Στοιβαγμένοι στα αμπάρια του φορτηγού πλοίου «ΒΟΝΤΛΕΪ 1» και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, παραμένουν οι 380 μετανάστες, ανάμεσά τους και 155 παιδιά, που έπεσαν στα δίχτυα των δουλεμπόρων. Το πλοίο χτες το βράδυ αρμένιζε ανοιχτά της Πύλου στα διεθνή ύδατα προς άγνωστη κατεύθυνση.

Το «ΒΟΝΤΛΕΪ 1» εντοπίστηκε το περασμένο Σάββατο, 4 Δεκέμβρη, από πλωτά του Λιμενικού να προσπαθεί να περάσει στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Η είσοδος του πλοίου αποτράπηκε και το πλοίο παρέμεινε ανοιχτά από τη Σέριφο. Ο Βούλγαρος πλοίαρχος του δουλεμπορικού αναγκάστηκε να ζητήσει ανθρωπιστική βοήθεια, καθώς οι άνθρωποι βρίσκονταν άγνωστο για πόσες μέρες χωρίς τροφή και νερό! Από τις ελληνικές λιμενικές αρχές, στάλθηκαν προχτές στη Σέριφο με ελικόπτερο εμφιαλωμένο νερό, γάλα, ψωμί και φάρμακα, τα οποία προωθήθηκαν στο πλοίο με πλωτά του Λιμενικού Σώματος. Χτες το πρωί, στάλθηκε στο πλοίο ξανά τροφή και νερό. Το πλοίο επιτηρείται από φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού και δύο πλωτά του Λιμενικού Σώματος. Προορισμός των λαθρομεταναστών,σύμφωνα με τον πλοίαρχο, ήταν λιμάνι της Ιταλίας και η επιβίβασή τους είχε γίνει από παράλια της Τουρκίας. Την υπόθεση παρακολουθεί το υπουργείο Εξωτερικών, ενώ από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας υπάρχει η σκέψη, αν το πλοίο παραμείνει κοντά στις ελληνικές θάλασσες και οι καιρικές συνθήκες επιδεινωθούν, να οργανωθεί η μεταφορά των μεταναστών στην Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή που οι 350 ανθρώπινες ψυχές παραμένουν για έκτη μέρα στις απάνθρωπες συνθήκες του φορτηγού πλοίου, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με ανακοίνωσή της, υπενθυμίζει ποια είναι τα ελάχιστα δικαιώματα των προσφύγων. Από τις 10 Δεκεμβρίου 1948, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΠΔΑΔ), ένα ηθικό πλαίσιο, που αποσκοπεί στην προστασία των ανθρώπων όλου του κόσμου. Το δικαίωμα στο άσυλο και στην πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου διασφαλίζεται στην Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το άρθρο 14 της ΠΔΑΔ παρέχει το θεμέλιο για την προστασία των προσφύγων: «Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητήσει και να του χορηγηθεί σε άλλες χώρες άσυλο από τις διώξεις».

Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ τονίζει, στην ανακοίνωσή της, ότι, καθώς «πλησιάζει ο 21ος αιώνας, παλιές προσφυγικές κρίσεις παραμένουν άλυτες, ενώ δημιουργούνται νέες. Υπάρχουν όλο και λιγότερα καταφύγια γι' αυτούς τους ανθρώπους. Πολλά κράτη, πλούσια και φτωχά, κλείνουν τις πόρτες τους στους πρόσφυγες - εξαναγκάζοντάς τους να επιστρέψουν σε καταστάσεις, όπου η ζωή και η ελευθερία τους βρίσκονται σε κίνδυνο. Είναι ζωτικής σημασίας να μείνουν ανοιχτές οι πόρτες, επειδή, αφού βρει άσυλο ο πρόσφυγας, είναι δυνατόν να αποκατασταθούν τα βασικά του δικαιώματα».

Στο άρθρο 25 της ΠΔΑΔ σημειώνεται: «Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα σε βιοτικό επίπεδο επαρκές για την υγεία και την ευημερία του ίδιου και της οικογένειάς του...».

Και καταλήγει η ανακοίνωση: Αφήνοντας πίσω τα πάντα και αναζητώντας ασφάλεια, οι πρόσφυγες προσπαθούν να επιβιώσουν με όποιον τρόπο μπορούν. Προτεραιότητα μόλις φθάσουν στη χώρα ασύλου είναι τους εξασφαλιστούν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Χρειάζονται τρόφιμα, νερό, κατάλυμα, φάρμακα.