Η Ανδρος, το βορειότερο νησί των Κυκλάδων, εύφορο και καταπράσινο, κυκλωμένο από καθάρια γαλάζια θάλασσα, απέχει μόλις μόνο επτά ναυτικά μίλια από το ακρωτήρι Καφηρέα, το γνωστό Κάβο Ντόρο της Εύβοιας. Είναι εύφορη, υγρή από τα φυσικά νερά της και περιβάλλεται από τραχιά βράχια, αλλά και ήμερες, χρυσές αμμουδιές. Είναι χτισμένη, με ωραία νεοκλασικά σπίτια, πάνω σε χαμηλό λόφο. Τα κτίσματα, οι ωραίοι δρόμοι, οι όμορφες πλατείες, τα πλατάνια, τα μοναστήρια, τα μουσεία θα μας γοητεύσουν. Λένε πως ο πρώτος οικιστής ήταν ο Ανδρος, στον οποίον οφείλεται και η ονομασία του νησιού. Η μεγάλη ακμή της Ανδρου σημειώνεται στα Γεωμετρικά Χρόνια (900-700) κατά τα οποία ισχυρότερη πόλη ήταν η Ζαγορά. Αργότερα το νησί ακολούθησε την τύχη των άλλων Κυκλάδων. Αργότερα, κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών Χρόνων, η Ανδρος έζησε πάλι μια μεγάλη περίοδο οικονομικής ακμής, αφού ήταν το κέντρο του εμπορίου μεταξωτών υφασμάτων. Αυτά έγιναν παλιά, σήμερα η Ανδρος δεν είναι μόνον όμορφη, αλλά και ενδιαφέρουσα. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο Λαογραφικό, στο Ναυτικό και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης εστιάζεται το ενδιαφέρον μας. Αλλά το πλοίο φεύγει πριν προλάβουμε να απολαύσουμε τα εκθέματα με την ησυχία μας.

Η Τήνος, το τρίτο σε μέγεθος νησί των Κυκλάδων, διαθέτει είκοσι πανέμορφα χωριά με το ιδιαίτερο χρώμα των Κυκλάδων. Η Τήνος, η γενέτειρα μεγάλων καλλιτεχνών, όπως του Γιαννούλη Χαλεπά, του Νικηφόρου Λύτρα, του Γύζη και του Φιλιππότη, μας αποκάλυψε την ομορφιά της και τους θησαυρούς της πριν από δέκα χρόνια. Και από τότε αιχμάλωτοι της γοητείας της, του καλλιτεχνικού της πλούτου, αλλά και της απίστευτα σπάνιας διαύγειας ατμόσφαιρας, την επισκεπτόμαστε όσο συχνότερα μπορούμε. Στη γλυπτοθήκη που βρίσκεται ακριβώς πλάι από την εκκλησία της Παναγίας, εκτός από τα έργα των μεγάλων καλλιτεχνών που ήδη αναφέραμε, υπάρχουν έργα των Γιώργου Ιακωβίδη, Λάζαρου Σώχου, αδελφών Βιτάλη και άλλων σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων. Επίσης, η πινακοθήκη φιλοξενεί αντίγραφα ζωγράφων της Αναγέννησης, όπως του Βελάσκεθ, του Βερονέζε, του Τιτσιάνου.

