Παρασκευή 10 Μάρτη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Περίσσεψαν τα λόγια...

Γρηγοριάδης Κώστας

Περίσσεψαν τις μέρες αυτές, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τα μεγάλα λόγια από τους κυβερνώντες και λοιπούς «έχοντες και κατέχοντες», για την ισοτιμία των δύο φύλων. Περί δήθεν στήριξης της γυναίκας στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή ή ενίσχυσης της θέσης της στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, κλπ. Τα ίδια, δηλαδή, που ακούμε κάθε χρόνο κι ενώ, την ίδια στιγμή, όλοι μαζί οι προαναφερόμενοι στηρίζουν, προωθούν και εφαρμόζουν πολιτικές και μέτρα που αναπαράγουν σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος την ανισότιμη θέση της γυναίκας, κυρίως αυτής των λαϊκών στρωμάτων. Πάμπολλες είναι οι σχετικές αποδείξεις. Η υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της κοινωνικής πρόνοιας (π.χ. βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί) και το χτύπημα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζόμενων γυναικών (ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων και ωραρίου, μερική απασχόληση κλπ.) είναι μερικές μόνον απ' αυτές, χώρια η μεγάλη ανεργία των γυναικών.

Σ' αυτές τις συνθήκες, επομένως, είναι τουλάχιστον κοροϊδία τα πολλά και ωραία λόγια για τη στήριξη της γυναίκας. Αποτελούν άλλη μια απόδειξη της άκρατης υποκρισίας και διγλωσσίας των κυβερνώντων και λοιπών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας και οπαδών του ευρωμονόδρομου. Αποτελούν, επίσης, άλλη μια απόδειξη της επιτακτικής σήμερα ανάγκης να αποτελέσει ο αγώνας για τη φυλετική ισοτιμία αναπόσπαστο στοιχείο της πάλης για την κοινωνική ισότητα, για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης.

Απαράδεκτη στάση

Το φαινόμενο είναι λυπηρό, αλλά το γεγονός αυτό δε μειώνει στο παραμικρό τον απαράδεκτο χαρακτήρα του. Για τον Γρηγόρη Φαράκο μιλάμε, ο οποίος, παίρνοντας μέρος και μιλώντας σε πρόσφατη εκπομπή της ΕΤ 1, σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου 1989 - '91, άφησε απαράδεκτα υπονοούμενα σε βάρος του Χ. Φλωράκη, Προέδρου του ΚΚΕ και του τότε ενιαίου Συνασπισμού. Δικαίωμα του Γρ. Φαράκου, να έχει σήμερα την όποια εκτίμηση θέλει, για την περίοδο εκείνη, αλλά τα όσα είπε, περί λειψής ενημέρωσης των τότε καθοδηγητικών οργάνων του ΚΚΕ και του Συνασπισμού από τον Χ. Φλωράκη, σχετικά με τις γνωστές, αλλεπάλληλες τότε συναντήσεις των πολιτικών ηγεσιών, για το σχηματισμό των κυβερνήσεων Τζανετάκη πρώτα και Ζολώτα κατόπιν, αποτελούν μιαν ωμή συκοφαντία στη μνήμη του Χαρίλαου Φλωράκη. Πόσο μάλλον, που άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο κάποιων προφορικών μυστικών συμφωνιών..!!! Μάλλον, η λέξη ντροπή είναι λίγη...

Η ακύρωση...

Την ακύρωση της έγκρισης σκοπιμότητας για την ανάθεση των υπηρεσιών σίτισης σε ιδιώτη στα δέκα νοσοκομεία της Β' Διοικητικής Υγειονομικής Περιφέρειας (ΔΥΠΕ) Αττικής ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, κατά τη χτεσινή συνάντησή του με την ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ). Η σύμβαση, ύψους 32,6 εκ. ευρώ, ήταν τριετής και είχε εγκριθεί απ' τον τέως υπουργό Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη λίγο πριν αντικατασταθεί απ' τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.

