Κυριακή 2 Ιούλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αποκαλυπτικά στοιχεία

Συγκλονιστικά τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του ΟΗΕ, για την παγκόσμια Ανθρώπινη Ανάπτυξη, έρχονται να δώσουν ένα πραγματικό χαστούκι, σε όλους όσοι κάνουν τεμενάδες στις λογικές και τις αντιλήψεις της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η συνολική περιουσία των διακοσίων πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο, σημειώνει η έκθεση, άγγιξε, το 1999, το 1 τρισ. δολάρια, ενώ τα έσοδα των 582 εκατομμυρίων ανθρώπων, των 43 λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, ήταν μόνον 146 δισ. δραχμές. `Η, αλλιώς, η περιουσία των 200 πλουσιοτέρων ήταν ίση με το άθροισμα των περιουσιών του φτωχότερου μισού παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή τριών περίπου δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Κι επειδή κάποιοι μπορεί να πουν ότι δεν έχει και τόση σημασία η στιγμιαία εικόνα, αλλά η εξέλιξη των πραγμάτων, ορίστε και τα σχετικά γι' αυτή στοιχεία, από την ίδια έκθεση: Το 1820, η σχέση μεταξύ φτωχότερης και πλουσιότερης χώρας ήταν ένα προς τρία, το 1973 ήταν ένα προς 44 και το 1992 ένα προς 72. Οπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ χειρότερα τα στοιχεία, που φανερώνουν την αύξηση της ανισότητας, όχι μεταξύ χωρών, αλλά μεταξύ εργαζομένων και πλουσίων.

Αυτή είναι η εικόνα και η πορεία του ιμπεριαλισμού, του σύγχρονου, δηλαδή, καπιταλισμού. Μια εικόνα, που φανερώνει, επίσης, και τη μοναδική διέξοδο, που έχουν τα δισεκατομμύρια των καταπιεσμένων.

Αμέτρητος πόνος και δυστυχία

Και, βέβαια, τα παραπάνω νούμερα δε φανερώνουν μόνο τις τεράστιες ανισότητες. Περιέχουν, ταυτόχρονα, αμέτρητο πόνο και αγωνία, κάθε είδους κακουχίες και στερήσεις, απάνθρωπες, στην κυριολεξία, συνθήκες ζωής και δουλιάς για δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Στο 1,2 δισ. υπολογίζει ο ΟΗΕ τους ανθρώπους, που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και στα 150 εκατ. τους καταγεγραμμένους άνεργους, ενώ είναι απροσδιόριστος ο αριθμός των μη καταγεγραμμένων. Περισσότερα από 30.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα και ασθένειες. Εκατό εκατ. παιδιά ζουν στους δρόμους, ενώ 50 εκατ. άνθρωποι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, μέσα στη δεκαετία του 1990, λόγω πολεμικών συρράξεων.

Είναι μερικά μόνο από τα νούμερα της αμέτρητης ανθρώπινης δυστυχίας και του πόνου, πάνω στους οποίους έχουν οικοδομηθεί και μεγαλώνουν καθημερινά οι αμύθητες περιουσίες, όχι μόνο των 200 πλουσιοτέρων ανθρώπων του πλανήτη, αλλά και του κάθε καπιταλιστή κεφαλαιοκράτη.

Βαλκάνιος «μπάστακας» του ιμπεριαλισμού

«Μαύρη λίστα» με περίπου 1.000 ονόματα Γιουγκοσλάβων πολιτών έχει σταλεί, με εντολή του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, από την Τράπεζα της Ελλάδας σε όλα τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας μας, απαγορεύοντας σ' αυτά να έχουν δοσοληψίες με όσους συμπεριλαμβάνονται σ' αυτή! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ενεργώντας σαν καλός διεκπεραιωτής των εντολών της ΕΕ, εφαρμόζει ένα ακόμα μέτρο επέκτασης και έντασης του εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας και του λαού της. Βεβαίως, δεν ξαφνιάζει αυτή η στάση της, καθώς έρχεται ως συνέχεια του ρόλου που έπαιξε η κυβέρνηση Σημίτη στη διάρκεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, υπογράφοντας τις αποφάσεις για τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, επιτρέποντας τη μαζική διέλευση από το ελληνικό έδαφος των πολεμικών στρατευμάτων που στάλθηκαν εναντίον της γειτονικής χώρας και διατηρώντας ακόμα και σήμερα ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο, υπό ΝΑΤΟική κατοχή, Κοσσυφοπέδιο. Απλώς κι αυτή η ενέργεια έρχεται να διαψεύσει όλους, όσοι υποστήριζαν ότι δήθεν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εμπλέξει τη χώρα μας στις πολεμικές επιχειρήσεις, παρά τη θέλησή της και παρά την «αγάπη» της για το γιουγκοσλαβικό λαό και να δικαιώσει όλους όσοι υποστήριζαν ότι εν γνώσει της έπαιξε και συνεχίζει να παίζει το ρόλο του «μπάστακα» του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια.

