Η κυβέρνηση επιμένει ότι με την πολιτική της διατήρησε τις μικρότερες τιμές υγρών καυσίμων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι πικρή η «παρηγοριά» για τους εργαζόμενους, που έζησαν αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κατά 50% τον περασμένο χειμώνα και της αμόλυβδης περίπου 28% από την αρχή του χρόνου. Με κερδισμένες τις εταιρίες του χώρου, που κατέγραψαν κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όπως και επί ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτή τη λογική, κινείται και η νέα ρύθμιση για την τιμολόγηση του πετρελαίου, που είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση θα τη χρησιμοποιήσει για αύξηση των κρατικών εσόδων και οι εταιρίες για να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Ο χειμώνας θα 'ρθει και το νέο χαράτσι, ανεξάρτητα από τη ρύθμιση, πλησιάζει.

Η «κρίση» με τα καύσιμα εμπεριέχει τα διεθνή κερδοσκοπικά παιχνίδια, την εγχώρια κοροϊδία περί «αναπόφευκτης» αύξησης των τιμών, τις θεωρίες για τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, με συνέπεια την ακρίβεια και τα ασύστολα ψεύδη των εταιριών περί ...«αυτοσυγκράτησης». Ολοι ξέρουν, όμως, ότι η διαμόρφωση της λιανικής τιμής των υγρών καυσίμων είναι μια σύνθετη υπόθεση. Ο πρόεδρος των ΕΛΠΕ, Τ. Χριστοδούλου, έθεσε πριν από λίγο καιρό, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, και μια άλλη παράμετρο. Αυτή των τιμών διύλισης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Στο δυτικό κόσμο, Ευρώπη και Αμερική, δεν υπήρχε ούτε ένα νέο διυλιστήριο να χτιστεί, γιατί τα περιθώρια της διυλίσεως, το κέρδος δηλαδή ήταν περιορισμένο. Και εφόσον ήταν περιορισμένο δεν υπήρχε και κανένα μεγάλο κίνητρο να γίνουν καινούρια διυλιστήρια και το γεγονός ήταν ότι υπήρχε πάντοτε κάποιο πλεόνασμα δυνατότητας διυλίσεως, το οποίο κρατούσε και τις τιμές πιο χαμηλά, το διύλιστρο δηλαδή πιο χαμηλά. Αυτό, λοιπόν, το πληρώνουμε τώρα».

Τα λεγόμενα του Τ. Χριστοδούλου αποκαλύπτουν μία από τις αιτίες της τεχνητής αύξησης των τιμών των υγρών καυσίμων. Περισσότερα διυλιστήρια σήμαινε μεγαλύτερο κόστος σε υποδομή για τους ιδιώτες, αλλά και διύλιση μεγαλύτερων ποσοτήτων πετρελαίου, άρα μεγαλύτερη προσφορά πετρελαϊκών προϊόντων. Η μεγαλύτερη προσφορά μπορεί να οδηγεί σε πτώση τιμών συγκυριακά όμως, γιατί υπάρχει και η διαμόρφωση των μονοπωλιακών τιμών, και εδώ οφείλεται βασικά η αύξηση. Στο να αποκομίζουν οι εταιρίες μεγαλύτερα κέρδη.

Επιβεβαιώνεται έτσι ξανά η δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Που αυτή την περίοδο, με τις «ευλογίες» της ΕΕ και της κυβέρνησης, με προκλητικές παροχές και προνομιακούς όρους, ετοιμάζει την εισβολή του συνολικά στο χώρο της ενέργειας με την ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου για την «απελευθέρωση» των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Ακόμα και τώρα, που όλα «σκιάζονται» από τη «φοβέρα» του ευρωμονόδρομου και των πολιτικών υπηρετών του, δεν είναι αργά για προβληματισμό. Αυτή την ώρα, που η κυβέρνηση υπόσχεται στους καταναλωτές, στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους έναν «ενεργειακό παράδεισο», ποιος αμφιβάλλει για τον τρόπο που θα λειτουργήσουν οι μεγαλοϊδιώτες παραγωγοί και έμποροι; Με κριτήριο το μεγαλύτερο κέρδος. Για το λαό μονόδρομος είναι μόνο η αντίσταση σ' αυτή την πολιτική με κατεύθυνση την ανατροπή της. Αλλωστε, μόνο αν ο τομέας της ενέργειας γίνει λαϊκή περιουσία θα γίνει φτηνή για το λαό.