Τυχαία άκουσα στην τηλεόραση από κάποιον χρυσοστόλιστο ιερωμένο, αναφορά ομοίωσης προς τον φλογερό μαχητή της ελευθερίας Παπαφλέσσα και αναρωτήθηκα αν η ρητορική εκείνη αποστροφή αναφέρεται στις γνωστές αρετές και πράξεις του γενναίου ελευθερωτή ή είναι γενικόλογη κενολογία. Σημειώνω δυο περιστατικά του βίου του μεγάλου αγωνιστή, για να νιώσετε την απορία μου.

... Οταν τον Γενάρη του 1821, έφθασε ο Παπαφλέσσας στη Βοστίτσα (Αίγιο), για να πείσει προκρίτους και αρχιερείς να κινηθούν..., φαίνεται βρήκε δύσκολο ακροατήριο. Ενας μάλιστα από τους αρχιερείς, τον αποκάλεσε «εξωλέστατον» και «απατεώνα». Αυτός, δεν ήταν άλλος, από τον Αρχιεπίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος μάλιστα με θαυμαστή ειλικρίνεια ομολόγησε ότι δεν ήταν στην Αγία Λαύρα, ούτε ύψωσε εκεί Λάβαρα, όπως του «καταλογίζουν» μεταγενέστεροι και σημερινοί θαυμαστές του έργου του. (Ολα αυτά, από τις πρώτες σελίδες των απομνημονευμάτων του).

... Το 1822, όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών (στην αρμοδιότητά του ήταν και η Γραμματεία Παιδείας) ζήτησαν από κάποιο μέρος της Νότιας Πελοποννήσου βοήθεια για σχολείο και δάσκαλο. Τότε ο Παπαφλέσσας με την ελευθεροστομία που τον κοσμούσε τους μήνυσε: «Αυτού, κατά τη Μικρομάνη, υπάρχει μοναστήρι(μετόχι της Λαύρας), του οποίου το εισόδημα κατατρώγει καλόγηρος άχρηστος εις την πολιτικήν κοινωνίαν. Κάνετε το μετόχι σχολείο και με το εισόδημά του πληρώστε το δάσκαλο». Τέτοιος ήταν.

Ο προχτεσινός εραστής του Παπαφλέσσα γνώριζε τα «αμαρτήματά» του ή τον χρησιμοποίησε για κορόνα; Θα ζητούσε ο Παπαφλέσσας «επίδομα παραγωγικότητας», όπως φώναζε από την Αρναία Χαλκιδικής πέρσι ο σημερινός «μιμητής» του; Το ευτύχημα είναι ότι ο πραγματικός Παπαφλέσσας συνέχισε μετά τη Βοστίτσα το απελευθερωτικό έργο του ως το... Μανιάκι, μολονότι κεκοσμημένος με επίθετα όπως «απατεών» και «εξωλέστατος» από αρχιεπίσκοπον αλάβαρον.

Εν τέλει, τι έχει πράξει σήμερα η ηγεσία της Εκκλησίας με παπαφλέσειον ήθος, ώστε να τον επικαλείται χωρίς να αμαρτάνει;