«Πέντε φορές το δύο» του Φρανσουά Οζόν (Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσι)

Ο Φρανσουά Οζόν, γιος «Γάλλων διανοουμένων μεγαλοαστών», λέει το βιογραφικό του, πήρε ένα θεατρικό έργο, που έγραψε στα 19 του χρόνια ο «ιδιόμορφος» Γερμανός σκηνοθέτης Ράινερ Φασμπίντερ, και έφτιαξε μια ταινία γεμάτη πεσιμισμό. Και πώς θα μπορούσε, να μην είναι τέτοια η ταινία του, αφού τα «υλικά» της, η ιστορία της, οι χαρακτήρες των ηρώων της, είναι όλοι προβληματικοί, επιπόλαιοι, και επιρρεπείς σε επιφανειακούς ερωτικούς πειραματισμούς!

Με αυτά τα εύθραυστα «υλικά» ο Οζόν προσπάθησε να στήσει μια κοινωνική τοιχογραφία. Κατά τη γνώμη μας δεν τα κατάφερε. Οι ήρωές του δεν εμπνέουν κανέναν σεβασμό, αφού με τις πράξεις τους δείχνουν, πως δε διαθέτουν βάθος σκέψης και στοχασμού. Ενεργούν σαν παιδιά, που πρωτογνωρίζουν τη ζωή και τον έρωτα. Κανένας δεν περιμένει αριστουργήματα από μετριότητες. Και οι ήρωες του Οζόν, είναι όλοι μετριότητες. Ασήμαντοι άνθρωποι! Οι οποίοι αλλάζουν κρεβάτια και συντρόφους, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Δεν είναι ούτε καν λάγνοι. Που θα τους επέτρεπε ακρότητες και δράματα...

Από τέτοιους ανθρώπους δεν μπορεί να προκύψει τίποτα «τραγικό», ούτε, πολύ περισσότερο, να βγούνε κοινωνικά συμπεράσματα, βέβαια. Είναι φτωχές «κλινικές περιπτώσεις», που αφορούν σε τηλεοπτικά «μαγκαζίνο». Λίγο απιστία, λίγο «παρτούζα», λίγο ομοφυλοφιλία... Ομως, έστω και αυτά, για να μετουσιωθούν σε τέχνη (μπορεί να γίνει και αυτό), πρέπει να τα κάνεις να «εκφραστούν», να πουν τους λόγους, για τους οποίους είναι τέτοια. Κάτι που δε γίνεται στην ταινία. Εδώ είναι όλα ξεκρέμαστα. Και λες, πολύ λογικά, δε με νοιάζει!

Ομως, δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στην ταινία. Ο κόσμος που περιγράφει, φυσικά και δεν είναι ο δικός μας κόσμος, όμως είναι κόσμος υπαρκτός. Είναι ο κόσμος των υψηλότερων ορόφων και των βορείων προαστίων. Οι νεόπλουτοι, που δεν έχουν ακόμα διαμορφωθεί ή ενσωματωθεί σε κάποια κοινωνική τάξη. Εστω και αν ο σκηνοθέτης παρουσιάζει ετούτο τον κόσμο πολύ σχηματικά, ο κόσμος αυτός είναι, δυστυχώς, υπαρκτός. Είναι ένας κόσμος που σαπίζει, πριν ακόμα σχηματιστεί. Και σαπίζοντας, βέβαια, σκορπάει την απογοήτευσή του και στην υπόλοιπη κοινωνία. Επίσης, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, και το γεγονός ότι, ο σκηνοθέτης της, θεωρείται ανερχόμενο αστέρι του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί μαζί του!

Παίζουν: Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσι, Στέφαν Φράις, Φρανσουά Φαμπιάν, Μάικλ Λονσντέιλ.