Και ετούτη η ταινία είναι επανέκδοση (γυρίστηκε το 1958). Και είναι, και αυτή, κατά κάποιο τρόπο και με τα δικά της χαρακτηριστικά, βέβαια, «κλασική». Καταγράφεται με μεγάλα γράμματα στο είδος του κινηματογράφου, που έμεινε γνωστό στην ιστορία, με το όνομα «φιλμ νουάρ».

Ο Λουί Μαλ, είναι ένα από τα «παιδιά» της περίφημης γαλλικής Nouvelle Vague (νέο κύμα). Με τις ταινίες του καθιερώθηκε σαν ένας σοβαρός επαγγελματίας. Από πολύ νωρίς, αυτός, άφησε, κατά κάποιο τρόπο, στην άκρη τους πειραματισμούς και τις «αθωότητες» του «νέου κύματος» και στρώθηκε στην καλλιτεχνική - πεπατημένη! Αυτό του απέδωσε την πρόσκληση στην Αμερική, όπου γύρισε ενδιαφέρουσες (καλλιτεχνικά και εμπορικά) ταινίες. Αλλά και η «ευρωπαϊκή» δουλιά του είναι εξίσου σημαντική.

Το «Ασανσέρ για Δολοφόνους», παρότι πέρασαν 46 ολόκληρα χρόνια από τη δημιουργία του, παρακολουθείται χωρίς (μεγάλες) εκπτώσεις. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως είναι «υπόδειγμα» αστυνομικού κινηματογράφου. Αστυνομικού κινηματογράφου χωρίς την άσκοπη βία των τελευταίων χρόνων. Και εδώ υπάρχει έγκλημα, όμως, αυτό είναι η αφορμή και όχι η ευκαιρία για ποταμούς αιμάτων και άλλες αγριότητες. Επίσης εδώ, υπάρχει και κάποιο πολιτικό, υπόβαθρο. Οι ήρωες δεν είναι απλώς υποκινούμενα.

Ενας πρώην αλεξιπτωτιστής εργάζεται για λογαριασμό ενός εμπόρου όπλων. Με τη γυναίκα του έμπορα, που συνδέεται ερωτικά μαζί της, σχεδιάζουν τη δολοφονία του αφεντικού και συζύγου. Το έγκλημα γίνεται με κάθε λεπτομέρεια. Παραλίγο να είχαμε ένα «τέλειο» έγκλημα. Παραλίγο, όμως! Κάτι στράβωσε και η συνέχεια επί της οθόνης!

Ο Λουί Μαλ κινεί άριστα το φακό του πάνω στα πρόσωπα και στους χώρους. Πότε με τις σιωπές και πότε με τη θαυμάσια μουσική (Μάιλς Ντέιβις) δημιουργεί συναισθήματα και εντάσεις. Και όλα αυτά με ένα «χορευτικό» τρόπο. Είναι σα να βλέπεις μια μικρή «φαντασία». Μια «ασπρόμαυρη» φαντασία. Αλλωστε, τότε, ο Λουί Μαλ, ήταν ακόμα γερά δεμένος με τη Nouvelle Vague, η οποία πίστευε σε ένα «ελαφρό» κινηματογράφο. «Ελαφρό» με την έννοια του λιτού! Του κινηματογράφου χωρίς βαρύγδουπες «ανακοινώσεις».

Στην ταινία εμφανίζονται μερικά από τα γνωστότερα ονόματα του γαλλικού και παγκόσμιου κινηματογράφου. Και είναι θαυμάσιο να βλέπεις αυτούς, τους μετέπειτα γνωστούς, ηθοποιούς στα πρώτα τους βήματα.

Παίζουν: Ζαν Μορό, Μορίς Ρονέ, Λίνο Βεντούρα κ.ά.