά χρόνια. Ισως και ποτέ! Αλλά πώς να ξεφορτωθώ, για παράδειγμα, Το κάλεσμα της άγριας φύσης χωρίς να ξεριζώσω έναν από τους λίγους θεμέλιους λίθους των παιδικών μου χρόνων, τον Ζορμπά, που σφράγισε την εφηβεία μου μ' ένα λυγμό, την Εικοστή πέμπτη ώρα και τόσα άλλα βιβλία εξόριστα στα πιο ψηλά ράφια, ανέγγιχτα και ωστόσο σιωπηλά, βυθισμένα στην ιερή αφοσίωση που τους αφιερώνουμε».

Ενα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες, που ξετυλίγει αλησμόνητες σελίδες από τον κόσμο της λογοτεχνίας και προβάλλει την αγάπη για το βιβλίο. Με τίτλο «Το χάρτινο σπίτι», ο συγγραφέας αφηγείται μια παράξενη και πρωτότυπη ιστορία με στόχο τα παραπάνω. Μια καθηγήτρια της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας πεθαίνει, όταν ένα διερχόμενο αυτοκίνητο τη χτυπά τη στιγμή που διασχίζει μια διασταύρωση, βυθισμένη στην ανάγνωση ενός ποιήματος της Εμιλι Ντίκινσον. Ενα παράξενο αντίτυπο που θα παραλάβει ο διάδοχός της στην έδρα, θα τον οδηγήσει σε μια εις βάθος εξερεύνηση του κόσμου της ανάγνωσης. Από τις εκδόσεις «Πατάκη».