Associated Press

Πανικός στο Χίθροου. Πόσο δικαιολογημένος ήταν;

Εννοείται ότι οι Αρχές συνεχίζουν να δίνουν πλήθος πληροφοριών και λεπτομερειών όσον αφορά στη συνωμοσία και ως συνήθως τα διεθνή ΜΜΕ άκριτα τις παρουσιάζουν ως δεδομένα, μη ασκώντας καν τη βασική αρχή της δημοσιογραφίας, δηλαδή την επιβεβαίωση και διασταύρωση των ισχυρισμών και των στοιχείων.

Ετσι παρουσιάστηκαν ως δεδομένα οι δηλώσεις των βρετανικών Αρχών για την εξάρθρωση του τρομοκρατικού δικτύου, ενώ φέρεται να διαφεύγουν της σύλληψης πέντε άτομα που συμμετείχαν στη συνωμοσία και ότι οι έρευνες συνεχίζονται...

Γι' αυτό και «δεδομένο» και «δικαιολογημένο» το επίπεδο συναγερμού, που παραμένει στη διαβάθμιση «κρίσιμο», δηλαδή στον ύψιστο βαθμό. Σύμφωνα δε με τη νέα κλίμακα που υιοθετήθηκε στη Βρετανία, η διαβάθμιση «κρίσιμο» σημαίνει ότι η επίθεση είναι επικείμενη.

«Δεδομένα» και «δικαιολογημένα» λοιπόν τα ακραία μέτρα που ελήφθησαν και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού και επιβλήθηκαν και στον υπόλοιπο πλανήτη, όπως η απαγόρευση της χειραποσκευής ή της μεταφοράς υγρών, ακόμη και νερού! Είναι εύγλωττο το δελτίο Τύπου της βρετανικής πρεσβείας, που αναφέρει ότι ναι μεν οι μητέρες μπορούν να μεταφέρουν υγρή παιδική τροφή, αλλά οι αεροσυνοδοί είναι υποχρεωμένοι να τη δοκιμάζουν πριν την επιβίβαση στο αεροσκάφος!! Ανάλογα μέτρα, φυσικά, υιοθετήθηκαν και από την αμερικανική κυβέρνηση, κάνοντας ακόμη και το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ασοσιέιτεντ Πρες» να κάνει λόγο «για μέτρα ασφαλείας που ενδεχομένως παραβιάζουν ακόμη και την ελευθερία της κίνησης».

Και εννοείται ότι ουδένα στοιχείο παρουσιάστηκε, ώστε να επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς. Ούτε ο χρόνος, ο υποτιθέμενος, πραγματοποίησης της περιβόητης επίθεσης. Πολύ περισσότερο πως ήταν η «Αλ Κάιντα»... ή μήπως ο... Φαντομάς; Μόνο φήμες, και βίντεο από το διαδίκτυο ή παλιές δηλώσεις φερόμενων «τρομοκρατών» επιστρατεύτηκαν από τα διεθνή ΜΜΕ, φυσικά μη εξαιρουμένων των ελληνικών, για να συμπληρωθεί το σκηνικό του τρόμου.

Βολικό σκηνικό, ώστε να μπορέσει να βγει ο πρόεδρος Μπους να κάνει δηλώσεις περί του «ότι το έθνος μας είναι σε πόλεμο με ισλαμιστές φασίστες», για να δικαιολογήσει τη λαίλαπα των αντιδραστικών μέτρων που προωθεί η αμερικανική κυβέρνηση. Λαίλαπα που ξεκίνησε με αφορμή πάντα την 11η Σεπτέμβρη. Και υπονόησε ότι μέτρα που έχουν ληφθεί εδώ και πέντε χρόνια, όπως υποκλοπές, στρατοδικεία, κρατήσεις χωρίς δίκη, βασανιστήρια, μυστικές φυλακές κλπ ήταν αναγκαία και πρέπει να ενισχυθούν.

«Μετά την 11η Σεπτέμβρη μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τα πάντα. Οχι για πιθανές επιθέσεις, αλλά γι' αυτό που σποραδικά κάποιοι θέτουν ως θέμα συζήτησης: την απολύτως λογική υποψία ότι η κυβέρνηση Μπους ενορχηστρώνει τους τρομοσυναγερμούς και τις συλλήψεις», θα αναφέρει σχεδόν «προφητικά» ο αρθρογράφος του περιοδικού «Time»Τζόσουα Μίκα Μάρσαλ, σε άρθρο του στις 7 Ιούλη 2006, δηλαδή πριν ένα μήνα περίπου, και με αφορμή την «επέτειο» των επιθέσεων στο Λονδίνο.

Ο Μάρσαλ σημειώνει λοιπόν ότι όλοι οι συναγερμοί για υποτιθέμενες επιθέσεις σημειώθηκαν, ω! τι σύμπτωση, σε ημερομηνίες που βόλευαν την κυβέρνηση Μπους, είτε γιατί ήταν εκλογές, είτε γιατί ήταν Χριστούγεννα, είτε γιατί η δημοτικότητα της κυβέρνησης έπεφτε συνεχώς, κυρίως εξαιτίας της ατραπού του Ιράκ και της καταστροφής της Νέας Ορλεάνης από τον κυκλώνα «Κατρίνα»... Η φρικώδης αποκάλυψη της ασυδοσίας της αμερικανικής κυβέρνησης και του καπιταλιστικού συστήματος.

Δεν είναι όμως μόνο η αμερικανική κυβέρνηση που βρίσκεται σε δυσχερή θέση αυτήν την περίοδο, με τη στήριξη που δίνει στο Ισραήλ, στον φρικαλέο πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον του παλαιστινιακού και του λιβανικού λαού και υπό το πρίσμα των ενδιάμεσων εκλογών του Νοέμβρη, όπου θα κριθεί ο έλεγχος του Κογκρέσου. Είναι φυσικά και η Βρετανία, και, όλως τυχαίως, Μπους και Μπλερ βρίσκονταν σε διακοπές και, παρά τη μεγάλη απειλή, δεν τις διέκοψαν... Είναι και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε αδιέξοδο και η χρονική σύμπτωση και πάλι είναι αξιομνημόνευτη.

Εξάλλου, ο πόλεμος στο Ιράκ δε στηρίχτηκε σε ψευδείς δηλώσεις και αποδείξεις τάχα που είχε παρουσιάσει ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ, στο διαβόητο φάκελο του Ιράκ, που παρουσίασε στο Συμβούλιο Ασφαλείας; Πόσες φορές δεν έχουν προειδοποιήσει για επιθέσεις που επίκεινται και φυσικά ποτέ δεν έγιναν; Αραγε, πόσες ημέρες οι Βρετανοί, μόλις ένα χρόνο πριν, παρουσίαζαν την εν ψυχρώ δολοφονία του Βραζιλιάνου Ζαν Σαρλ ντε Μενέσες από αστυνομικούς με πολιτικά, ως ορθή, καθώς ήταν ύποπτος που προσπαθούσε να ξεφύγει και στο πλαίσιο της εφαρμογής της πολιτικής «πυροβολήστε για να σκοτώσετε»;