Ο λόγος που επικαλέστηκε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος για την ακύρωση της σύμβασης είναι το υψηλό κόστος της. Ο υπουργός Υγείας, δηλαδή, δεν έδειξε καμιά διάθεση αντίθεσης προς τις ιδιωτικοποιήσεις. Ταμειακός είναι ο επίσημος λόγος της ακύρωσης. Ισως, ο υπουργός αξιοποίησε και την προηγούμενη εμπειρία του από το υπουργείο Τουρισμού. Πάντως, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν θεσμοθετήσει ακριβώς τις ίδιες διατάξεις που επιτρέπουν τις εκχωρήσεις τομέων ανεξαρτήτως του ύψους των κονδυλίων, ώστε να μην κατηγορηθούν για σπατάλη δημόσιου χρήματος...

... και η πολιτική των εκχωρήσεων

Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, αν η όποια νέα ανάθεση θα κοστίζει λιγότερο ή όχι. Μπορούμε με σιγουριά, όμως, να σημειώσουμε τα εξής: Πρώτον, η εφαρμογή της πολιτικής των εκχωρήσεων διαφόρων τομέων νοσοκομείων στον ιδιωτικό τομέα έχει αρχίσει εδώ και χρόνια και αποτελεί κατεύθυνση της ευρωένωσης, με την οποία έχει συμφωνήσει τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ. Δεύτερον, για το σκοπό αυτό, οι εκάστοτε κυβερνήσεις φρόντισαν να συρρικνώσουν και απαξιώσουν τις τεχνικές υπηρεσίες και τα μαγειρεία των δημόσιων νοσοκομείων, μη προσλαμβάνοντας το αναγκαίο προσωπικό. Τρίτον, η μέχρι τώρα εφαρμογή της πολιτικής αυτής οδήγησε στην παραπέρα, σοβαρή υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών, σε ακόμη μεγαλύτερο κόστος για τα δημόσια νοσοκομεία και κέρδη για κάποιους αετονύχηδες της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Κι αυτά, χωρίς να αναφερθούμε στη συνεχή ενίσχυση της εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης του χώρου της Υγείας και τις απαράδεκτες συνθήκες δουλιάς και αμοιβής, που βασιλεύουν στα διάφορα ιδιωτικά συνεργεία, που αναλαμβάνουν τους εκχωρημένους τομείς. Αυτά λέει η μέχρι σήμερα εμπειρία. Επομένως, ας μην επιχειρεί τη δημιουργία εντυπώσεων ο νέος υπουργός Υγείας...

Επικίνδυνος κατήφορος

Τα τελευταία 15 χρόνια η χώρα μας υποδέχεται χιλιάδες οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες. Ανθρωποι που το βάζουν στα πόδια φεύγοντας από τις πατρίδες τους για να γλιτώσουν από τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τους πολέμους. Ανθρωποι που διώκονται για τις ιδέες τους, τα θρησκευτικά τους «πιστεύω», τους αγώνες τους για μια καλύτερη ζωή. Η πολιτική του οικονομικού στραγγαλισμού που εφαρμόζουν σε βάρος των xωρών τους οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως και οι πόλεμοι που γεννούν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχουν γεννήσει τα κύματα των απελπισμένων που «σκάνε» στις ελληνικές ακτές. Αλλοι με πλοία - θαλασσοπνίχτες, άλλοι κρυμμένοι σε κρυψώνες φορτηγών, άλλοι ακροβατώντας στα ναρκοπέδια.

Τα πρώτα χρόνια για το ελληνικό κράτος οι αλλοδαποί ήταν ανύπαρκτοι, χωρίς άδειες παραμονής και εργασίας, «αόρατο» ανθρώπινο δυναμικό για να τροφοδοτούνται οι στρατιές της μαύρης εργασίας. Οι απελάσεις ήταν το όπλο αντιμετώπισής τους. Αυτή ήταν η επίσημη πολιτική. Καταστολή, επαναπροωθήσεις και μαύρη εργασία. Ακολούθησε η λεγόμενη πολιτική της νομιμοποίησής τους. Ομως, οι προϋποθέσεις απόκτησης της πράσινης κάρτας ήταν τόσο περιοριστικές που κατέστησαν δύσκολη έως ακατόρθωτη την απόκτησή της. Συγκεκριμένα, χρειάζεται βεβαίωση από ασφαλιστικό φορέα για την καταβολή εισφορών τη στιγμή που η συντριπτική τους πλειοψηφία εργάζονται ανασφάλιστοι και με χαμηλά μεροκάματα. Οι ξένοι εργάτες παρέμειναν το φτηνό εργατικό δυναμικό, ευάλωτο σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Απελπισμένοι πολλοί από αυτούς ζητούν τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Αλλά αυτό χορηγείται με... τσιγκουνιά από το ελληνικό κράτος.

