Ομως, άλλη είναι η εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζει η «Αλουμίνιον της Ελλάδας» (ΑτΕ) και άλλη η πραγματικότητα που ζουν και βιώνουν οι εργαζόμενοί της.

Δεκάδες μικρά ή μεγαλύτερα ατυχήματα (εκτός των θανατηφόρων, που, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να αποκρύψουν) αποσιωπώνται με το «καλό» ή με το «ζόρι». Π.χ., στις 13 Μάη, τραυματίστηκε εργάτης από καυτή αλουμίνα και έπαθε εγκαύματα α΄ και β΄ βαθμού. Ρωτάμε: Αποσιωπήθηκε το γεγονός ή όχι; Απ' ό,τι ξέρουμε, ναι. Ανάλογα παραδείγματα την τελευταία 4ετία υπάρχουν αρκετά και δεν έχουν καν σημειωθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας, αφού η τελευταία διερευνά μόνον «ενυπόγραφες καταγγελίες», όπως λέει ο υπεύθυνος στη Λιβαδειά. Και, βέβαια, η αποσιώπηση των γεγονότων αυτών συντελείται μέσα σ' ένα καθεστώς πιέσεων και εκβιασμών. Αν χρειαστεί, ακόμη και στο συγγενικό περιβάλλον του όποιου άτυχου εργάτη.

Κι έτσι, η ΑτΕ, είτε ως θυγατρική της γαλλικής ΠΕΣΙΝΕ, πριν, είτε ως μέλος του ομίλου «Μυτιληναίος», παίρνει πρώτα βραβεία από τους «συντρόφους της». Προφανώς, το πραγματικό νόημα του βραβείου πρέπει να αφορά στον ανταγωνισμό μεταξύ των πολυεθνικών, με βασικό κριτήριο την ικανότητα απόκρυψης των εργατικών ατυχημάτων...