Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και ο χυδαίος αντικομμουνισμός αποδείχνονται για άλλη μια φορά στρατηγικές επιλογές στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μετά την πρόταση ψηφίσματος του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «καταδίκη του κομμουνισμού» και την υποκριτική όσο και αποκαλυπτική άρνηση - με τον ισχυρισμό ότι δεν «εμπίπτει στο πεδίο αρμοδιότητας των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης» - του Συμβουλίου της ΕΕ να απαντήσει στη σχετική Ερώτηση που είχε καταθέσει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Τούσσας, η ΕΕ αναλαμβάνει η ίδια πλέον το ρόλο του άμεσου διαστρεβλωτή και συκοφάντη των κομμουνιστικών ιδεών. Γι' αυτό το ρόλο επιστράτευσε την Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας!

Συγκεκριμένα, στην έκθεσή της για το πρόγραμμα «Πολιτισμός 2007 - 2013» προς την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που πραγματοποιήθηκε πριν δύο βδομάδες, η Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας περιλαμβάνει και τη «γνωμοδότηση» της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρονται τα εξής (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Στήριξη των οργανώσεων που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον πολιτιστικό τομέα καθώς και των ενεργειών που αποσκοπούν, αφ' ενός, στο να προστατεύσουν και να διατηρήσουν ζωντανούς στη συλλογική μνήμη τους κυριότερους χώρους και τα αρχεία που συνδέονται με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη, ιδίως με τη μεταφορά και τον εγκλεισμό άμαχων πληθυσμών, και που συμβολίζονται από τα μνημεία που έχουν ανεγερθεί στα πρώην στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε άλλους τόπους μαζικών μαρτυρίων και εκτελέσεων αμάχων, θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού, και, αφ' ετέρου, στο να διαιωνίσουν τη μνήμη εκείνων που χάθηκαν στα στρατόπεδα αυτά, με σκοπό να σφυρηλατηθεί η δημοκρατική συνείδηση και να προαχθεί η ειρήνη». Δηλαδή, η λεγόμενη Επιτροπή Πολιτισμού της ΕΕ επιχειρεί να δηλητηριάσει τις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης με τις ξοφλημένες θεωρίες, που βάζουν στην ίδια μοίρα τα εγκλήματα του ναζισμού με τον ηρωικό αγώνα των λαών ενάντιά του και ιδιαίτερα τον αγώνα και τη νίκη του σοβιετικού λαού με καθοδηγητή το Κομμουνιστικό Κόμμα, που ηγέτης του τότε ήταν ο Στάλιν.

Στην «Αιτιολόγηση» της παραπάνω «γνωμοδότησης», το αντικομμουνιστικό «παραλήρημα» αγγίζει δυσθεώρητα ...βάθη αφού πλέον η προσπάθεια με τα ψέματα να δημιουργηθεί «πραγματικότητα» ξεπερνά κάθε αρρωστημένη φαντασία (οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Θα πρέπει να τύχουν ειδικής προσοχής τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη του εικοστού αιώνα που προκάλεσαν ανθρώπινες απώλειες και καταστροφές σε πρωτοφανή κλίμακα και με πρωτοφανή τρόπο στην ιστορία του ανθρώπου. Η τροπολογία αποβλέπει να περιληφθεί στο πρόγραμμα Πολιτισμός 2007 μια πληρέστερη και γενικότερη διατύπωση από αυτήν που προτείνεται στην αιτιολογική έκθεση, που μνημονεύει μόνο τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα εγκλήματα του ναζισμού δεν καλύπτουν όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στον 20ό αιώνα. Δεν πρέπει να λησμονούνται τα εγκλήματα του σταλινισμού, του οποίου τα θύματα υπολογίζονται σε 100 εκατομμύρια νεκρούς (σ.σ.: Αυτό και αν είναι η υπερβολή της φαντασίας και του ψέματος, γιατί αν ήταν πραγματικότητα σήμαινε αφανισμό του σοβιετικού λαού, ο οποίος βεβαίως όχι μόνο δεν αφανίστηκε, αλλά μεγαλούργησε τόσο στον πόλεμο αφού ο δικός του αγώνας καθόρισε την ήττα των χιτλερικών, αλλά μεγαλούργησε και μετά τον πόλεμο ανοικοδομώντας την κατεστραμμένη σοσιαλιστική του χώρα).

