Πολλά και διάφορα, πολλές φορές αντιφατικά και αντικρουόμενα, γράφονται και λέγονται τις μέρες αυτές, με αφορμή την εξέγερση των «αθλίων» στο Παρίσι και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Οπως όλα δείχνουν, όμως, οι ρίζες του αυθόρμητου ξεσηκωμού οδηγούν στην εντεινόμενη φτώχεια, τη μαζική ανεργία, την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση, που σφραγίζουν τη ζωή εκατομμυρίων Γάλλων, κυρίως νέων. Και μπορεί, ανάμεσα στους τελευταίους, να έχουν ειδικό βάρος οι καταγόμενοι από χώρες της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής ή άλλες πρώην γαλλικές αποικίες, αλλά δε λείπουν και οι αυτόχθονες Γάλλοι ή 2ης και 3ης γενιάς μετανάστες από ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Πορτογάλοι).

Κι όλ' αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα, που τα τελευταία χρόνια έχει ξεπεράσει ακόμη και τις ΗΠΑ στην ωριαία παραγωγικότητα της εργασίας και προβάλλεται ως παράδειγμα του «ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους». Ποια είναι η αλήθεια που κρύβεται από πίσω; Ο σύγχρονος καπιταλισμός και η λογική του «ευρωμονόδρομου», είτε με την κεντροαριστερή, είτε με την κεντροδεξιά ή όποια άλλη έκφρασή της, οξύνουν στο έπακρο τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες. Κάνουν τους λίγους κεφαλαιοκράτες συνεχώς πλουσιότερους και ισχυρότερους και τους πολλούς φτωχούς ακόμη περισσότερους και φτωχότερους. Και η πορεία αυτή δεν αντιστρέφεται με «μπαλώματα» και «ασπιρίνες», χωρίς τις αναγκαίες ριζικές πολιτικές αλλαγές.