Τμήμα αυτής της πολιτικής αποτέλεσε και η «λάσπη» που έριχναν κάθε τόσο αρχές και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τα ρεπορτάζ για «ξένους εγκληματίες» που ευθύνονται για την άνοδο της εγκληματικότητας στην Ελλάδα. Βέβαια, κατά καιρούς τα στοιχεία των αρχών ανέφεραν πως η συμμετοχή των αλλοδαπών στην άνοδο της εγκληματικότητας δεν ήταν τόση όση φαινόταν από τα «κίτρινα» ρεπορτάζ. Ομως, η εικόνα του ξένου που λειτουργεί επιβουλευτικά για το νόμο και την τάξη επιβλήθηκε. Και πώς να μην επιβληθεί, αφού, σύμφωνα με δημοσίευμα απογευματινής εφημερίδας, σε κείμενο έφεσης που κατατέθηκε από το υπουργείο Οικονομικών στο Διοικητικό Εφετείο Αθήνας, «οι λαθρομετανάστες ευθύνονται για το αυξημένο κλίμα εγκληματικότητας. Για το λόγο αυτό και προκειμένου να διαφυλαχτεί η έννομη τάξη, δε συνιστούν κατάφωρη προσβολή της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας οι εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης. Επί πλέον, δε δικαιολογείται οποιαδήποτε χρηματική αποζημίωση, όταν οι διωκτικές αρχές ξεπερνούν αυτά τα όρια». Αυτή ήταν η θέση του ελληνικού δημοσίου απέναντι στον Ντεουάν Χαμπίμπ από το Μπαγκλαντές που κρατήθηκε παράνομα για έναν ολόκληρο χρόνο προκειμένου να απελαθεί.

Αυτό που αναφέρεται στο κείμενο της έφεσης, δεν είναι τίποτα άλλο από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι αλλοδαποί που κρατούνται για μήνες στις φυλακές και τα κρατητήρια, χωρίς κατηγορία, περιμένοντας να τους ξαποστείλουν από εκεί που ήρθαν. Η κατάσταση αυτή επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια. Και γι' αυτό ευθύνονται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μόνο που, τώρα, η πρακτική αυτή ομολογείται και εγγράφως...


Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Τα υπο-κλοπιμαία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΟΥΜΕ ότι η καρέκλα ενός εξεταζόμενου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής δεν είναι ένα σημείο, όπου κανείς νιώθει άνετα. Πώς να το κάνουμε, είναι «βαρύ» το περιβάλλον από όλες τις απόψεις. Ομως, ο Γιώργος Κορωνιάς χτες έδειχνε άνετος. Πολύ άνετος...

Τόσο άνετος, όσο είναι προκλητικό να δείχνει ένας διευθύνων σύμβουλος εταιρίας, που ευθέως ομολόγησε ότι όλες οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας στην Ελλάδα μπορούν να συνεργάζονται με κυβερνήσεις και άλλα κέντρα, προκειμένου να παρακολουθούν τηλέφωνα ακόμη και του τελευταίου πολίτη.

Πόσο δε μάλλον, όταν ζήτησε εμμέσως να υπάρξει και το ...κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα.

Προφανώς, σε ορισμένους μάνατζμεν έχει γίνει ολοφάνερη η ανάγκη της καταπάτησης των ατομικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Κι ακόμη περισσότερο, η ικανοποίησή της. Εχουν καταλάβει το νόημα της εποχής. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η συνεχής συσσώρευση των επιχειρηματικών κερδών δεν πάνε μαζί με δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα...

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ, πάντως, το ...πινγκ - πονγκ μεταξύ «Βόνταφον» και «Ερικσον», για το ποιος ήξερε τι για την περίφημη ιστορία, είναι φανερό πως είναι ...βολικό το να χαθούν τα στοιχεία κάπου στο χάος των πολυεθνικών της κινητής τηλεφωνίας και των νέων τεχνολογιών.