Το σταλινικό καθεστώς κατέφευγε σε κάθε είδους εκτελέσεις αμάχων: Χρησιμοποιούσε το αέριο, το δηλητήριο ή άφηνε τα θύματα να πεθάνουν από την πείνα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν στα βάθη της Ρωσίας, όλες οι εθνότητες μετακινήθηκαν. Στις φυλακές και στα γκούλαγκ, χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι υπέστησαν θηριώδη καταπίεση. Η τροπολογία αποβλέπει στη διεύρυνση του ορίζοντα, ούτως ώστε να διατηρηθεί η ανάμνηση όλων των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας»!

Και καταλήγει: «Η γέννηση της Ευρώπης κατέστησε εφικτή την ειρηνική διαβίωση για μια πεντηκονταετία (σ.σ.: Δεδομένου ότι από τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έχουν περάσει 60 χρόνια, είναι φανερό εδώ ότι η ΕΕ όχι μόνο θέλει να «ξαναγράψει» την Ιστορία ακόμη και ημερολογιακά, θεωρώντας «Ευρώπη» ...τη θεσμική της εμφάνιση(!), αλλά και να αφανίσει από τη μνήμη των λαών τον ηρωισμό των κομμουνιστών στον πόλεμο και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών). Μόνη η ανάμνηση ιστορικών γεγονότων και προσώπων που σημάδεψαν με δραματικό τρόπο το παρελθόν μας δεν αρκεί για να κρατηθεί μακριά ο κίνδυνος συγκρούσεων και να εξασφαλιστεί ότι ορισμένα γεγονότα δε θα επαναληφθούν. Η ανάμνηση πρέπει να χρησιμεύει για να αναπτύσσεται η δημοκρατική συνείδηση και για να συνειδητοποιείται ότι ένα καλύτερο μέλλον είναι δυνατό μόνο με τη διασφάλιση της ειρήνης»!

Αλλά και μόνο το γεγονός ότι η ΕΕ δε θεωρεί πρόβλημα πως τα κράτη-μέλη της στη Βαλτική τιμούν τους ναζί, αρκεί για να γίνει κατανοητή τόσο η τροπολογία του Κοινοβουλίου, όσο, ακόμη περισσότερο, η «εμμονή» των διαφόρων επιτροπών της ΕΕ στη «θεσμοθέτηση» του αντικομμουνισμού. Επιπλέον, είναι γνωστό ποιες «πολιτιστικές οργανώσεις» πριμοδοτεί η ΕΕ και δεν το κρύβει: Αυτές που «αναδεικνύουν» τα πολιτιστικά στοιχεία «ευρωπαϊκής σημασίας». Δηλαδή, τον πολιτισμό που υπηρετεί τους στόχους του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Κάτι που διαπερνά ως στόχος όλη την απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον πολιτισμό.

Η εν λόγω έκθεση για τον πολιτισμό - με άλλες επιμέρους τροπολογίες που δεν αλλάζουν την ουσία της - υιοθετήθηκε πλήρως από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά στην πρόσδεση του πολιτισμού στο κεφάλαιο, το Κοινοβούλιο είναι πολύ συγκεκριμένο: «Ο πολιτιστικός τομέας αποτελεί από μόνος του σημαντική πηγή απασχόλησης και, επιπλέον, υπάρχει σαφής συνδετικός κρίκος μεταξύ των επενδύσεων στον πολιτισμό και της οικονομικής ανάπτυξης. Είναι ουσιώδες ο τομέας του πολιτισμού να συμβάλλει και να διαδραματίζει ρόλο στις ευρύτερες ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να ενισχυθεί η θέση της πολιτιστικής βιομηχανίας στις εξελίξεις που συμβαίνουν στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας, διότι η βιομηχανία αυτή συμβάλλει ολοένα και περισσότερο στην ευρωπαϊκή οικονομία».

