Σε νέα καμπή το Παλαιστινιακό | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Σε νέα καμπή το Παλαιστινιακό

Η παλαιστινιακή οργάνωση Αλ Φατάχ με ηγέτη τον Γιασέρ Αραφάτ αποτέλεσε αναμφισβήτητο σύμβολο του πολυετούς αγώνα των Παλαιστινίων για μια ελεύθερη πατρίδα στα εδάφη των προγόνων τους. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Παλαιστίνιου ηγέτη άρχισαν να παρουσιάζονται ορατά σύννεφα. Ο μακροχρόνιος αγώνας κατά της ισραηλίτικης κατοχής είχε πληρώσει βαρύ τίμημα αίματος για να σταθεί όρθιος ο λαός. Ομως τα ορατά σύννεφα έδειχναν να μεγαλώνουν ήρεμα έως τη στιγμή που ο Πρόεδρος Γιασέρ Αραφάτ άφησε την τελευταία του πνοή.

Το γεγονός ότι η διεθνής κοινή γνώμη είχε εθιστεί στον επικείμενο θάνατό του από νωρίς, είναι ο λόγος που η αναγγελία του δεν αντιμετωπίστηκε σαν κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, η ήδη από πολλού διαμορφωμένη αντίδραση δυναμικών ενόπλων παλαιστινιακών οργανώσεων έναντι της παραδοσιακής ηγεσίας της Αλ Φατάχ, δημιουργούσε πλείστα ερωτηματικά για το πολιτικό μέλλον της Παλαιστίνης. Τα ερωτηματικά αυτά δείχνουν να οξύνονται μετά την εκλογή της ένοπλης οργάνωσης Χαμάς ως πρώτης δύναμης στην Παλαιστίνη.

Το γεγονός αυτό περιπλέκει την κατάσταση περισσότερο παρουσιάζοντας ανοιχτά, νόμιμα και θεσμοθετημένα την ισχυρή παρουσία και δεύτερου πόλου εξουσίας έναντι της μονοσήμαντης αυτής παραδοσιακής Αλ Φατάχ. Μια βασική πλευρά αυτής της αυξανόμενης συνθετότητας είναι ότι η ηγεσία της Αλ Φατάχ, παρά τις συνεχείς οπισθοχωρήσεις και την αποδοχή αποτυχημένων σχεδίων έναντι των αμερικανο-ισραηλίτικων πιέσεων, δεν κατόρθωσε να δώσει στους Παλαιστίνιους μια εγγυημένη βάση-πλαίσιο που θα ξεκινήσουνε τη δημιουργία κράτους. Αντίθετα, ο λαός των Παλαιστινίων έμπαινε στην προκρούστεια κλίνη του Ισραήλ κάθε φορά που φαινόταν κάποιο φως στο Μεσανατολικό ορίζοντα.

Η διαχειριστική λογική της Αλ Φατάχ λίμνασε το παλαιστινιακό πρόβλημα σε σημείο εθισμικής υποταγής. Απ' αυτή την άποψη η καθίζησή της στις πρόσφατες εκλογές κι η ανάδειξη της Χαμάς, δείχνει ότι ο παλαιστινιακός λαός έχει αρκετά αποθέματα δυνάμεων για λαϊκό αγώνα. Ταυτόχρονα όμως δείχνει και το σπέρμα ενός πιθανού διχασμού. Στο εσωτερικό της Παλαιστίνης διαμορφώνεται μια θολή, αλλά έντονη στρωματοποίηση που σκεπάζει τα ταξικά της χαρακτηριστικά. Οσο περισσότερο οι Παλαιστίνιοι θα πιέζονται από ΗΠΑ - Ισραήλ, τόσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος ενός πιθανού εθνικού χάσματος. Μέχρι στιγμής ο κίνδυνος αυτός απαλύνεται κάτω από το βάρος μιας κεκτημένης ταχύτητας για την εθνική ενότητα. Πόσο όμως είναι βέβαιο ότι θα κρατήσει στη μετά Αραφάτ εποχή; Η άνοδος της Χαμάς ίσως απαντά σε αυτή την ερώτηση. Στο ολισθηρό έδαφος της Παλαιστίνης πρέπει να συνυπολογιστεί κι η ποικίλη μέχρι αντιφατική επιρροή που ασκούν οι διάφορες αραβομουσουλμανικές ηγεσίες. Υποταγμένες σε διαφορετικό βαθμό και τρόπο στον ευρωατλαντισμό η κάθε μια βρίσκει ευκαιρία να σπεκουλάρει πάνω στις υλικές κυρίως ανάγκες των Παλαιστινίων.

Το παλαιστινιακό ζήτημα δε θα κλείσει εύκολα. Αντίθετα, η εκλογική ανάδειξη της Χαμάς θα προσθέσει εντάσεις με πιθανή βαθύτερη διαφοροποίηση ταξικών δυνάμεων. Από εκεί και πέρα οι εθνικές αντιθέσεις υποχωρούν στις ταξικές αντιθέσεις κι όλα είναι πιθανά. Οπως και να 'χει, όλα δείχνουν ότι όποια κι αν θα 'ναι η εξέλιξη κι με οποιαδήποτε οξύτητα, η Παλαιστίνη μπαίνει στον αστερισμό των ταξικών διαφοροποιήσεων από πάνω ως κάτω. Ο ευρω-ατλαντισμός μπαίνει μαζί με το φιάσκο του Ιράκ σε μια νέα περιπέτεια.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