Φωτιά στο «βουνό των Κενταύρων»

Πάνω από 10.000 στρέμματα δασικής και γεωργικής έκτασης κατέστρεψε η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο κεντρικό Πήλιο. Τεράστια η οικολογική ζημιά στο «βουνό των Κενταύρων», που αποτελεί ένα από τα πιο λαμπρά «στολίδια» της Ελλάδας, αλλά τεράστια η ζημιά και για τους ελαιοπαραγωγούς της περιοχής, που «σκούζουν από τα πλευρά», καθώς κάηκαν πάνω από 40.000 ελαιόδεντρα και κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς το παραμικρό εισόδημα. Βεβαίως, οι εκπρόσωποι των αρμοδίων υπηρεσιών υποστηρίζουν ότι η ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς ήταν άμεση και αποτελεσματική - τι άλλο θα έλεγαν για να συνταυτιστούν και με τη γενικότερη κυβερνητική προπαγάνδα, που ισχυρίζεται ότι, δήθεν, τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση αντιμετωπίζει επιτυχώς το πρόβλημα των πυρκαγιών στη χώρα; - αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνονται. Και το αποτέλεσμα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι μεγάλο μέρος του πανέμορφου Πηλίου έχει γίνει στάχτη...

Δέκα χρόνια μετά

Δέκα χρόνια έκλεισαν χτες από τη «νομισματική, οικονομική και κοινωνική ενοποίηση» των δυο γερμανικών κρατών, που άνοιξε το δρόμο για την πολιτική ενοποίηση της Γερμανίας τρεις μήνες μετά. Για όσους έχουν ξεχάσει, θυμίζουμε ότι ήταν αρχές του 1990, όταν ο καγκελάριος Κολ -εκμεταλλευόμενος και το γενικότερο κλίμα ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων - εξάγγειλε την ανταλλαγή 1 προς 1 του ανατολικογερμανικού με το δυτικογερμανικό μάρκο, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις και αυταπάτες στους Ανατολικογερμανούς και οικοδομώντας ένα συντριπτικά πλειοψηφικό, υπέρ της ενοποίησης, ρεύμα στην Ανατολική Γερμανία, που έδωσε και τη θριαμβευτική νίκη στους χριστιανοδημοκράτες, λίγο μετά, στις ανατολικογερμανικές εκλογές του Μάρτη 1990. Ολα πλέον ήταν έτοιμα. Την 1η Ιούλη του 1990 ανακοινώθηκε, μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, η νομισματική, οικονομική και κοινωνική ενοποίηση...

Δέκα χρόνια μετά, μόνο τα πανηγύρια δε θυμούνται οι Ανατολικογερμανοί εργαζόμενοι. Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε, πως η 1 προς 1 ανταλλαγή δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένα δόλωμα, ενώ τα δεινά του καπιταλισμού σφραγίζουν πλέον την καθημερινή ζωή τους. Στα 5 περίπου εκατομμύρια ανέρχονταν οι άνεργοι πέρυσι, ενώ ακόμη μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των φτωχών. Τα ναρκωτικά κάνουν θραύση στη νέα γενιά, ενώ η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το αύριο έχουν θρονιαστεί στα σπίτια της μεγάλης πλειοψηφίας.

Δέκατη επέτειος ήταν χτες, αλλά κανένας Ανατολικογερμανός εργαζόμενος δεν πανηγύρισε...

Τα «ψίχουλα»

Μόνο δύο εκατομμύρια μάρκα (γύρω στα 340 εκατ. δραχμές) παραδέχτηκε ότι εισέπραξε παράνομα, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χ. Κολ, στην περίοδο 1993 - '98. Και, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήρισε το ποσό αυτό «ψίχουλα», αφού την ίδια περίοδο τα συνολικά νόμιμα έσοδα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος ανέρχονταν στα 440 εκ. μάρκα, ενώ απέκρουσε με βδελυγμία ότι το προαναφερόμενο ποσό επηρέασε τις αποφάσεις του, ως καγκελαρίου της χώρας.

