«Είμεθα ένα τίποτα. Ο θάνατος νικά. Δεν ωφελεί κι αν παίρνομε πολλά ιατρικά. Τι μένει αν πεθάνομεν; Σας ερωτώ τι μένει; Πολλοί σοφοί απήντησαν πως τίποτε δε μένει» (Μποστ). Κι όμως μένουν πολλά, όταν οι άνθρωποι αφήνουν τα ίχνη τους. Στον σκιτσογράφο, γελοιογράφο, θεατρικό συγγραφέα και ζωγράφο Μέντη Μποσταντζόγλου ή «Μποστ», είναι αφιερωμένη η βραδιά της Τρίτης 13 του Δεκέμβρη, που διοργανώνει το θέατρο «Στοά», στις 8.30 το βράδυ, δέκα χρόνια μετά...

O Μέντης Μποσταντζόγλου, γνωστός ως Μποστ, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1918. Παρακολούθησε για ένα εξάμηνο μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ξεκίνησε την καριέρα του εικονογραφώντας παιδικά βιβλία και περιοδικά. Αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική γελοιογραφία και το χρονογράφημα. Συνάμα αφιερώθηκε στη ζωγραφική και το θέατρο. Το 1966 εγκαινίασε κατάστημα με την επωνυμία «Λαϊκάς Εικόνας», διακοσμώντας πάνω από 27.000 αντικείμενα δώρων με έναν εντελώς δικό του πρωτότυπο τρόπο, γράφοντας, επιπλέον, ανορθόγραφα. Εγραψε πάνω από 10 θεατρικά έργα, πολλά βιβλία και πραγματοποίησε 16 ατομικές εκθέσεις. Ο Μποστ κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και τη μνήμη των ανθρώπων της μεταπολεμικής γενιάς. Εφυγε από τη ζωή στις 13 Δεκέμβρη του 1995.

«Το 1962 είχα γράψει τη "Φαύστα", το 1982 τη "Μαρία Πενταγιώτισσα". Γράφοντας τη "Φαύστα", είχα την αφέλεια να πιστεύω ότι γελοιοποιώντας την καθαρεύουσα ίσως μπορούσα να συμβάλω κι εγώ στην ταχύτερη καθιέρωση της δημοτικής... Βάλτε έναν προϊστάμενο πυροσβεστικής υπηρεσίας, μπροστά σε μια κάμερα τηλεοράσεως και ρωτήστε τον, με ευγένεια, πώς άρχισε η φωτιά. Θα σας απαντήσει με ετοιμότητα και φραστικό πλούτο ότι "η πυρκαγιά εξεδηλώθη το πρώτον εις την πλήρη ευφλέκτων υλών αποθήκην της παρακείμενης οικοδομής κ.λπ.". Διά τον πυροσβέστην δεν υπάρχει "φωτιά" όπως και διά τον τροχονόμον δεν υπάρχει "αμάξι" και "αυτοκίνητον" αλλά όχημα. Η δημοτική είναι "ύποπτη" και σπάνια χρησιμοποιείται» (Μποστ).