Με δεδομένη την αγανάκτηση και την αγωνία που έχει επιφορτίσει η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση τους μαθητές, τις οικογένειές τους και τον εκπαιδευτικό κόσμο, λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του πρωτοφανούς εξεταστικού μαραθωνίου, ο υπουργός Παιδείας, Π. Ευθυμίου, επέλεξε την απογευματινή του συγκροτήματος Λαμπράκη, «Τα Νέα», για να παραχωρήσει μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη. Μ' αυτή γίνεται φανερό ότι επιχειρεί να προπαγανδίσει με έναν «κομψό» τρόπο, όλο το αντιδραστικό οπλοστάσιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση και να φανεί «υπέρμαχος» των κακώς κειμένων, που υποτίθεται ότι ...θα διορθώσει.

Κεντρικός πυρήνας της λογικής του, η απρόσκοπτη συνέχιση της μεταρρύθμισης, που ουσιαστικά αποψίλωσε το λύκειο - αφού μόνο στα 2 χρόνια εφαρμογής της 65.000 μαθητές το εγκατέλειψαν - και προώθησε την επαγγελματική πρόωρη ψευτοκατάρτιση, στα δεύτερης κατηγορίας εκπαιδευτήρια, τα ΤΕΕ, με βάση τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.

Απαντώντας σε ερωτήσεις, σχετικά με επιμέρους πλευρές της μεταρρύθμισης και του εξεταστικού συστήματος (όγκος ύλης, αριθμός εξεταζόμενων μαθημάτων, σχολική αποτυχία, μετεξεταστέοι), σημειώνει χαρακτηριστικά και κυνικά τα εξής: «...δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε την εκπαίδευση με μια λογική εκπτώσεων. Το σχολείο πρέπει να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του μέλλοντος, άρα να είναι ένα απαιτητικό σχολείο. Απαιτητικό, όμως, δε σημαίνει ένα σχολείο εξετασιοκεντρικό»... «δε μιλάμε επομένως σε καμία περίπτωση για έκπτωση, το παιδί πρέπει να έχει ποικιλία γνωστικών πεδίων, έτσι ώστε να μπαίνει προετοιμασμένο στη νέα πραγματικότητα του 21ου αιώνα».

Προφανώς, ο κ. υπουργός ως σχολείο εννοεί το λύκειο, στο οποίο θα πηγαίνουν, μόνο όσοι θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στη σκληρή δοκιμασία, με τις πολλαπλές εξετάσεις, το κυνήγι του βαθμού και το πορτοφόλι για τα φροντιστήρια. Γιατί τα υπόλοιπα παιδιά θα έχουν πεταχτεί στον Καιάδα των ΤΕΕ. Αλλά και στο θέμα των μετεξεταστέων που καταργήθηκαν, ο υπουργός είναι... κατατοπιστικός. Σε σχετική ερώτηση, υπεκφεύγει απροσχημάτιστα, λέγοντας: «Ολη η εκπαιδευτική κοινότητα συμφωνεί ότι υπάρχει ένα ποσοστό σχολικής αποτυχίας, που θεωρείται κοινά αποδεκτός μέσος όρος».

Εκεί που πλέον μπορούμε να μιλήσουμε για πρόκληση ήταν η αναφορά του στα ΤΕΕ, όπου αποδίδει εύσημα στον προκάτοχό του Γερ. Αρσένη, γιατί «εγκαθίδρυσε δύο σκέλη στην εκπαίδευση». Ομως, σπεύδει να αναγνωρίσει «ότι η τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση δεν έχει αυτή τη στιγμή όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία θα την αναδείκνυαν σε μια ελκυστική βαθμίδα, που το παιδί θα τη διαλέγει επειδή ακριβώς του δίνει μια άλλη προοπτική σπουδών και ζωής». Στη συνέχεια, υπόσχεται κονδύλια που θα δοθούν για υποδομές και σπέρνει νέες αυταπάτες για το χαρακτήρα των ΤΕΕ και την ψευτοκατάρτιση, επιδιώκοντας να αυξήσει τη ροή προς αυτά.

Ο υπουργός, επίσης, επιχειρεί να προπαγανδίσει τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στη Λισαβόνα, για την προώθηση του διεθνούς ανταγωνισμού, με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, Αμερική και Ιαπωνία, στον τομέα της πληροφορικής και της απασχόλησης. Ετσι παρουσιάζει το πεδίο αυτό της κερδοσκοπίας από τις πολυεθνικές ως μονόδρομο, συνδεμένο με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ως κοσμογονία, που θα αλλάξει το σχολείο. Αναγγέλλει ότι 25.000 εκπαιδευτικοί θα παρακολουθήσουν μαθήματα στα κομπιούτερ και ότι όλα τα σχολεία θα συνδεθούν με το Ιντερνετ ως το Δεκέμβρη του 2001. Είναι, όμως, καθαρό ότι η αξιοποίηση της πληροφορικής δεν μπορεί να λύσει κανένα θεμελιακό πρόβλημα της εκπαίδευσης. Οσο παραμένει το αντιδραστικό πλαίσιο της μεταρρύθμισης, που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς, που αποστεώνει τη γνώση, υποβαθμίζει τη γενική βασική παιδεία και προσδένει το λύκειο αποκλειστικά στην ανώτατη εκπαίδευση, τα όποια τεχνολογικά μέσα δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν στην ίδια κατεύθυνση. Αυτό, όμως, είναι που θέλει να κρύψει ο υπουργός με το ιδεολόγημά του.