Και μιλάμε για ένα χάος, που έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες και συνεχίζει να «οχυρώνεται». Μιλάμε για καταστάσεις, όπου απρόσωπες εταιρίες καλύπτονται από εθνικούς και διεθνείς δαιδαλώδεις νόμους, μόνο και μόνο για να βγαίνουν στον τέλος «λάδι».

ΠΑΝΤΩΣ, ΧΤΕΣ ήρθε με τη συνήθη πρακτική της τροπολογίας η εισοδηματική πολιτική στη Βουλή. Το κυβερνητικό στίγμα είναι σαφές: Πάρτε το 3% (που δεν είναι ούτε 1,5% στην πραγματικότητα) και μην πολυμιλάτε.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ούτε καν συζήτηση θα γίνει για το θέμα κι ας πρόκειται για κατεύθυνση που επηρεάζει και τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, εκτός από τη ζωή των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων του Δημοσίου.

Το δόκανο του δικομματισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν από μερικές δεκαετίες, οι εργαζόμενοι περίμεναν την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, ώστε να αρχίσει το μεγάλο φαγοπότι με τα χρυσά μαχαιροπίρουνα, που τους υπόσχονταν οι τότε κυβερνώντες. Μετά, ήρθε το σύνθημα της «πράσινης αλλαγής», για να αναθαρρήσουν και πάλι οι ελπίδες, καθώς η τότε ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υποσχόταν την εξουσία στο λαό. Κι όταν όλ' αυτά αποδείχτηκαν «λούφα και παραλλαγή», ήρθαν τα ...οράματα του ευρώ και του Σημιτικού εκσυγχρονισμού και πάει λέγοντας. Κι αφού, όλα τα προηγούμενα χρόνια, οι λίγοι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί ακόμη περισσότεροι και φτωχότεροι, οι εργαζόμενοι στήριξαν τις ελπίδες τους στη «γαλάζια αλλαγή» και τα υπόλοιπα συνθήματα της ΝΔ...

Σήμερα, δυο χρόνια μετά τις τελευταίες εκλογές, όλοι, ή σχεδόν όλοι, παραδέχονται ότι η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, ενώ τα λαϊκά προβλήματα πολλαπλασιάζονται και οξύνονται. Οι νυν κυβερνώντες, όμως, αυτοπροβάλλονται ως «μεταρρυθμιστές», ζητούν υπομονή και ισχυρίζονται πως όταν όλ' αυτά τα αντιδραστικά και αντιλαϊκά μέτρα εφαρμοστούν και «χορτάσουν» από κέρδη οι κεφαλαιοκράτες, θα μεγαλώσει η «πίτα» και θα περισσέψουν κάποια κομμάτια για τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Υπόσχεση, που θυμίζει τον επουράνιο παράδεισο της Εκκλησίας. Κυρίως, επειδή όσο υπάρχει ο τελευταίος, άλλο τόσο έχουν βάση και οι υποσχέσεις των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας, είτε γαλάζιων, είτε πράσινων...

Οδική ανασφάλεια

Χτες, η στήλη σχολίαζε το γεγονός πως ο κατ' εξοχήν αρμόδιος για θέματα οδικής ασφάλειας, υπουργός Μεταφορών, Μ. Λιάπης, δεν ανέφερε ούτε λέξη για το θέμα αυτό στο δίχρονο απολογισμό του, παρότι υποτίθεται πως ήταν «πρώτης προτεραιότητας ζήτημα» για την κυβέρνηση. Να προσθέσουμε σήμερα ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφαλείας (ΠΟΑ), που ανακοίνωσε τις προάλλες το ΤΕΕ, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 23η θέση στην ευρωένωση των «25» στον τομέα της οδικής ασφάλειας. Γύρω στις 1.500 ανθρώπινες ζωές χάνονται ετησίως σε αυτοκινητικά δυστυχήματα, ενώ άλλοι 4.000 άνθρωποι τραυματίζονται βαριά. «Η επικινδυνότητα των ελληνικών δρόμων είναι εννέα φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γερμανίας ή της Γαλλίας», τόνισε ο κ. Ψαριανός, επικεφαλής του ΠΟΑ, στη σχετική εκδήλωση. Κι αυτό, παρά το γεγονός πως τα τελευταία 20 χρόνια έχει ξοδευτεί ένας πραγματικός πακτωλός χρημάτων για οδικά έργα, θα συμπληρώσουμε εμείς. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πριν από δέκα χρόνια η κατασκευή ενός χιλιομέτρου δρόμου κόστιζε 1-1,2 δισ. δραχμές και τώρα έχει φτάσει στα 10-11 εκατ. ευρώ, δηλαδή τα 3,5-4 δισ. δραχμές. Κάπως έτσι αποκομίζουν τεράστια κέρδη οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες...