Κι εδώ, που τα λέμε, ουσιαστικά έχει δίκιο ο άνθρωπος. Για... ψίχουλα πρόκειται. Ετσι κι αλλιώς, φιλομονοπωλιακή πολιτική εφάρμοζε και δε χρειάζονταν να δωροδοκηθεί, για να το κάνει. Ετσι κι αλλιώς, επίσης και τα νόμιμα έσοδα του κόμματός του από το μεγάλο κεφάλαιο, κυρίως αν όχι αποκλειστικά, προέρχονταν. Ε, έπεσαν και κάτι ψίχουλα, κάτω απ' το τραπέζι και τα μάζεψε, σα νοικοκύρης άνθρωπος που ήταν.

Γιατί, δηλαδή, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, που σήμερα κυβερνούν τη χώρα, ή τα αντίστοιχα κόμματα σε άλλες χώρες (παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ) πώς και από πού συγκεντρώνουν τα τεράστια ποσά, που ξοδεύουν στις εκλογικές αναμετρήσεις; Από τις συνδρομές των εργαζομένων, που έχουν εγκλωβίσει στις γραμμές τους...;

Για τα «δωράκια», δε λέμε τίποτε. Πράγματι, για «ψίχουλα» πρόκειται...

BIΒΛΙΟ
Μνήμες μιας «δρακογενιάς»

Πληθαίνουν - ευτυχώς - τα βιβλία βιωματικής μαρτυρίας αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, προσφέροντας στους ιστορικούς πλουσιότατη, πολύπλευρη, πολύτιμη, αυθεντική «ύλη», ώστε να γραφτεί, κάποτε, ακέραια η ιστορική αλήθεια για τους αγώνες του λαού μας και τους πολέμιούς του. Για να γραφτεί, χωρίς τις μέχρι πρότινος βάσιμες δικαιολογίες, αλλά και τα αβάσιμα «άλλοθι» περί «έλλειψης» στοιχείων, «άλλοθι», που απλώς αποσκοπούσαν στην παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας. Μια πολύτιμη, βιωματική «κατάθεση» για την ιστοριογραφία αποτελεί το βιβλίο (483 σελ.) του Τριαντάφυλλου Αθ. Γεροζήση «Ανταρτόπουλο στο ΔΣΕ (Το χαμένο ημερολόγιο)», («Σύγχρονη Εποχή»).

Το βιβλίο προλογίζει ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, καθώς έχει αντάρτικο «δεσμό» με τον συγγραφέα. Ο Χ. Φλωράκης ήταν υποστράτηγος της Ι Μεραρχίας του ΔΣΕ, την οποία αποτελούσαν η 138, η 192 και η 123 Ταξιαρχία, στην οποία εθελοντικά εντάχθηκε ο Τρ. Γεροζήσης, ένα 15 - 16χρονο παιδί, από πόλη και από αστική οικογένεια, μάλιστα. Ο Χ. Φλωράκης, συμπυκνώνοντας τις μαρτυρίες του βιβλίου, σημειώνει ότι ο Τρ. Γεροζήσης, παιδί ακόμα την εποχή του Εμφυλίου, «αποφασίζει να πάρει το βουνό, εμπνευσμένος από τα ιδανικά του ΕΑΜικού κινήματος, από τους αγώνες στην ΕΠΟΝ και συνεπαρμένος από τη διαπίστωση, αλλά και από μια εξαίρετη αίσθηση του καθήκοντος, ότι συνεχιστής αυτών των ιδανικών είναι ο ΔΣΕ (...). Ο Τρ. Γεροζήσης έζησε το ΔΣΕ σε πιο "ήρεμες" στιγμές, όχι όμως λιγότερο επικίνδυνες από τις άλλες (...). Είδε τη μάχη, είδε και την ανάπαυλα. Είδε τη ζωή, είδε και το θάνατο. Είδε την ελευθερία, είδε και τη σύλληψη από τον εχθρό. Είδε τον πολιτισμό και της μιας και της άλλης πλευράς» και υπογραμμίζει ένα αξιοσημείωτο γεγονός: «Ο Γεροζήσης δεν υπήρξε ποτέ μέλος του ΚΚΕ» και «δεν είδε - ούτε βλέπει - το ΔΣΕ με τα μάτια του μέλους του κόμματος, που υπήρξε ο δημιουργός, ο νους και η καθοδηγητική δύναμη αυτού του στρατού. Ετσι, η μαρτυρία του αποκτάει μια ξεχωριστή σημασία και προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον».

