ΑΜΕΙΩΤΗ συνεχίζεται η συζήτηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και, δε λέμε, το φαινόμενο είναι φυσιολογικό κι αναπόφευκτο, αφού συνεχίζεται και η ύπαρξη των σχετικών προβλημάτων, απ' τη μια, και, από την άλλη, συμβαίνουν δραματικά γεγονότα, όπως η πρόσφατη σύγκρουση των δυο πολεμικών αεροπλάνων και ο τραγικός χαμός ενός πιλότου.

Αυτό που θεωρούμε αφύσικο και αδιανόητο είναι το γεγονός πως λείπουν από τη σχετική συζήτηση οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και, βέβαια, ο ρόλος τους. Αλήθεια, τι πιστεύουν για το ζήτημα αυτό όλοι όσοι γράφουν ή μιλούν τις τελευταίες μέρες, για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και κάνουν τη μια ή την άλλη εκτίμηση, ή προτείνουν τη μια ή την άλλη διέξοδο;

Προφανώς, για να μην ασχολούνται με τους ευρωενωσιακούς και τους υπερατλαντικούς «εταίρους» και «συμμάχους» μας, δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: `Η πιστεύουν ότι δεν είχαν μέχρι σήμερα και ούτε θέλουν να έχουν κι από δω και πέρα την παραμικρή ανάμειξη στην όλη ιστορία και αντιμετωπίζουν το θέμα ως «διμερές ζήτημα», όπως έλεγε η πρόσφατη δήλωση των Βρυξελλών. `Η θεωρούν την ανάμειξη αυτή ως ένα το κρατούμενο και, μάλιστα, αδιαπραγμάτευτο και γι' αυτό - εκτός των άλλων - δεν ασχολούνται μαζί της. Επομένως, τα όσα λένε είναι προσαρμοσμένα στο πλαίσιό της. Διαλέγετε και παίρνετε...

Εμείς, πάντως, δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν τόσο πολύ αφελείς στη χώρα μας. Αρα, αποκλείουμε την πρώτη εκδοχή και θεωρούμε ότι η δεύτερη είναι η επικρατέστερη, αν όχι η μόνη και σίγουρη.

Από κει και πέρα, αν αναρωτιέστε, γιατί σκέπτονται και δρουν έτσι όλοι οι προαναφερόμενοι, σκεφθείτε δυο κυρίως πράγματα: Πρώτον, όλα όσα γίνονται χρόνια τώρα στο Αιγαίο αντανακλούν τόσο τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων των δυο χωρών στην ευρύτερη περιοχή, όσο και αυτές των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Δεύτερον, οι πρώτες «διαπλέκονται» πλέον σε μεγάλο βαθμό με τις δεύτερες, αντίστοιχο του μεγάλου πλέον βαθμού ενσωμάτωσης της χώρας μας (ανάλογα και της Τουρκίας) στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.