Στη συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, που θα επεξεργαστεί θεσμικό πλαίσιο για την καταναλωτική πίστη, προχωρά το υπουργείο Ανάπτυξης. Αυτό ανακοίνωσε προχτες στο Εθνικό Συμβούλιο Καταναλωτή η υφυπουργός Ανάπτυξης Μ. Αποστολάκη και θα σκεφτεί κανείς ότι, έτσι όπως ακούγεται, τίποτα το μεμπτό δεν υπάρχει, το αντίθετο, ίσως, μάλιστα. Μόνο που στη διευκρίνιση βρίσκεται η ουσία του πράγματος. Διότι, όπως εξήγησε η υφυπουργός, το θεσμικό αυτό πλαίσιο θα περιλαμβάνει νομοθετικές ρυθμίσεις, που «θα είναι συμβατές με τη λειτουργία της αγοράς και την προστασία του καταναλωτή». Και εδώ είναι το πρόβλημα. Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε. Νομοθετικό πλαίσιο για την καταναλωτική πίστη, που να είναι και συμβατό με αυτό που λέγεται λειτουργία της αγοράς - δηλαδή με τα συμφέροντα των τραπεζών - και, ταυτόχρονα, να εξασφαλίζει την προστασία του καταναλωτή, πολύ απλά, δε γίνεται.

Η, για να το πούμε αλλιώς, θα 'ναι ένα κατασκεύασμα, που θα εξασφαλίζει και διευρύνει τα συμφέροντα των τραπεζών, ενώ θα ρίχνει στάχτη στα μάτια των καταναλωτών.