Μπορεί η ειρήνη να στεριώσει πάνω στα κέρδη, τις μπίζνες και τις «αρπαχτές» των πολυεθνικών; Κι όμως αυτή είναι η περίεργη αντίληψη που συνοδεύει επικοινωνιακά την εξαγορά τουρκικής τράπεζας από την Εθνική. «Η περαιτέρω ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων μπορεί να φέρει τους δυο λαούς, τις δυο χώρες πιο κοντά», αποφάνθηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, εκφράζοντας ευθέως την υποστήριξή του στο εγχείρημα το οποίο η κυβέρνηση «ενθαρρύνει».

Η πραγματικότητα δε συμφωνεί καθόλου με την ειδυλλιακή εικόνα που κατασκευάζει η κυβέρνηση, πανηγυρίζοντας για λογαριασμό των ισχυρών τραπεζικών και επιχειρηματικών ομίλων. Η διείσδυση των πολυεθνικών σε ξένες αγορές των γειτονικών χωρών γίνεται με προφανή στόχο τη γρήγορη μεγιστοποίηση των κερδών, μέσω της έντασης της άγριας εκμετάλλευσης των λαών και της αρπαγής των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Το παράδειγμα της «εφόδου» στη βαλκανική αγορά 3.500 ελληνικών επιχειρήσεων μιλά από μόνο του. Συνέβαλε μήπως στην ειρήνη και τη φιλία μεταξύ των λαών; Κάθε άλλο. Αντίθετα, προκάλεσε τη συμμετοχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στη διατήρηση στρατιωτικών μονάδων στα ΝΑΤΟικά τάγματα κατοχής σε διάφορες χώρες των Βαλκανίων...

Η περίπτωση της διείσδυσης «ελληνικών» πολυεθνικών στην «αχανή» τουρκική αγορά παρουσιάζει μια άλλη ιδιομορφία, με δεδομένο ότι η τουρκική κυβέρνηση επιμένει να διατηρεί την απειλή πολέμου σε βάρος της χώρας μας (casus belli), συνεχίζει την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Το ερώτημα είναι εύλογο: Γνωρίζει κάτι παραπάνω η κυβέρνηση, ότι, δηλαδή, σε κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον θα υπάρξει αλλαγή πλεύσης από την τουρκική κυβέρνηση και θα εκλείψουν όλα τα παραπάνω και άρα «η ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων θα φέρει τους δύο λαούς πιο κοντά»;.