Σε άλλο σημείο αναφέρεται (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Προκειμένου να υλοποιηθεί επιτυχώς η στρατηγική της Λισαβόνας και να δημιουργηθεί μια εξαιρετικά ανταγωνιστική οικονομία βασισμένη στη γνώση που θα έχει τη λαϊκή κατανόηση και υποστήριξη, οι εξειδικευμένες γνώσεις πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα ευρύτερο πολιτιστικό πλαίσιο, και για το λόγο αυτό είναι σημαντική η ενίσχυση των πολιτιστικών πολιτικών σε περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».

Η υπογραμμισμένη φράση αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τον «καημό» της ΕΕ για το πώς θα χειραγωγηθούν οι λαϊκές συνειδήσεις, όχι μόνο για να «περάσει» με λιγότερες κοινωνικές «εκρήξεις» η στρατηγική της Λισαβόνας για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, αλλά και για να «εδραιωθεί» σε καλύτερες θέσεις αυτό το κεφάλαιο στις «αγορές», κυρίως της Α. Ευρώπης, όπου οι ΗΠΑ - ιδίως στον οπτικοακουστικό τομέα - «αλωνίζουν» ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο.

Ακόμη μία απόδειξη πως όλα τα «σφυριά» της ΕΕ στον τομέα του πολιτισμού «χτυπούν» υπέρ της λεγόμενης ολοκλήρωσής της αποτελεί και η παράγραφος της απόφασης που αφορά στις πολιτιστικές ανταλλαγές. Εχοντας ξεκαθαρίσει πως ο λόγος γίνεται για ανάδειξη του πολιτισμού «ευρωπαϊκής σημασίας», σημειώνεται (σ.σ.: Οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Είναι αναγκαίο να δοθεί ώθηση στη συνεργασία και στις πολιτιστικές ανταλλαγές έτσι ώστε να γίνεται σεβαστή και να προωθείται η πολυμορφία των γλωσσών και των πολιτισμών στην Ευρώπη και να βελτιωθεί η γνώση των Ευρωπαίων πολιτών σχετικά με τους διαφορετικούς από τον πολιτισμό της χώρας τους πολιτισμούς της Ευρώπης, αυξάνοντας παράλληλα την ευαισθητοποίησή τους σχετικά με την κοινή ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά που μοιράζονται. Η προώθηση της πολιτιστικής και της γλωσσικής συνεργασίας και πολυμορφίας συμβάλλει, με αυτό τον τρόπο, ώστε η ευρωπαϊκή ιθαγένεια να καταστεί απτή πραγματικότητα μέσω της ενθάρρυνσης της άμεσης συμμετοχής των Ευρωπαίων πολιτών στη διαδικασία ολοκλήρωσης». Επίσης: «Η πλήρης αποδοχή από τους πολίτες και η συμμετοχή τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προϋποθέτει ότι θα αναδεικνύονται περισσότερο οι κοινές αξίες και πολιτιστικές τους ρίζες ως βασικό στοιχείο της ταυτότητάς τους (...)».

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το πρόγραμμα «Πολιτισμός 2007 -2013» συγκεκριμενοποιεί το πώς η καλλιτεχνική δημιουργία θα υπαχθεί στις ανάγκες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να ανταγωνιστεί τους άλλους ιμπεριαλιστικούς πόλους. Παράλληλα, «γνωμοδοτήσεις», όπως αυτή που παρατίθεται αρχικά, διαφόρων «επιτροπών» και οργάνων της ΕΕ αποδεικνύουν περίτρανα πως κάθε νέα επίθεση στην εργατική τάξη «συνοδεύεται» πάντα με τον πλέον απροκάλυπτο και χυδαίο αντικομμουνισμό.