«Η δικογραφία κατά του ιμπεριαλισμού περιλαμβάνει σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, πολέμους, εισβολές, δολοφονίες, οικονομικούς πολέμους, αποικιοκρατία, γενοκτονίες, εκμετάλλευση των εργαζομένων, καταστροφή του περιβάλλοντος, χρήση πυρηνικών - χημικών - βιολογικών όπλων, ανατροπή δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών, βασανιστήρια, παραβίαση δημοκρατικών δικαιωμάτων, τερατογενέσεις...

Αυτές είναι οι πολιτικές όλων των ιμπεριαλιστικών και νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Αυτές είναι οι πολιτικές που παράγουν φτώχεια, που οδηγούν σε περικοπές στην υγεία, την Παιδεία, τις κοινωνικές παροχές. Αυτές είναι οι επιπτώσεις όλων των μορφών του ιμπεριαλισμού. Περιλαμβάνοντας τις ΗΠΑ, τον έλεγχο της αγοράς από τις πολυεθνικές, την πολιτική του ΔΝΤ, του ΠΟΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που διαμορφώνουν την παγκόσμια πολιτική των χωρών.

Αυτά τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα πρέπει να τιμωρηθούν.

Κηρύσσουμε ένοχο όλων των παραπάνω κατηγοριών τον ιμπεριαλισμό και τον καταδικάζουμε. Κηρύσσουμε τον Τζ. Μπους ένοχο για όλα τα παραπάνω αδικήματα και απαιτούμε να εξεταστεί από διεθνές δικαστικό σώμα.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν όλες τις μορφές πάλης για να βρουν έναν καλύτερο κόσμο, το σοσιαλισμό».

Σε αυτή την ετυμηγορία κατέληξε το «Διεθνές Αντιιμπεριαλιστικό Δικαστήριο», που πραγματοποιήθηκε στις 13 και 14 Αυγούστου, στο πλαίσιο του 16^ου ΠΦΝΦ.

Η δίκη εκτυλίχτηκε σε κλίμα ενθουσιασμού και αγωνιστικής αλληλεγγύης στο κατάμεστο γήπεδο «Πολύεδρο» του Καράκας. Κατά τη διάρκεια των καταθέσεων των μαρτύρων, την προσήλωση διέκοπταν τα ένθερμα δείγματα φιλίας και αλληλεγγύης στους λαούς που έχουν υποφέρει από τον ιμπεριαλισμό. Χειροκροτήματα, συνθήματα σε κάθε γλώσσα, σηκωμένες γροθιές και όρκοι υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαών παρεμβάλλονταν στη διαδικασία, δίνοντας πνοή αγώνα σε μια δίκη κατά εκείνων που ζουν αφαιρώντας δικαιώματα από το λαό.

Ο χώρος είχε διαμορφωθεί σε αίθουσα δικαστηρίου, ενώ η ομάδα των δικαστών απαρτιζόταν από προσωπικότητες του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Οι καταθέσεις αναφέρονταν σε θεματικές ενότητες, περιλαμβάνοντας στοιχεία από τις επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων και περιορισμών, επιθέσεις και παραβιάσεις της εθνικής ανεξαρτησίας, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκμετάλλευση των λαών και των εργαζομένων.

Ηταν μια δίκη διαφορετική. Βασισμένη όχι στην «τυφλή δικαιοσύνη» των ιμπεριαλιστών. Οπως σημείωσε στην αρχή της δίκης ο Χοσέ Βινσέντε Ρανχέλ, αντιπρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, ο οποίος προήδρευε της διαδικασίας: «Πρέπει να το πούμε καθαρά. Η δίκη δεν εξασφαλίζει αμεροληψία. Εξασφαλίζει το σεβασμό της αλήθειας, το σεβασμό στους λαούς».

«Είναι μια ιστορική δίκη, πρόσθεσε. Δεν έχει νομικό υπόβαθρο, αλλά είναι απαραίτητη, πατάει σε πραγματικές αιτίες. Πολλά θα ειπωθούν, γεγονότα θα αποκαλυφτούν, στοιχεία θα έρθουν στην επιφάνεια. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε εκ μέρους της ανθρωπότητας».

Ανάμεσα στους μάρτυρες ήταν και η Ελσα Ζαμπέτα, οικονομολόγος, η οποία στην κατάθεσή της τόνισε ότι τα «λεγόμενα εργατικά ατυχήματα είναι εγκλήματα κατά της εργατικής τάξης, καθώς δεν έχουν χαρακτήρα ατυχήματος, αλλά αποτελούν επιλογή των ιμπεριαλιστών να θυσιάσουν τη ζωή των εργατών στο βωμό του μεγαλύτερου κέρδους».

