ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ γελάει κανείς είναι όλ' αυτά ή για να οργίζεται; Ισως και τα δύο μαζί. Για τον «Κώδικα Συμπεριφοράς Δημοσίων Υπαλλήλων» που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση μιλάμε, προκειμένου - όπως λέει - να εμπεδώσει μια νέα διοικητική κουλτούρα.

Μήπως πρέπει, όμως, πρώτα να ...ασχοληθεί η κυβέρνηση με τη δική της συμπεριφορά; Αραγε, πόσο ...ευγενικό είναι να διατηρεί κανείς τους σημερινούς εξευτελιστικούς μισθούς στο Δημόσιο κι από πάνω να δίνει αυξήσεις κάτω κι από τον πληθωρισμό; Πόσο ευγενικό είναι να έχεις εσωτερικούς κανονισμούς, που εμποδίζουν στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα;

Επίσης, πόσο ευγενικό είναι να συμπεριφέρεσαι στο δημόσιο τομέα σαν να είναι ...το χωράφι του πατέρα σου και να διορίζεις όποιους θέλεις, όπου θέλεις και όπως θέλεις, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι;

Μάλλον είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να γίνουν ...αγενείς προς αυτούς, που τόσα χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα έχουν φέρει τα πράγματα στη σημερινή τους κατάσταση.

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ για τις διαστάσεις, που θα πάρει, τελικά, η αντιτρομοκρατική παράνοια στην Ευρώπη. Οι συλλήψεις με διαδικασίες ανύπαρκτες δίνουν και παίρνουν στη Βρετανία, ενώ στην Ιταλία αναζητούν στρατόπεδα «καμικάζι» σε κάθε γειτονιά.

Το πού οδηγούν όλα αυτά το γνωρίζουμε, γιατί έχουμε το προηγούμενο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου μια εκστρατεία τρομο-λαγνείας προηγείται άθλιων αντιδημοκρατικών μέτρων.

Ισως εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και το «μέτρο» της κατάστασης, που διαμορφώνεται τώρα στην Ευρώπη. Η κινδυνολογία θα είναι ανάλογη του μεγέθους των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, που ετοιμάζονται σιωπηρά.

Πρέπει πρώτα να μας «τρομοκρατήσουν», μιλώντας για «τρομοκράτες». Και μετά θέλουν να μας ...τρομοκρατήσουν, για τα καλά και μια για πάντα, εμφυτεύοντας, ει δυνατόν, μια κάμερα παρακολούθησης στον καθέναν μας.