Η κυβέρνηση ξετυλίγει την αντεργατική της επίθεση και με το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ επιχειρεί να ισοπεδώσει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτές, να τα «εξομοιώσει» με τη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα, να ρίξει και τα τελευταία εμπόδια για την παραπέρα ιδιωτικοποίησή τους. Σε αυτή την επίθεση, δεν είναι μόνη της. Πίσω της, ως κρυφές ή φανερές εφεδρείες προβάλλουν και άλλες δυνάμεις.

Πρώτος και καλύτερος σύμμαχος το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ. Που παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του φιλικού του Τύπου, να το παρουσιάσει, ως υπέρμαχο των ΔΕΚΟ, δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός, ότι τάσσεται ουσιαστικά υπέρ των αλλαγών και εγκαλεί την κυβέρνηση, γιατί τις ανατροπές αυτές δεν τις κάνει έχοντας εξασφαλίσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση. Η στάση άλλωστε του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική. Μήπως δεν είναι αυτό, που για μια δεκαετία έσυρε το χορό των ιδιωτικοποιήσεων; Δεν ήταν αυτό που άνοιξε διάπλατα την πόρτα των πρώην ΔΕΚΟ στους θεσμικούς επενδυτές, παραδίδοντας τις υποδομές της χώρας και βασικές κοινωνικές υπηρεσίες στους ιδιώτες και στους περίφημους νόμους της αγοράς; Αυτό δεν κάρφωσε τα πρώτα καρφιά, στο πακέτο της ευελιξίας, με τους χιλιάδες εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ να εργάζονται με μερική απασχόληση, να είναι δούλοι των εργολάβων, να είναι εργαζόμενοι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας;

Δίπλα από το ΠΑΣΟΚ, συμβαδίζει ο ΣΕΒ. Εχοντας εξασφαλίσει μέσα από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης βασικά προνόμια για τους «επενδυτές» - μέλη του, σε βάρος των εργαζομένων, παλιών και νέων, και ενώ χαιρετίζει την πρωτοβουλία της ΝΔ, ως θετική, δε στοιχίζει τίποτα στην ηγεσία του ΣΕΒ, να μιλάει για την ανάγκη «κοινωνικής ειρήνης» και να «διαφοροποιείται», στα επιμέρους. Αλλωστε, ο ΣΕΒ, ξέρει να επιμένει στο κυρίως μενού και όχι στο επιδόρπιο...

Πίσω όμως απ' αυτούς, ως κρυφή εφεδρεία της κυβέρνησης, προβάλει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Υποτίθεται ότι εμφανίζεται να «φωνάζει» για τα δικαιώματα των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Και όμως η ίδια τοποθετείται ξεκάθαρα υπέρ της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ. Κάνει να μην καταλαβαίνει ότι το μεγάλο κεφάλαιο μπήκε και θα συνεχίζει να μπαίνει στις ΔΕΚΟ, όχι βέβαια για να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η πλειοψηφία εμφανίζεται να θέλει και το σκύλο των βιομηχάνων χορτάτο και την πίτα των εργαζομένων αφάγωτη. Παραπλανεί τους εργαζόμενους. Κοροϊδεύει ξεδιάντροπα, όταν τόσα χρόνια μπροστά στον οδοστρωτήρα του «εκσυγχρονισμού» ξεπούλησε τα πάντα. Το ίδιο κάνει και σήμερα. Παλιά της τέχνη κόσκινο!

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο, παρά να συγκρουστούν μετωπικά με την κυβέρνηση και με όλες τις εφεδρείες της. Να αποκαλύψουν και να καταδικάσουν όχι μόνο το ΣΕΒ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Να πάνε μαζικά στην απεργία στις 14 Δεκέμβρη, με το πλαίσιο διεκδίκησης του ΠΑΜΕ. Να παλέψουν για να μην περάσει το νομοσχέδιο έκτρωμα, έχοντας καθαρό μέτωπο ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τα μέτρα που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις και σε όλους τους φορείς τους.