Η αεροπορική τραγωδία της περασμένης Κυριακής τύλιξε στο πένθος την Κύπρο και την Ελλάδα. Μεγάλος είναι ο πόνος και η θλίψη όλων για τα θύματα και βαθιά τα αισθήματα συμπαράστασης στις οικογένειές τους που θρηνούν. Ομως, ταυτόχρονα, το τραγικό αυτό δυστύχημα δεν μπορεί παρά να προκαλεί και οργή και αγανάκτηση. Ο χαμός των 121 ανθρώπων ήταν άδικος. Δεν ήταν αποτέλεσμα αυτού που λέει ο λαός μας της «κακιάς ώρας», αλλά ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Τώρα κυβερνήσεις και ειδικοί ψάχνουν να βρουν τι έφταιξε. Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει κάποιο πόρισμα για τις αιτίες που προκάλεσαν την πτώση του αεροσκάφους. Και μετά από δικαστικούς αγώνες, που θα είναι, ως συνήθως, και μακροχρόνιοι, ίσως επιβληθούν και κάποιες ποινές. Ομως, πάλι ως συνήθως, οι πραγματικοί ένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί δεν πρόκειται να τιμωρηθούν.

Οπως και σε όλα τα μαζικά δυστυχήματα («ΣΑΜΙΝΑ», Τέμπη, «ΡΙΚΟΜΕΞ», κ.ά.), πίσω από αυτήν την τελευταία αεροπορική τραγωδία βρίσκεται το δολοφονικό καπιταλιστικό κέρδος. Το ταξίδι προς το θάνατο των 121 επιβατών του αεροπλάνου της ιδιωτικής εταιρίας «HELIOS» έγινε στον «Ανοιχτό» και «Ενιαίο» Ευρωπαϊκό Ουρανό. Ετσι ονόμασαν οι θιασώτες της «παγκοσμιοποίησης» και της ΟΝΕ την πλήρη απελευθέρωση των αερομεταφορών (με τη σύμφωνη γνώμη βέβαια της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ).

Με άλλοθι την «ανταγωνιστικότητα» και την «αποτελεσματικότητα» και στόχο την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, οι αερομεταφορές έγιναν ξέφραγο αμπέλι. Ξεφύτρωσαν παντού κάθε λογής αεροπορικές εταιρίες, άλλες από τις υπάρχουσες κρατικές πουλήθηκαν, συγχωνεύτηκαν ή εξαγοράστηκαν. Με αεροπλάνα προβληματικά και κακοσυντηρημένα, με προσωπικό όχι πάντα επαρκώς εκπαιδευμένο και ταυτόχρονα εξαναγκασμένο να εργάζεται σε εντατικούς ρυθμούς. Ετσι, στο ιπτάμενο φέρετρο της «HELIOS», χωρίς να το γνωρίζουν, ρισκάριζαν καθημερινά τη ζωή τους εκατοντάδες επιβάτες. Και το μοιραίο ήταν θέμα χρόνου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεθνούς Ενωσης Αερομεταφορών, τα αεροπορικά δυστυχήματα έχουν αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και τα περισσότερα από αυτά αφορούν στις λεγόμενες εταιρίες χαμηλού κόστους.

Τα πραγματικά αίτια του τραγικού δυστυχήματος πρέπει να έρθουν στο φως και όλοι οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν. Ομως, αυτό δεν αρκεί. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν τα μαζικά δυστυχήματα-εγκλήματα. Η κατάσταση αυτή θα συνεχίζεται όσο δεν αναδεικνύεται η κύρια αιτία: Η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών και των λαϊκών αναγκών. Ηθικός αυτουργός αυτών των εγκλημάτων είναι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Που δε λογαριάζει ανθρώπινες ζωές μπροστά στο κέρδος.

Οι εναέριες μεταφορές, όπως και οι χερσαίες και οι θαλάσσιες (αλλά και γενικότερα οι λαϊκές ανάγκες Υγεία, διατροφή, στέγη, Παιδεία, κλπ.) δεν μπορεί να είναι εμπορεύματα, αλλά κοινωνικά αγαθά. Ολες οι αεροπορικές υπηρεσίες πρέπει να είναι δημόσιες, υψηλής ποιότητας και ασφάλειας, ενταγμένες σε έναν κεντρικό προγραμματισμό ανάπτυξης, να βρίσκονται στην υπηρεσία του λαού και όχι του μεγάλου κεφαλαίου. Ομως, για να γίνει αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και η λαϊκή εξουσία που θα οργανώσει την κοινωνία με κριτήριο τις ανάγκες και τα δικαιώματα του λαού.