Σε πολιτικό «ελιγμό», χωρίς όμως να υπαναχωρεί στις βασικές ιδεολογικές επιλογές της, προχωρά η ηγεσία του ΥΠΠΟ στον τομέα του κινηματογράφου μετά τις καθολικές αντιδράσεις των φορέων του χώρου για το σ/ν για τον Κινηματογράφο και για τις επιλογές, την περσινή άνοιξη, της διοίκησης του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Ο υπουργός Πολιτισμού, Γιώργος Βουλγαράκης, «εγκαινιάζει» από την ερχόμενη Δευτέρα έναν «ευρύ κύκλο ουσιαστικού διαλόγου και αποτελεσματικής ανταλλαγής απόψεων με επίκεντρο τον κινηματογράφο», καλώντας «για μια πρώτη επαφή» τους φορείς της κινηματογραφικής «κοινότητας», για να διατυπώσουν τις απόψεις τους. Τη Δευτέρα συναντά το Σωματείο Ελλήνων Παραγωγών Σκηνοθετών Κινηματογράφου, την Ενωση Διανομέων Κινηματογραφικών Ταινιών Ελλάδας και την Ενωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου - Τηλεόρασης. Τρίτη: Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Ενωση Σεναριογράφων Ελλάδας, Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Κινηματογράφου - Τηλεόρασης και Βίντεο. Τετάρτη: Πανελλήνια Ομοσπονδία Αιθουσαρχών Κινηματογράφου, Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου. Πέμπτη: Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Παραγωγών Οπτικοακουστικού Εργου, Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας, Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

Αραγε, γιατί δεν κλήθηκε και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος - Ακροάματος, που εξέδωσε και σχετικό με το νομοσχέδιο ψήφισμα; Γιατί δεν κλήθηκε το σωματείο των σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους («μικρό») και ο φορέας των δημοτικών κινηματογράφων;

Με τις συναντήσεις αυτές, το ΥΠΠΟ «αναζητά» «ευρεία συναίνεση» για το θεσμικό πλαίσιο του ελληνικού κινηματογράφου, ώστε να «καθοριστούν προτεραιότητες», να «διασφαλιστούν» πόροι και υποδομές, να «οργανωθεί αποτελεσματικότερα η κινηματογραφική πολιτική και η κινηματογραφική παιδεία» και «να αξιοποιηθεί η ελληνική κινηματογραφική τέχνη ως αιχμή του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και της προβολής της χώρας μας στο εξωτερικό». Δηλώνει, τέλος, την «πολιτική βούληση να θωρακίσει θεσμικά και υλικά τον ελληνικό κινηματογράφο».