Η παρακάτω είδηση, που έκανε χτες το γύρο του κόσμου από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, αποκαλύπτει ανάγλυφα το μέγεθος της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των πολυεθνικών επιχειρήσεων και εν γένει των κεφαλαιοκρατών. Η είδηση αυτή, που μεταδόθηκε και από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), μας πληροφορεί ότι ο διευθύνων σύμβουλος της «Volkswagen» κ. Πισετσρίντερ δήλωσε αισιόδοξος για την πορεία της κερδοφορίας της αυτοκινητοβιομηχανίας, τόσο για το 2006 όσο και για τα επόμενα χρόνια.

Βέβαια, ο κ. Πισετσρίντερ αποκάλυψε και την «πηγή» αύξησης των κερδών, δηλώνοντας ότι είναι «πεπεισμένος πως η "Volkswagen" θα επιτύχει το στόχο κερδοφορίας προ φόρων ύψους 5,1 δισ. ευρώ που έχει θέσει για το 2008 καθώς προσπαθεί να δώσει ώθηση στις πωλήσεις με την εισαγωγή στην αγορά 28 νέων μοντέλων και νέων εκδόσεων παλαιών μοντέλων μέσα στην επόμενη διετία, ενώ ταυτοχρόνως μειώνει το κόστος με την περικοπή έως και 20.000 θέσεων εργασίας ή περίπου του 20% του εργατικού δυναμικού στη δυτική Γερμανία».

Με απλά λόγια, το μεγάλο αφεντικό της «Volkswagen» φιλοδοξεί να μεγιστοποιήσει τα κέρδη και υπερκέρδη της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας με την εντατικοποίηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Ετσι η αυτοκινητοβιομηχανία, χάρη στη μείωση του προσωπικού κατά 20% (που θα «επιτευχθεί» με την απόλυση 20.000 εργαζομένων), θα παράγει όχι μόνο περισσότερα αυτοκίνητα, αλλά - και κυρίως - περισσότερα κέρδη. Και, βέβαια, τη συνταγή αυτή δεν την εφαρμόζει μόνο η «Volkswagen». Είναι μια συνταγή που εφαρμόζεται από όλες τις πολυεθνικές - και όχι μόνο - επιχειρήσεις και όλους εκείνους που υπηρετούν πιστά το καπιταλιστικό σύστημα και όλα τα συστήματα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτές τις πολιτικές που οδηγούν στο να παράγονται στα εργοστάσια όλο και περισσότερα εμπορεύματα (αυτοκίνητα, φάρμακα, ρούχα, κλπ.) με όλο και λιγότερο προσωπικό, τα αφεντικά των πολυεθνικών και οι κάθε είδους υπηρέτες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου τις εξωραΐζουν και αντί να πουν πως οδηγούν στην ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, λένε ότι συμβάλλουν στη «βελτίωση του ανταγωνισμού» και την ενίσχυση της «παραγωγικότητας». Ετσι, λανσάρουν την αύξηση των κερδών για τους λίγους - με την αύξηση της ανεργίας, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα - σαν κάτι που συμφέρει την παγκόσμια οικονομία και το... καλό του κοινωνικού συνόλου!