Οταν τά 'παιρναν ήταν καλά...

Υπερβαίνει κάθε όριο λογικής η υποκρισία των καρεκλοκένταυρων της ΠΑΣΕΓΕΣ. Ενώ μέχρι σήμερα έχουν εισπράξει παρανόμως ένα τεράστιο και ταυτόχρονα αδιευκρίνιστο ποσό - μόνο για το 2006 θα λάβουν μαζί με τις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών περί τα 53 εκατ. ευρώ! - για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, έρχονται να καλέσουν την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, να εξηγήσει στους αγρότες γιατί δεν καλύπτει τη δαπάνη μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, όπως και θά 'πρεπε. Να πούμε βέβαια ότι και το κράτος θα εισπράξει μόνο φέτος περί τα 10 εκατ. ευρώ, μέσω του ΦΠΑ, εξαιτίας της ληστρικής απόφασης και της πρώην και της νυν κυβέρνησης, να «χαρατσώσουν» παράνομα τους αγρότες όλα αυτά τα χρόνια. Ομως τη μεγαλύτερη πλάκα την έχουν οι ΠΑΣΕΓΕδες, οι οποίοι και εισέπρατταν τα «ζεστά»... ευρώπουλα έχοντας προβεί σε σιωπηρή συμφωνία με τους εκάστοτε κυβερνώντες και το «παίζουν» τώρα - που πολλοί αγρότες ετοιμάζουν δικαστικές αγωγές - «Πόντιοι Πιλάτοι», ρίχνοντας το μπαλάκι στους κυβερνώντες... συνενόχους τους...

Μπάχαλο...

Σαν να μην έφταναν όλα τ' άλλα, τα στοιχεία που στάλθηκαν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ στις Ενώσεις για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων ήταν άλλ' αντ' άλλων. Η επίσημη δικαιολογία του ΟΠΕΚΕΠΕ ανέφερε προχτές βράδυ ότι χτύπησε ιός... και πως μέχρι τις 13/3 θα σταλεί νέο αρχείο. Ομως αυτό που ανέφεραν παράγοντες Ενώσεων που πήραν τις τελευταίες μέρες τα σχετικά στοιχεία ηλεκτρονικά, είναι πως υπήρχε σωρεία λαθών. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις αγροτών που δεν υπέβαλαν ενστάσεις, αντί να λάβουν ως τελικά δικαιώματα τα ίδια με τα προσωρινά που τους είχαν αποστείλει το περασμένο φθινόπωρο, βρέθηκαν να έχουν εντελώς διαφορετικά δικαιώματα και σε πολλές περιπτώσεις με μεγάλες αποκλίσεις προς τα κάτω. Βέβαια, τα στοιχεία αυτά δεν έφτασαν στα χέρια των δικαιούχων αγροτών, αλλά είναι σίγουρο πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε αυτή την ιστορία...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Θανατηφόρα» πολιτική

Η σωρεία δυστυχημάτων, που μαστίζει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια τον ΟΣΕ, σίγουρα δεν είναι τυχαία. Οι «ρίζες» της βρίσκονται στην εγκληματική πολιτική, που ακολουθείται και στον τομέα του σιδηροδρόμου. Την πολιτική, που μοναδικό κριτήριο έχει το μεγαλύτερο επιχειρηματικό όφελος. Σε βάρος όλων των άλλων, συμπεριλαμβανομένης και της ασφάλειας. Αυτό, άλλωστε, «μαρτυρούν» τα στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, από το 2000 έως σήμερα, έχουν σημειωθεί περί τους 90 εκτροχιασμούς τρένων, με 58 ανθρώπινα θύματα!

Τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων έφερε ξανά στην επικαιρότητα ο θάνατος του μηχανοδηγού του ΟΣΕ στο Μενίδι, κατά τη σύγκρουση επιβατικής αμαξοστοιχίας με εμπορική. Πρόκειται για το τρίτο θανατηφόρο περιστατικό, με θύμα σιδηροδρομικό, σε διάστημα τριών μόλις μηνών! Οι εκάστοτε κυβερνώντες, αλλά και οι διορισμένες από τους ίδιους διοικήσεις του ΟΣΕ, «αθωώνουν εαυτούς», αποδίδοντας σε «ανθρώπινο λάθος» κάθε θανατηφόρο ατύχημα στο δίκτυο του Οργανισμού. Ακόμα, όμως, και η παραδοχή αυτού του αστήρικτου ισχυρισμού «γεννά» αυτόματα το ερώτημα «τι φταίει και τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν τα ...ανθρώπινα λάθη;».

Την απάντηση δίνουν τα ίδια τα στοιχεία. Ιδού τι λένε: Κυρίαρχη φιλοσοφία στον ΟΣΕ, την τελευταία 5ετία, είναι τα «γρήγορα τρένα». Σε εφαρμογή αυτής της πολιτικής, έκλεισαν σταθμούς, πύκνωσαν δρομολόγια, μείωσαν το προσωπικό «πρώτης γραμμής» (μηχανοδηγούς, σταθμάρχες, κλειδούχους), αύξησαν τις ταχύτητες των τρένων κατά 20 και 40 χλμ. και καθιέρωσαν «μπόνους», όταν το τρένο φτάνει στον προορισμό του στην προκαθορισμένη ώρα.

Στον ΟΣΕ, τα τελευταία χρόνια, το προσωπικό έχει μειωθεί κατά 1.500 άτομα (από 9.340 σε 7.900). Σημαντικές είναι και οι ελλείψεις στους νευραλγικούς κλάδους των μηχανοδηγών, των σταθμαρχών και των κλειδούχων. Επακόλουθο αυτών των ελλείψεων είναι η εντατικοποίηση της εργασίας. Ο ΟΣΕ οφείλει χιλιάδες μέρες ρεπό στους εργαζόμενους «πρώτης γραμμής». Ετσι, σήμερα ένας μηχανοδηγός υποχρεώνεται να εργάζεται πολλές μέρες χωρίς ρεπό, ακόμα και κανονική άδεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των δρομολογίων.

Σημαντικός παράγοντας στην πρόκληση ατυχημάτων είναι και η σιδηροδρομική υποδομή και επιδομή (συστήματα ασφαλείας, τηλεδιοίκηση κλπ.). Στο τμήμα Αθηνών - Οινόης, όπου σημειώθηκαν τα δύο τελευταία σιδηροδρομικά δυστυχήματα, τα φωτοσήματα έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας εδώ και χρόνια και η επικοινωνία μηχανοδηγού - σταθμάρχη γίνεται μόνο με ραδιοτηλέφωνα.

Εκείνο που αποκαλύπτουν τα παραπάνω είναι ότι, πίσω από το κάθε ...ανθρώπινο λάθος, συγκαλύπτεται η εγκληματική πολιτική, η οποία πλήττει καίρια και την ασφάλεια των σιδηροδρομικών δρομολογίων. Μια πολιτική, που δε διστάζει να θυσιάσει ακόμα και ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να προωθηθούν οι λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις». Οσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, τόσο θα πληθαίνουν τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, όλο και θα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές.

Εγγύηση για την ασφάλεια και την πραγματική εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών μπορεί να είναι μόνο και αποκλειστικά ένας 100% δημόσιος ΟΣΕ, ενταγμένος σ' ένα δημόσιο τομέα συγκοινωνιών, ο οποίος θα αποτελεί λαϊκή περιουσία και θα υπόκειται σε εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Και αυτό απαιτεί άλλη πολιτική και λαϊκή εξουσία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