Η Σύρος, η αρχόντισσα των Κυκλάδων, με την εντυπωσιακή και αρχοντική Ερμούπολη, υπήρξε το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας πριν αναπτυχθεί ο Πειραιάς. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά, με νεοκλασικά κτίρια, με μεγάλα και καλαίσθητα αρχοντικά, αλλά και με μικρά πάλλευκα μικρά σπιτάκια, που ξεκινούν από τους λόφους και κατεβαίνουν έως το λιμάνι. Η πλακόστρωτη πλατεία Μιαούλη με το Δημαρχείο σε σχέδια Τσίλερ και τον ανδριάντα του Μιαούλη, με τους πανύψηλους φοίνικες και τα όμορφα καφενεία μας, φιλοξένησε πολλά καυτά απομεσήμερα, αλλά και γλυκές αλησμόνητες συριώτικες βραδιές. Εκεί που μπαίναμε συχνά στον πειρασμό να «πεταχτούμε» απέναντι και να προμηθευτούμε λουκούμια, για μας και για τους φίλους στην Αθήνα. Λίγο πιο εκεί από την πανέμορφη πλατεία βρίσκεται το ανακαινισμένο θέατρο «Απόλλων». Πρόκειται για ένα μικρό αρχιτεκτονικό αριστούργημα, μια μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. Το θέατρο αυτό χτίστηκε στα 1861 από τον αρχιτέκτονα Σαμπό (Chabeau). Στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το Μουσείο περιλαμβάνει ευρήματα διάφορων εποχών από τη Σύρο, την Ανδρο, την Αμοργό, την Κέα και την Ιο.

Στο λόφο του Σαν Τζώρτζη, στην Ανω Σύρο, που είναι αμφιθεατρική και είχε χτιστεί από τους Βενετούς, θα μας οδηγήσουν κοντά της αμέτρητα σκαλοπάτια. Πάνω, στο κέντρο, δεσπόζει η καθολική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ενώ τα κατάλευκα, γραφικά, κυβόσχημα σπίτια τα κατοικούν από δω οι καθολικοί, από εκεί οι ορθόδοξοι. Ορθόδοξη και καθολική αρμονική συνύπαρξη. Ενα μέτρο τους χωρίζει, μια ανάσα τους ενώνει. Στην κεντρική πλατεία υπάρχει η προτομή του Μάρκου Βαμβακάρη. Καθώς κατεβαίνουμε από την Ανω Σύρο περνούμε από τη συνοικία τα «Βαπόρια». Είναι ένα γνήσιο νεοκλασικό κομμάτι, με παλιά αρχοντικά, που είναι κυριολεκτικά σφηνωμένα στα γραφικά δρομάκια. Τα πάντα είναι όμορφα στη Σύρο, αλλά το ωραιότερο κομμάτι της είναι τα παραθαλάσσια Ποσειδώνια ή Ντελαγκράτσια (το όνομά της το χρωστά στη μικρή εκκλησία Μαντόνα ντέλα Γκράτσια). Υπήρξε το αγαπημένο θέρετρο των Συριανών, γι' αυτό και υπάρχουν τόσες θαυμάσιες νεοκλασικές βίλες με εξαιρετική αρχιτεκτονική και μεγάλους κήπους. Λένε πως εδώ ήταν η δεύτερη μεγάλη αρχαία πόλη του νησιού τα Ποσειδώνια...

Η Νάξος όμορφη, λευκή και γραφική, όπως όλες οι Κυκλάδες. Το σκηνικό, θεατρικό μοιάζει. Σπιτάκια λευκά, γραφικά ανηφορικά δρομάκια, καμάρες και παλιά πέτρινα σπίτια. Ομορφες παραλίες με λεπτή άμμο, που πάνω σε κάποια από αυτές ξάπλωσε η Αριάδνη και αφέθηκε. Αποκοιμήθηκε. Γαλάζια καθάρια θάλασσα, ξέρει αιώνες τώρα να κρατά καλά το μυστικό του Θησέα, που εγκατέλειψε εκεί την Αριάδνη. Καθαρός, διαυγής ουρανός, ίδιος με εκείνον που μετέφερε στη γη τον Διόνυσο για να παντρευτεί την Αριάδνη. Μύθος και πραγματικότητα, αρχαία και σύγχρονη ομορφιά συνυπάρχουν αρμονικά στη Νάξο, την αιώνια, τη διαχρονική, την αγαπητή... Τη φιλική. Μα με τούτο και με εκείνο, η ώρα πέρασε και το πλοίο μας ετοιμάζεται να επιστρέψει στη Ραφήνα. Τέλειωσε κι αυτή η Κυριακή, αλλά και η επομένη δική μας είναι.

Τ. Δ.