Με την προτροπή να συνεχιστεί ακόμα πιο ουσιαστική η συζήτηση στο χώρο των εκπαιδευτικών μετά τη Συνδιάσκεψη και με συγκεκριμένη και ειδική θεματολογία, προχώρησε στο κλείσιμο της συζήτησης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

«Δεν αρκεί, υπογράμμισε, για να φτάσεις πραγματικά στη νεολαία ακόμα και η πιο ολοκληρωμένη κριτική για το καπιταλιστικό σύστημα, για την Παιδεία και για τις άλλες πλευρές της κοινωνικής ζωής που την αφορούν». Αντίθετα, «θέλει ταυτόχρονα να δώσεις το παράδειγμα, την εναλλακτική λύση, το θετικό. Περισσότερο, ενδεχομένως από τους ενήλικες, όσο πιο μικρό είναι το παιδί, δεν μπορεί να διδαχτεί με την κριτική και πολύ περισσότερο με τα σχήματα, με τις εντολές, με τις διαταγές και με πολλά πρέπει».

Στο σημείο αυτό, επισημαίνοντας και το ρόλο του ΚΚΕ, σημείωσε ότι «το Κόμμα, δεν είναι βέβαια εκπαιδευτικός οργανισμός αλλά ασκεί διαπαιδαγωγητικό ρόλο και σε αυτόν τον τομέα πρέπει να κάνουμε πάρα πολλή δουλιά. Το παράδειγμα παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο. Σε πολλά πράγματα δε χρειάζεται να βάλεις "πρέπει", να πεις χρειάζεται να κάνουμε τούτο ή το άλλο. Το παράδειγμα είναι εκείνο που παρακινεί. Η κριτική και το θετικό, πρέπει να εναρμονίζονται πολύ περισσότερο στη νεολαία». Και τόνισε ότι «στη νεολαία πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα να συμμετέχει, να μην είναι παθητικός ακροατής».

Στεκόμενη στη συζήτηση που προηγήθηκε, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ότι «σωστά γενικά ως Κόμμα ασκούμε κριτική σήμερα στις λεγόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, αυτό, όμως, να μην οδηγήσει στην αποστροφή γενικά στο σχολείο, στη μόρφωση».

Συμφωνώντας και με τους εκπαιδευτικούς που προηγουμένως είχαν μιλήσει, υπογράμμισε ότι πρέπει «το Κόμμα να δουλεύει επιθετικά στη νεολαία, όχι στη μορφή αλλά με τις ιδέες, τις πρωτοπόρες μορφές και την αποφασιστικότητα να συγκρούεται με διάφορες απόψεις», κυρίως μέσα στο σχολείο, στον κλάδο των εκπαιδευτικών και γενικότερα. «Η σύγκρουση να πείθει, όχι να χρησιμοποιεί όπλα με "σφαίρες" που δεν είναι εύστοχες».

Κλείνοντας την ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι «δεν είναι μοιραίο ο εργαζόμενος να είναι αγράμματος. Ο Μαρξ ποτέ δεν είπε ότι η εργατική τάξη καθορίζεται από το επίπεδο της γνώσης της». Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι υπάρχει θέμα αναβάθμισης του ρόλου, της αποστολής της εργατικής τάξης ακόμα και μέσα στο Κόμμα. Υπογράμμισε ότι είναι λάθος να ταυτίζεται ο εργάτης ή η εργάτρια με μειωμένες απαιτήσεις στην πολιτική και ιδεολογική μόρφωση. Ειδικά για τους εκπαιδευτικούς, που είναι εργάτες του πνεύματος, η απαίτηση είναι φυσικά πολύ μεγαλύτερη.