Και, βέβαια, δεν οργίζομαι με τον Μπλερ και τον Μπους. Ο,τι και αν πουν ετούτοι, και οι σύμμαχοί τους, είναι πολύ λιγότερο από τα έργα τους! Οργίζομαι με τον «πολύ» κόσμο, με αυτή τη «μεγάλη» μερίδα του κόσμου, που δέχεται να κοιτάζει το δέντρο και (να) αφήνει να χάνεται το δάσος. Που παριστάνει τον αθώο και τρέχει να γεμίσει τα πάρκα και τα γήπεδα, για να εξαλειφθεί, τάχα μου, η φτώχεια με τα τραγούδια της Μαντόνα! Τον κόσμο που κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι την ίδια ώρα που αυτός «συνδράμει» τους φτωχούς, οι Μπλερ και οι Μπους, οι «8», οι «18», οι «28», τέλος πάντων (δεν είναι περισσότεροι), σφίγγουν το λαιμό των φτωχών και τους πνίγουν. Την ώρα που αυτός τους δίνει μια μπουκιά ψωμί, αν φτάνουν τα χρήματα (που συγκεντρώνονται από τέτοιες εκδηλώσεις), για έστω μια μπουκιά ψωμί, οι «8», οι «18», οι «28», τέλος πάντων, χώνουν τα βρώμικα δάχτυλά τους στα στομάχια των πεινασμένων και τραβάν την μπουκιά, για να τη «συσσωρεύσουν» και αυτή!

Οργίζομαι με τον «πολύ» κόσμο, που παριστάνει ότι δε βλέπει αυτούς που τοποθετούν τις βόμβες στους σταθμούς των τρένων, στα εργοστάσια, στα σπίτια. Τους πραγματικούς τρομοκράτες. Τους καθημερινούς τρομοκράτες. Αυτούς, που μέρα μεσημέρι και χωρίς καμία προφύλαξη βομβαρδίζουν το οκτάωρο, τη σύνταξη, τους μισθούς. Αυτούς, που οδηγούν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτούς, που μας έχουν βάλει όλους στο σημάδι.

Και οργίζομαι με τον «πολύ» κόσμο που κάνει διαχωρισμούς στους τόπους και στους τρόπους εξόντωσης. Που θεωρεί αποτρόπαιο το περιστασιακό χτύπημα στο Λονδίνο και δε θεωρεί αποτρόπαιο το καθημερινό χτύπημα στο Ιράκ. Που θεωρεί εξευτελιστικό να τρέχεις ματωμένος στη Νέα Υόρκη και δε θεωρεί εξευτελιστικό να τρέχεις ματωμένος στη Βαγδάτη.

Και οργίζομαι, τέλος, με τον «πολύ» κόσμο που από μικροσυμφέροντα και ατολμία, από υστεροβουλία και δειλία στρέφει σε λάθος κατεύθυνση την οργή του. Που έχει μπροστά του τον εχθρό, αλλά επιμένει να τον ψάχνει στα υψώματα του Αφγανιστάν. Που αντί να βουτήξει τους «8» από το γιακά και να τους πετάξει στα σκουπίδια, κάθεται και τους ακούει να βγάζουν οχιές από το στόμα τους. Να λένε ψέματα και να υποκρίνονται.