Την ώρα που και η σημερινή κυβέρνηση αφήνει την Εθνική Λυρική Σκηνή άστεγη, καταντώντας τη να «κυνηγά» να ξεχρεώσει νοίκια για τη χρήση ακατάλληλων, γι' αυτήν, χώρων, το κεφάλαιο δημιουργεί με ταχύτατους ρυθμούς πολιτιστικές υποδομές αξιώσεων, που θα υπηρετούν τις δικές του «πολιτιστικές ανησυχίες» και το κέρδος του, είτε σε δημόσια περιουσία (βλ. Μέγαρο Μουσικής στο Πάρκο Ελευθερίας) είτε σε χαρακτηρισμένα αρχιτεκτονικά μνημεία.

Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει η γνωμοδότηση (6/2) του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων, με την οποία εγκρίθηκε η μελέτη μετατροπής του κινηματοθεάτρου «Παλλάς» σε συνεδριακό κέντρο και χώρο για όπερα. Το «Παλλάς», όπως και το θέατρο «Αλίκη» (με την ίδια μελέτη μετατρέπεται σε συνεδριακό κέντρο) βρίσκονται στο Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, στο οικοδομικό τετράγωνο των οδών Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου, Σταδίου και Αμερικής. Ηδη, το - κατά τ' άλλα - «διατηρητέο» αυτό Μέγαρο «φιλοξενεί» μεγάλο εμπορικό πολυκατάστημα, γεγονός που επαναφέρει στο προσκήνιο και την καταστροφική χρήση που επιφυλάσσει το κεφάλαιο στην αρχιτεκτονική κληρονομιά.

Από το 2000, όταν «εισέβαλε» στο κτίριο η κοινοπραξία «Picar» (Τράπεζας Πειραιώς και «Καρούζος ΑΕ») μέχρι σήμερα, εξώθηκαν τα άλλα θέατρα που συστεγάζονταν εκεί («Μελίνα», «Αυλωνίτη», «Πειραματικό της Τέχνης»), καθώς και τα ιστορικά καφενεία «Zonar's» και «Brazilian». Τότε η κοινοπραξία «καθησύχαζε» ότι «με βάση το σχεδιασμό ανακαίνισης και ανάπλασης των χώρων αυτών (...) οι εν λόγω χώροι θα αποτελέσουν ξανά πόλο έλξης θεατρικών, μουσικών και λοιπών πολιτιστικών εκδηλώσεων».

Φαίνεται, όμως, πως το λυρικό θέατρο «πουλάει» περισσότερο, όπως επιβεβαιώνει και η επέκταση του Μεγάρου Μουσικής και οι «επενδυτές» προσβλέπουν σε γρήγορη κερδοφορία λόγω του ...συνήθους «πελάτη»: Της Λυρικής Σκηνής.