Associated Press

Τα ποσοστά χορήγησης πολιτικού ασύλου παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, στην πλειοψηφία των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Ενώ πληθαίνουν τα μέτρα και οι μηχανισμοί καταστολής και ελέγχου της κίνησης προσφύγων (όπως και των μεταναστών), με σκοπό την ...«αξιοποίησή» τους ως φτηνά εργατικά χέρια, όποτε, όπως και αν συμφέρει την κυρίαρχη τάξη. Ο ιμπεριαλισμός είναι η αιτία του διωγμού, είτε με την πρόκληση «κυμάτων» προσφύγων που έπονται χρονικά των πολεμικών επιχειρήσεων, είτε ως μόνιμη αιτία ξεριζωμού. Οπως, ασφαλώς, ο ιμπεριαλισμός είναι και η αιτία της εκμετάλλευσης και της αγριότητας που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες, εκτεθειμένοι πολλαπλάσια λόγω του τρόμου που γεννά το καθεστώς παρανομίας στο οποίο εγκλωβίζονται, καθόλου τυχαία...

Την υποκρισία των αστικών κυβερνήσεων αποκαλύπτουν τα ποσοστά χορήγησης πολιτικού ασύλου, καθώς πίσω από δήθεν ...πονετικές και βαρύγδουπες δηλώσεις για την ανάγκη προστασίας των προσφύγων, τα σύνορα ουσιαστικά σφραγίζονται όλο και πιο ερμητικά. Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ακολουθούν την ίδια με τις άλλες καπιταλιστικές χώρες αντιδραστική πολιτική στο ζήτημα της παροχής ασύλου, έτσι που οι πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας να είναι ανεπιθύμητοι, κυριολεκτικά χωρίς στον ήλιο μοίρα. Είναι χαρακτηριστικό πως την τελευταία πενταετία τα ποσοστά αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, αντιστοιχούν:

• Για τα έτη 2000 και 2001 περίπου σε 1 στους 10 αιτούντες. (11,2%).
• Για το 2002, σε λιγότερο από (!) ... μισόν αιτούντα στους 100 (0,3%).
• Για το 2003, σε λιγότερο από (!) 1 στους 1.500 (0,06%).
• Για το 2004, και πάλι, σε λιγότερο από μισόν αιτούντα στους εκατό (0,3%).
• Για την περίοδο από Γενάρη έως τον Απρίλη του 2005 σε 1 στους 100 (1%).

Ανησυχητικό επίσης είναι και το ότι, ακόμα και το λεγόμενο συνολικό ποσοστό αναγνώρισης, μέσα στην ίδια 5ετία παρουσιάζει απότομη πτώση. Σημειώνουμε πως στο συνολικό ποσοστό αναγνώρισης περιλαμβάνονται και οι περιπτώσεις που τελούν υπό ανθρωπιστική προστασία (υπό την οποία βρίσκεται ένα άτομο όταν δεν αναγνωρίζεται μεν ως πρόσφυγας, αλλά προστατεύεται με μη επαναπροώθηση στη χώρα αφετηρίας του, επειδή εκτιμάται ότι κινδυνεύει η ζωή του). Τα συγκεκριμένα ποσοστά διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ως εξής: 2000: 20,1%. 2001: 22,4%. 2002: 1%. 2003: 0,6%. 2004: 0,9%. Από Γενάρη έως Απρίλη 2005: 5%.

Πολιτική «κλειστών συνόρων» εφαρμόζεται ασφαλώς και στις υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα ποσοστά χορήγησης ασύλου σε ορισμένες από αυτές, σύμφωνα με όσα στοιχεία είναι διαθέσιμα στην Ετήσια Στατιστική Εκθεση για το 2004 (Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες): Στη Σουηδία το ποσοστό είναι μόλις 1,1%. Στην Πορτογαλία: 3,9%. Στο Βέλγιο: 5,6%. Στην Τσεχία: 7,4%. Στην Ισπανία: 8,6%. Στη Δανία: 8,8%. Στην Ιταλία: 8,8%. Στην Πολωνία: 9,7%. Στην Ιρλανδία: 11,6%. Στο Ηνωμένο Βασίλειο: 19,7%. Σχετικά υψηλά είναι τα ποσοστά σε Αυστρία (45,9%) και Γερμανία (25,8%).

Σημειώνουμε πως οι αιτήσεις εξετάζονται πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια από κρατικούς διοικητικούς φορείς, αλλά και τριτοβάθμια σε δικαστικό επίπεδο, ανάλογα με τη χώρα και την επιμονή του αιτούντος. Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν, στην πλειοψηφία τους, την κατάσταση όπως διαμορφώνεται μετά από τη δευτεροβάθμια εξέταση των υποθέσεων (για την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Πολωνία, υπάρχουν στοιχεία μόνο για τα αποτελέσματα της πρωτοβάθμιας εξέτασης).