Και καλά, κουτσά-στραβά, με το αχ και το βαχ της καθημερινής ανηφόρας, βιώνουμε τη σημερινή παλιοζωή, αλλά μ' εκείνο που ξημερώνει αύριο, πώς καθαρίζεις; Κι αν ο καθημερινός τρόμος είναι απροσδιόριστος και συγκεχυμένος, ο μελλοντικός, ο αυριανός τρόμος είναι ομιχλώδης κι εφιαλτικός. Και τρέμεις και λυπάσαι και προβληματίζεσαι για τις γενιές που έρχονται.

Κι από κοντά, η ανεργία, η ακρίβεια και η συνεχώς εντεινόμενη ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Τα ναρκωτικά, που εμφανίζονται σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Οι ασθένειες που προκαλούνται από την υπερεκμετάλλευση και μόλυνση των φυσικών πόρων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών πολλαπλασιάζονται και πλήττουν όλο και περισσότερο κυρίως τις αναπτυσσόμενες και τις πλέον αδύνατες χώρες. Ο πλούτος δεν πάει στα χέρια αυτών που τον παράγουν, αλλά αυτών που τον εκμεταλλεύονται, με αποτέλεσμα όσο περνούντα χρόνια οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Το επίπεδο πέφτει, η ανεργία μεγαλώνει και τα πτυχία των παιδιών κάνουν μόνο για κορνιζάρισμα. Πού βαδίζουμε και πού πάμε; Η παρακμή, η υποκουλτούρα, η ασύδοτη εμπορευματοποίηση συνεχίζουν την κατηφόρα και τ' ασήμαντα και δευτερεύοντα γίνονται σημαντικά και πρωτεύοντα.

Η ελπίδα μας λοιπόν είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλιστικός. Η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Μόνο τότε θ' ανατείλει ένας κόσμος καλύτερος, ανθρώπινος κι ειρηνικός. Αλλά αυτό δε θα έρθει μόνο του. Πρέπει να παλέψουμε για να το καταχτήσουμε. Χρειάζεται να 'μαστε ακοίμητοι φρουροί στα μετερίζια του αγώνα. Χρειάζεται να διαβάζουμε, να μορφωνόμαστε, να ερευνούμε, ν' αναζητούμε, να μαθαίνουμε, να μην υποκύπτουμε, ν' ανακαλύψουμε τις μεγάλες αξίες που θα μας οδηγήσουν σ' αυτό μας το όραμα... Μάρτυρες ήρωες μας μιλούνε. Η ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος είναι γεμάτη από τους μεγάλους πρωτεργάτες, τους επαναστάτες, φιλοσόφους κι αγωνιστές που μας καθοδηγούν και με το παράδειγμά τους μας ανοίγουν διάπλατα το δρόμο... Ας τους ακολουθήσουμε... για μας, για τα παιδιά μας, για τις νέες γενιές που έρχονται...!