Ο συγγραφέας, από την πρώτη ημέρα της κατάταξής του στο ΔΣΕ(αρχές του '49), κρατούσε ημερολόγιο, το οποίο χάθηκε, καθώς αναγκάστηκε να το πετάξει μια μέρα σε χαράδρα των Τεμπών, λίγο πριν πιαστεί. Η μνήμη του, όμως, από το καλύτερο, το επικό «κομμάτι» της ζωής του, ποθώντας να διασώσει ηρωικά γεγονότα και πρόσωπα, το 1989 άρχισε να καταγράφεται και με εξαιρετική αφηγηματική γλώσσα.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Ας έρθει...

Καύσων πάλι

καταφτάνει,

μα σιγά,

τι θα μου κάνει;

Θα ξαπλώσω

στη μπανιέρα,

σαν να είμαι

στη... Ριβιέρα

και για με

θα βρέχει πέρα!

* * *

Ζέστη έρχεται

μεγάλη,

μ' ας φοβούνται

κάποιοι άλλοι,

γιατί εμένα

με την «κρίση»

χρόνια ο «ήλιος»

μ' έχει «ψήσει»

κι έχω πλέον

συνηθίσει!

* * *

Ζέστη η ΕΜΥ

αναγγέλλει,

δε βαριέσαι

δε με μέλει,

απ' τα «μέτρα» τους

- αισχύνη

δίχως... ρούχο

έχω μείνει

και θ' αντέξω

το καμίνι!


Ο οίστρος

ΠΡΟΣΩΠΟ
Ζοζέ Μποβέ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» τον περιγράφει ως τον «Ρομπέν των Αγροτών», άλλοι αρέσκονται να τον προσομοιάζουν με τον «Αστερίξ», εξαιτίας της γαλατικής καταγωγής του, του ιδιόμορφου μύστακος, που μοιάζει με αυτόν που φέρει ο γνωστός ήρωας των εικονογραφημένων και κυρίως για την ανυποχώρητη θέλησή του να τα βάζει μαζί με τα μέλη της Αγροτικής Συνομοσπονδίας κατά των μεγάλων πολυεθνικών, όπως ο Αστερίξ κατά των κατακτητών Ρωμαίων.

Ο 47χρονος Ζοζέ Μποβέ κατάφερε να μονοπωλήσει τα φώτα της δημοσιότητας, τόσο στην πατρίδα του τη Γαλλία, όσο και παγκοσμίως, όταν περίπου 300 μέλη της Συνομοσπονδίας, διέλυσαν εργοτάξιο του Μακ Ντόναλντς σε αντίποινα για την απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλει νέους δασμούς σε διάφορα εισαγόμενα προϊόντα από τη Γαλλία. Η πρωτότυπη αυτή «επίθεση» πραγματοποιήθηκε στις 12η Αυγούστου 1999 και εννιά μέλη της Συνομοσπονδίας και ο Μποβέ συνελήφθησαν και τους απαγγέλθηκε κατηγορία. Την Παρασκευή και το Σάββατο ήταν η δίκη, που την ώρα τούτη που γράφονται αυτές οι γραμμές ήταν άγνωστο το αποτέλεσμά της.

Η μικρή νότια πόλη έγινε το επίκεντρο των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας χιλιάδων που συνέρρευσαν, για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στους διωκόμενους αγροτιστές, αλλά και να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στην «παγκοσμιοποίηση». Εξάλλου, στο στόχαστρο του Μποβέ πάντα βρίσκεται η παγκοσμιοποίηση και για το λόγο αυτό είχε βρεθεί και το Δεκέμβρη του 1999 στο Σιάτλ, για να πάρει μέρος στις διαμαρτυρίες κατά της συνόδου του ΠΟΕ. Οπως ο ίδιος τόνισε σε δηλώσεις του στη «Λιμπερασιόν», οι πρόσφατες εμπειρίες του και οι εξελίξεις του κατέδειξαν ότι «δεν μπορεί να υπάρξει καμία λύση σε ατομικό επίπεδο για τα προβλήματα της ανθρωπότητας»...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