Στη δίκη κατέθεσε ο Μάρνταν Κούβικ, από τη Γιουγκοσλαβία, ο οποίος περιέγραψε με μελανά χρώματα τις επιπτώσεις στη χώρα και το λαό της από τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ.

Στην κατάθεσή της η Σταυρούλα από την Κύπρο εξήγησε πώς η πολιτική του ιμπεριαλισμού έχει οδηγήσει στη διχοτόμηση της Νήσου, ενώ απαρίθμησε τους νεκρούς και αγνοούμενους της εισβολής στην Κύπρο.

Εν μέσω χειροκροτημάτων ανέβηκε στο βήμα η Ιρμα Γκονζάλες, κόρη του Ρενέ, ενός από τους πέντε Κουβανούς ήρωες, η οποία συγκινημένη τόνισε ότι «το καθήκον των πέντε ηρώων ήταν να προστατεύσουν τη χώρα τους, να σώσουν ανθρώπινες ζωές και να σταματήσουν τρομοκρατικές οργανώσεις».

Η Χέιζελ Αγουιάρ Πάρδο, Κουβανή φοιτήτρια, κατέθεσε στο δικαστήριο το προσωπικό της βίωμα από τις επιπτώσεις του εμπάργκο που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Κούβα. Η ίδια έχει χάσει την όρασή της, κάτι που θα μπορούσε να είχε προλάβει αν μπορούσε να υποβληθεί σε εγχείρηση στις ΗΠΑ και έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή που επίσης μόνο στις ΗΠΑ υπάρχει. «Ο ιμπεριαλισμός μου πήρε την όραση, αλλά μπορώ να δω το φως της αλήθειας που εκείνοι δεν μπορούν».

Αίσθηση προκάλεσε ακόμη η κατάθεση του προέδρου του Κοινοβουλίου της Κούβας, Ρικάντο Αλαρκόν ντε Κεσάδα, ο οποίος σημείωσε ότι «η πολιτική του ιμπεριαλισμού από την πρώτη στιγμή της επανάστασης ήταν να προκαλέσει πείνα και απόγνωση στο λαό της Κούβας. Μια πολιτική γενοκτονίας με στόχο να δημιουργήσει εσωτερική αντιπολίτευση την οποία υποστηρίζουν με αδρή οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό».

Οι συνολικά 30 μάρτυρες κατέθεσαν τα βιώματά τους από τις επιπτώσεις της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού στη χώρα τους. Βιετνάμ, Παλαιστίνη, Κολομβία, Αργεντινή, Πόρτο Ρίκο, Μεξικό, Βραζιλία, Αργεντινή, Τανζανία, Δυτική Σαχάρα, Κολομβία, Βόρεια Κορέα, Γιουγκοσλαβία, Κύπρος, Βενεζουέλα, Κούβα... Ολες έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα του ιμπεριαλισμού. Δε βγήκαν όλες νικήτριες και ακόμα και όσες το κατάφεραν βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση μαζί του.

Τελευταίος μάρτυρας ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες Φρίας, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε ότι κατηγορούμενος «δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το οποίο έχει διάφορες μορφές και διάφορα πρόσωπα, αλλά είναι ιμπεριαλισμός».

«Ο στόχος μας είναι όχι μόνο να καταδικάσουμε τον ιμπεριαλισμό, αλλά να ξυπνήσουμε τη δύναμη που έχουμε μέσα μας, να γίνουμε μια αστραπή που θα φωτίσει τον κόσμο. Γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε κίνδυνο». Διαφοροποιώντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ από το λαό της, κάλεσε το λαό των ΗΠΑ, αλλά και όλου του κόσμου να συμβάλει στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Κλείνοντας την κατάθεσή του υπογράμμισε ότι «"ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός" μόνο αν εμείς τον δημιουργήσουμε. Εδώ, στο ΠΦΝΦ, νέοι από το Βιετνάμ μέχρι τις ΗΠΑ και από τον Καναδά μέχρι το Μπουένος Αϊρες διαμορφώνουν την ιστορία. Η δίκη μπορεί να ολοκληρώνεται, αλλά δεν τελειώνει σήμερα. Πρέπει να μετουσιωθεί σε καθημερινή μάχη για να νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό».