Ο διεθνώς κορυφαίος, σήμερα, δραματουργός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Χάρολντ Πίντερ, δηλώνοντας πως δε θα ξαναγράψει θέατρο, ξαναστράφηκε στην ποίηση. Μαθητής ακόμη, έγινε «δοκιμαστής» της ποίησης, γράφοντας το 1948 το ποίημα «Σχολική ζωή». Με αυτό αρχίζει η συλλογή ποιημάτων του, γραμμένων στα χρόνια 1948-2004, που μετέφρασε ο Νίνος Φένεκ-Μικελίδη («Κέδρος»). Ποιήματα, που αντανακλούν τη σχέση του Πίντερ με το θέατρο, την υπαινικτικότητα της δραματουργίας του, την κοινωνικά οργισμένη, προοδευτική σκέψη του: Δίνουμε σπαράγματα στίχων του. «Ποίημα»: «Μην κοιτάς./ Ετοιμος είν' ο κόσμος να διαλυθεί./ Ο κόσμος τα φώτα του ετοιμάζει να σβήσει/και στου σκοταδιού του το πηγάδι να μας μαντρώσει,/(...) όπου θα σκοτώσουμε ή θα πεθάνουμε ή θα χορέψουμε (...) για να διαπραγματευτούμε ξανά την αρχική τιμή μας». «Ο παλιός καιρός»: «Λοιπόν, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα./ Ολες οι δημοκρατίες/(όλες οι δημοκρατίες)/ μας υποστήριζαν./Ετσι, έπρεπε να σκοτώσουμε μερικούς./ Και τι μ' αυτό;/ Οι αριστεροί σκοτώνονται./(...)Πάντως όλες οι δημοκρατίες/(όλες οι δημοκρατίες)/ μας υποστήριζαν./ Ελεγαν: απλά μην/ πείτε σε κανέναν πως σας υποστηρίζαμε./(...)Απλά σκοτώστε τους./». «Ειδική σχέση (ΗΠΑ/Ηνωμένο Βασίλειο)» (2004): Οι βόμβες σκάνε/ Οι γάμπες σκάνε/ Τα κεφάλια σκάνε/(...) Τα κεφάλια σκάνε/ Οι γάμπες σκάνε/ Η λαγνεία φουντώνει/ Οι νεκροί βρωμάνε/ Τα φώτα σβήνουν/(...)Ενας άντρας υποκλίνεται μπροστά σ' άλλον άντρα/ Και ρουφά τη λαγνεία του».