Τι συμβαίνει με το πετρέλαιο; Τι προκαλεί το νέο σαφάρι των τιμών;

*

Πρώτον, γινόμαστε ξανά μάρτυρες μεγάλων κερδοσκοπικών παιχνιδιών από τους «Σόρος» που προκαλώντας γεγονότα ή αξιοποιώντας φήμες (π.χ. τρομοκρατικό χτύπημα στη Νιγηρία) δημιουργούν καθημερινά «φούσκες», μετακινούν πακτωλό χρήματος εκτινάσσοντας τις τιμές του πετρελαίου και κερδίζουν ασύστολα ρευστοποιώντας άμεσα στο μέγιστο της τιμής που προκάλεσαν.

Δεύτερο, συνεχίζεται η μεγάλη ζήτηση που προέρχεται από τις οικονομίες της Κίνας, της Ινδίας και των ΗΠΑ.

Τρίτο και πολύ σημαντικό: Η ακόρεστη κερδοσκοπική δράση και ασύδοτη λειτουργία των πολυεθνικών του πετρελαίου. Οι εταιρίες αφ' ενός διατηρούν σε υψηλά επίπεδα τις τιμές, αφ' ετέρου πέραν της διακίνησης ελέγχουν το στρατηγικό μερίδιο του 14,2% της παγκόσμιας παραγωγής που τους επιτρέπει να ακυρώνουν την πολιτική του ΟΠΕΚ, ενώ, παράλληλα, προκαλούν τεχνητές ελλείψεις στην αγορά. Αυτή η πολιτική τους αποτυπώνεται στα εξωπραγματικά κέρδη τους: Οι 5 μεγαλύτερες εταιρίες είχαν τζίρο το 2004 πάνω από 83 δισ. δολάρια και καθαρά κέρδη ύψους 5,6 δισ. δολάρια. Στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, μια από αυτές, η TOTAL, εμφανίζει μια έκρηξη κερδοφορίας που αγγίζει τα 2,92 δισ.ευρώ, αύξηση της τάξης του 50% σε σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα!

*

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνει μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα. Τι περιθώρια έχει να ανακουφίσει τους πολίτες της που πλήττονται από την άνοδο των τιμών. Και πράγματι έχει, αρκεί αυτή η χώρα, αυτό το κράτος, να μη δουλεύει για τους πετρελαιάδες. Αυτό πρακτικά σημαίνει:

Πρώτον, μια πολιτική εξασφάλισης πολλαπλών πηγών προμηθειών πετρελαίου.

Δεύτερον, αντιμετώπιση του θέματος του πολύ υψηλού φόρου, για το εισόδημα του Ελληνα, στα πετρελαιοειδή.

Δεύτερο και σπουδαιότερο, ύπαρξη και ανάπτυξη ενός ενισχυμένου δημόσιου τομέα στο χώρο του πετρελαίου ώστε να εξασφαλιστεί μια όσο το δυνατόν λιγότερη εξάρτηση από τις εταιρίες και ενίσχυση της δημόσιας παρέμβασης από τους τομείς της διύλισης μέχρι της λιανικής πώλησης.

*

Υπάρχει τέτοια πολιτική στην Ελλάδα; Σε μια Ελλάδα με λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία, προφανώς. Σήμερα, ούτε για αστείο. Μετά το ουσιαστικό πέρασμα των ΕΛΠΕ από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στον Λάτση, που σε συνδυασμό με τον Βαρδινογιάννη ελέγχουν την αγορά, ισχύει αυτό που είχε πει ο επικεφαλής τους, ο κ. Χριστοδούλου: Από τη στιγμή που τα ελληνικά πετρέλαια κινούνται στον αστερισμό της ιδιωτικοποίησης, θα κοιτάξουν κυρίως το συμφέρον των μετόχων τους και μετά θα δουν αν υπάρχουν περιθώρια για άσκηση κοινωνικής πολιτικής...