Του Πάνου ΜΑΡΑΓΚΟΥ από το «ΕΘΝΟΣ»

Μέρες που 'ναι, απ' τη μια για να ξαποστάσεις, κι απ' την άλλη για να δεις γνωστούς και φίλους, που στο καθημερινό τρέξιμο χαθήκατε. Μα, πιότερο για να σκύψεις, ξανά, κοντά σε φίλους πραγματικούς, ανεξίτηλους, ξέρεις, αυτούς τού «ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει»... Που και την υπογραφή τους ξέραν πού τη βάζανε και την ευθύνη για τη συνέπεια την αναλάβανε ως το τέλος.

Κι έρχεσαι ξάφνου από δίπλα εσύ, να ανακαλύψεις την ...Αμερική. Μέρος της οποίας είσαι. Ε, τώρα, αν έκανες το λάθος, τέτοιες μέρες, αντί να τις κερδίσεις, να συνεχίσεις το «καθεμέρα» σου γουρλώνοντας τα μάτια στα παρελαύνοντα «τσιφτετελοξέκωλα», τι να σου κάνω φίλε μου, δεν αρκεί καν το «ας πρόσεχες». Σε επικαλούνται, όχι γιατί «δεν μπορείς να τους πιάσεις από το λαιμό», αλλά γιατί, ήδη, συμμετέχεις στην ξεφτίλα. Στον καιρό της παρακμής, δεν υπάρχει χώρος για συγνώμες, ούτε για συγκατάβαση. Πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει χώρος για ανέξοδα «ανάθεμα».

Αντε βγάλε εσύ άκρη με τους πράκτορες. Ποιος ΚΥΠατζής αποκαλύπτει ποιον. Ωραίο το «σίριαλ», παραπέμπει σε κλασικό ελληνικό «χόλιγουντ», αλλά ρε «παλουκάρια», είναι δυνατόν, εσείς, μέρος του προβλήματος, να είστε και αρχάγγελοι της κάθαρσης; Ασφαιρες αποκαλύψεις! Τίποτα άλλο δεν είναι όλα αυτά τα εξάστηλα. Δες: Μόλις ψόφησε ο «αβράκωτος», να το ρεπορτάζ για τη δράση του. Και να 'λεγε την αλήθεια... Σιγά μη και μια χούντα είχε ξεβράκωτο για αφεντικό. Οτι ήταν «παιδί για υιοθεσία» ούτε λόγος, αλλά την Ιστορία δεν τη γράφουν κάτι τέτοιοι τύποι. Οι συσχετισμοί καθορίζουν το αποτέλεσμα...

Κάλμα, λοιπόν. Είναι πολύ σκοτεινά αυτά τα λαγούμια, για να φιλοδοξείς ζεϊμπέκικο εκεί μέσα. Ξέρεις, στην Ιστορία, δεν έχει καταγραφεί εργατικό κίνημα, που να πήγε τα πράγματα μπροστά δίχως να παλεύει στο φως της μέρας για τα δίκια της τάξης του. Που σημαίνει: Ασε τους τυφλοπόντικες να το παλεύουν μεταξύ τους. Εσύ εκεί: Στο φως της μέρας, εργάτη τον εργάτη, οργάνωση της πάλης, προβολή του δικού σου κόσμου ως μονόδρομου. Κι άμα 'ρθει η στιγμή να οργανώσεις τη δική σου άμυνα στην αντεπανάσταση, θα βρεις την άκρη. Μέχρι τότε, μακριά κι αλάργα απ' όλο αυτό το συρφετό, που σου λέει πως είναι «εθνικό συμφέρον» η ύπαρξή του στο σκοτάδι. Κανένα ξεβράκωμα δεν έβλαψε.

Οσο για τις νύχτες, στο χέρι σου είναι να γίνουνε κι αυτές φωτεινές. Ξέρεις πώς...