Ενα άρθρο του υπεύθυνου του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ στο «Ριζοσπάστη» της περασμένης Κυριακής, όπου ο Μάκης Κοψίδης ασκούσε κριτική σε μέσα ενημέρωσης και συγκεκριμένους δημοσιογράφους, επειδή δεν τηρούν ούτε στοιχειώδεις κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, διαστρεβλώνοντας θέσεις του ΚΚΕ και, ουσιαστικά, λειτουργώντας ως προπαγανδιστές της πολιτικής γραμμής του υπουργείου Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, έδωσε την αφορμή, για να ενταθεί ακόμη περισσότερο η πρόσφατη επίθεση κατά του Κόμματος.
Τη Δευτέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Ρέππας, προχώρησε σε ευθεία επίθεση κατά του ΚΚΕ, με αήθεις χαρακτηρισμούς για «μακαρθισμό», που εκδηλώνουν την πρόθεση της κυβέρνησης να συνεχίσει στον ίδιο και χειρότερο αντικομμουνιστικό κατήφορο, μέσα στον οποίο κινήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, και που υπαγορεύεται από τις αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές κοινωνικές πολιτικές και πρακτικές της. Η επίθεση του υπουργού Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης προς το ΚΚΕ δεν οφειλόταν σε έλλειψη ψυχραιμίας, αλλά στο ρόλο που διαδραματίζει το ΚΚΕ στην πολιτική ζωή της χώρας και στην απήχηση που έχουν οι θέσεις του σε λαϊκές δυνάμεις, κατά πολύ ευρύτερες της συγκεκριμένης κοινοβουλευτικής του δύναμης.
Το θέμα της ενημέρωσης τέθηκε, όμως, και με αφορμή την ημερίδα που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ και όπου ο υπεύθυνος Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά την παρέμβασή του, τόνισε ότι μαζί με τη συγκέντρωση των ΜΜΕ σε όλο και λιγότερα χέρια, υπάρχουν και μια σειρά ενέργειες που αποτελούν εμπόδια, όπως η βιομηχανία μηνύσεων του «Δικτύου 21», που έχει κατηγορηματικά καταδικαστεί από το ΚΚΕ και από άλλα κόμματα. Με το πρόσχημα, επίσης, της συκοφαντικής δυσφήμισης, σύρονται στα αστικά και ποινικά δικαστήρια δημοσιογράφοι και εφημερίδες, όπως ο «Ριζοσπάστης», διωκόμενοι από κυβερνητικά στελέχη, αλλά η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται να πάρουν θέση.
Ο Μ. Κοψίδης κατήγγειλε, επίσης, τη στάση της κυβέρνησης στο θέμα των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών, ενώ επανέφερε με οξύ τρόπο την επιχείρηση φίμωσης της φωνής του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ από τα ΜΜΕ, όπως και το γενικότερο πρόβλημα της πληροφόρησης - ενημέρωσης και της χειραγώγησης των συνειδήσεων.