«Θανατηφόρα» πολιτική | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

«Θανατηφόρα» πολιτική

Η σωρεία δυστυχημάτων, που μαστίζει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια τον ΟΣΕ, σίγουρα δεν είναι τυχαία. Οι «ρίζες» της βρίσκονται στην εγκληματική πολιτική, που ακολουθείται και στον τομέα του σιδηροδρόμου. Την πολιτική, που μοναδικό κριτήριο έχει το μεγαλύτερο επιχειρηματικό όφελος. Σε βάρος όλων των άλλων, συμπεριλαμβανομένης και της ασφάλειας. Αυτό, άλλωστε, «μαρτυρούν» τα στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, από το 2000 έως σήμερα, έχουν σημειωθεί περί τους 90 εκτροχιασμούς τρένων, με 58 ανθρώπινα θύματα!

Τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων έφερε ξανά στην επικαιρότητα ο θάνατος του μηχανοδηγού του ΟΣΕ στο Μενίδι, κατά τη σύγκρουση επιβατικής αμαξοστοιχίας με εμπορική. Πρόκειται για το τρίτο θανατηφόρο περιστατικό, με θύμα σιδηροδρομικό, σε διάστημα τριών μόλις μηνών! Οι εκάστοτε κυβερνώντες, αλλά και οι διορισμένες από τους ίδιους διοικήσεις του ΟΣΕ, «αθωώνουν εαυτούς», αποδίδοντας σε «ανθρώπινο λάθος» κάθε θανατηφόρο ατύχημα στο δίκτυο του Οργανισμού. Ακόμα, όμως, και η παραδοχή αυτού του αστήρικτου ισχυρισμού «γεννά» αυτόματα το ερώτημα «τι φταίει και τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν τα ...ανθρώπινα λάθη;».

Την απάντηση δίνουν τα ίδια τα στοιχεία. Ιδού τι λένε: Κυρίαρχη φιλοσοφία στον ΟΣΕ, την τελευταία 5ετία, είναι τα «γρήγορα τρένα». Σε εφαρμογή αυτής της πολιτικής, έκλεισαν σταθμούς, πύκνωσαν δρομολόγια, μείωσαν το προσωπικό «πρώτης γραμμής» (μηχανοδηγούς, σταθμάρχες, κλειδούχους), αύξησαν τις ταχύτητες των τρένων κατά 20 και 40 χλμ. και καθιέρωσαν «μπόνους», όταν το τρένο φτάνει στον προορισμό του στην προκαθορισμένη ώρα.

Στον ΟΣΕ, τα τελευταία χρόνια, το προσωπικό έχει μειωθεί κατά 1.500 άτομα (από 9.340 σε 7.900). Σημαντικές είναι και οι ελλείψεις στους νευραλγικούς κλάδους των μηχανοδηγών, των σταθμαρχών και των κλειδούχων. Επακόλουθο αυτών των ελλείψεων είναι η εντατικοποίηση της εργασίας. Ο ΟΣΕ οφείλει χιλιάδες μέρες ρεπό στους εργαζόμενους «πρώτης γραμμής». Ετσι, σήμερα ένας μηχανοδηγός υποχρεώνεται να εργάζεται πολλές μέρες χωρίς ρεπό, ακόμα και κανονική άδεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των δρομολογίων.

Σημαντικός παράγοντας στην πρόκληση ατυχημάτων είναι και η σιδηροδρομική υποδομή και επιδομή (συστήματα ασφαλείας, τηλεδιοίκηση κλπ.). Στο τμήμα Αθηνών - Οινόης, όπου σημειώθηκαν τα δύο τελευταία σιδηροδρομικά δυστυχήματα, τα φωτοσήματα έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας εδώ και χρόνια και η επικοινωνία μηχανοδηγού - σταθμάρχη γίνεται μόνο με ραδιοτηλέφωνα.

Εκείνο που αποκαλύπτουν τα παραπάνω είναι ότι, πίσω από το κάθε ...ανθρώπινο λάθος, συγκαλύπτεται η εγκληματική πολιτική, η οποία πλήττει καίρια και την ασφάλεια των σιδηροδρομικών δρομολογίων. Μια πολιτική, που δε διστάζει να θυσιάσει ακόμα και ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να προωθηθούν οι λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις». Οσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, τόσο θα πληθαίνουν τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, όλο και θα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές.

Εγγύηση για την ασφάλεια και την πραγματική εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών μπορεί να είναι μόνο και αποκλειστικά ένας 100% δημόσιος ΟΣΕ, ενταγμένος σ' ένα δημόσιο τομέα συγκοινωνιών, ο οποίος θα αποτελεί λαϊκή περιουσία και θα υπόκειται σε εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Και αυτό απαιτεί άλλη πολιτική και λαϊκή εξουσία.