Εργασιακή ειρήνη. Τη συμφωνία ΣΕΒ - ΓΣΕΕ έτσι τη λένε. Η εργασία με ποιον έχει πόλεμο; Αιφνιδιαστήκαμε από το ερώτημα. Μ' εμάς τους αγρότες γίνονται παράξενα πράγματα. Οπως ο σπόρος, σαν πέσει στη γη, επιζητεί να φυτρώσει, έτσι και με το νου μας. Ο,τι βιδωθεί σ' αυτόν, θέλει να γίνει λόγος και, μάλιστα, φωναχτός. Χωρίς να το καταλάβουμε, αρχίσαμε να ψάχνουμε την απάντηση. Η ΓΣΕΕ είναι η εργασία. Ο ΣΕΒ; Είναι ο ΣΕΒ, μίλησε ένας. Χαρήκαμε για τη σοφία. Με ποιον έχει αμάχη η εργασία; ρώτησε κάποιος. Εμείς έχουμε αμάχη με τα στοιχειά της φύσης. Και τον έμπορο, τον κόψαμε. Και με τον έμπορο. Το καταλαβαίνω. Η εργασία; Ρωτούσαμε, απαντούσαμε, θυμώναμε, κοροϊδεύαμε, γελούσαμε, σιχτιρίζαμε. Ευχαριστημένοι δεν ήμασταν. Το ερώτημα παράμενε.

Αυτά δε γίνονται, διαμαρτυρήθηκαν μερικοί. Ξέρει κανένας τι θα γίνει σε δυο χρόνια; Δε θ' αυξηθούν τα τσιγάρα, το πετρέλαιο, τα τρόφιμα; Μήπως και γι' αυτά συμφώνησαν ειρήνη, αναρωτηθήκαμε. Οχι, βέβαια. Τότε ποιος θα μποδίσει τον άνθρωπο της εργασίας ν' ανοίξει πόλεμο με τον αγοραστή της; Ποιος, μωρέ, θα εμποδίσει το γιο μου να διεκδικήσει άμα δε βγαίνει, ρώτησε θυμωμένα ο μπάρμπα Νικολός. Αυτό είναι άλλο ζήτημα, τον κόψαμε κάποιοι. Δεν είναι άλλο ζήτημα. Γι' αυτό γανώνουν τα μυαλά μας με τα περί εργασιακής ειρήνης. Ου να χαθούν. Φέρε ένα τσίπουρο, μην αρχίσω το βρισίδι. Μίλησε ο πιο ήσυχος της παρέας. Δουλευταράς - και στο χωράφι και στο μεροκάματο. Σπουδάζει δυο παιδιά.

Αλλος μπελάς. Κοινωνικοί εταίροι. Εχουν συνεταιρικά κάτι οι εργαζόμενοι με τ' αφεντικά; Ας πούμε τις τράπεζες, τα πλοία, τα εργοστάσια. Τα σούπερ μάρκετ; Οχι βέβαια, ομόθυμα απαντήσαμε. Τότε;