Ενας ακόμα κρίκος στην «αλυσίδα» της παντοκρατορίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών προστίθεται μετά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, όπου ανακοινώθηκε η συνεργασία του Μεγάρου Μουσικής με τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθήνας. Τέσσερα σύνολα (Συμφωνική Ορχήστρα, Μεικτή Χορωδία, Big Band, Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής), με 200 περίπου μουσικούς, που πληρώνουν οι δημότες Αθήνας, γίνονται πλέον αντικείμενο «αξιοποίησης» από πλευράς ΜΜ. Στόχος της συνεργασίας είναι «να δώσει τη δυνατότητα στο Δήμο να προβάλει το καλλιτεχνικό του έργο με εκδηλώσεις στο Μέγαρο και στο Μέγαρο ν' αξιοποιήσει τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου μέσα από δικές του παραγωγές».

Καθώς δε διευκρινίστηκε πώς, συγκεκριμένα, θα υλοποιηθεί η συνεργασία, πολλά ερωτήματα γεννώνται. Θα υπάρχει καθορισμένος αριθμός συναυλιών των Συνόλων στο Μέγαρο; Θα πληρώνονται τα Σύνολα γι' αυτές και από ποιον, ή ως «πολύτιμος σύμμαχος στη δουλιά που έχει αναλάβει το Μέγαρο» θα αρκούνται στα εύσημα; Μήπως η συμμετοχή τους στις παραγωγές του Μεγάρου περιορίσει το βασικό ρόλο τους και την υποχρέωσή τους να παίζουν σε πλατείες και γειτονιές της Αθήνας, προσφέροντας την τέχνη τους στους δημότες, οι οποίοι τα συντηρούν; Η υψηλή τιμή των εισιτηρίων, που υπάρχουν στις περισσότερες εκδηλώσεις του Μεγάρου, δε θα αποξενώσει τα Σύνολα από τους Αθηναίους; Και γιατί, άραγε, ένας μουσικός οργανισμός (ΝΠΔΔ) όπως τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθήνας, δεν μπορεί από μόνος του να χαράξει τη δική του αυτόνομη καλλιτεχνική και εκπαιδευτική πορεία και χρειάζεται να προσδεθεί στο χρυσοπληρωμένο από το λαό ιδιωτικό «άρμα» του Μεγάρου; Μετά το άφθονο κρατικό χρήμα, το Μέγαρο θα τονωθεί τώρα και με δημοτικά «δεκανίκια», απλώνοντας ολοένα και περισσότερο τα πλοκάμια του στο πολιτιστικό τοπίο.